The Beatles:  Not Guilty.

Deze keer voor de verandering eens een echte elpee. De plaat is geperst in 1985  door het label Invention, in Nederland of in Duitsland. Dit is te herleiden doordat er  STEMRA I 56485  (Nederland) en SEITE I dan wel SEITE II (Duitsland) op het label terug te vinden is. STEMRA  I 56485suggereert ten onrechte dat het een officiële elpee zou betreffen.  De hoesfoto  is een shot uit de promotiefilm voor I Feel Fine en Help! Dit en de opmaak van de achterkant van de hoes doet het geheel sterk aan de elpee Rubber Soul denken. Een heel korte samenvatting van  de plaat is te vinden in Beatles Visie nummer 21, waar niet zo enthousiast werd gereageerd op de versies van Rain, hetgeen achterafgezien, te kort door de bocht is.

Kant 1.

Track één.  Not Guilty.  Het gaat allemaal iets sneller dan op de versie die we van de solo-elpee George Harrison kennen en dan op de bekende versie van  het latere Anthology. Het klinkt aanmerkelijk rauwer. George en John spelen afwisselend sologitaar.

Track twee. Rain. Ik kan er ten opzichte van de singleversie weinig of geen nieuws aan ontdekken. Wel zit er ten opzichte van de bekende versie veel meer echo en nagalm in de stem van John.

Track drie. You’re Going To Lose That Girl. Een versie zonder bongo’s. De gitaarsolo loopt ook iets anders. Verder likt de zang van John iets rauwer.

Track vier. Let It Be.  Er zit geen fade-out in en de trompetten ontbreken. Ook is het hemels achtergrondkoortje niet te ontdekken. Verder wijkt Paul hier en daar tekstueel iets af, hij zingt: ‘There will be no sorrow’, hetgeen op de single- en elpeeversie niet voorkomt.

Track vijf. Paperback Writer. Het klinkt allemaal wat hoger en het gaat sneller. Verder zitten er juist net iets langere rustmomenten in te opzichte van de bekende single.

Track zes. Rain. Alleen de achtergrondzang. Althans, volgens de hoes van deze elpee. Je hoort hier en daar wel een veel zwaarder aangezette bas partij, maar de wat andere achtergrondzang staat wel degelijk op deze track.

Track zeven. Rain. Een andere take volgens de hoes, maar dit is nu juist de versie met alleen de achtergrondzang. Verwisseld dus op de hoes. Wel prachtig om dit zo eens te horen. Weergaloos zelfs.

Kant 2.

Deze kant bestrijkt de hele geluidsband voor de televisieshow Around The Beatles, van 27 en 28 augustus 1964. Althans, volgens de hoes. Dit klopt echter niet. De show is in werkelijkheid opgenomen op 28 april 1964 en uitgezonden op 6 mei 1964, door kabelzender Rediffusion (bron: Mark Lewisohn, The Complete Beatles Chronicle, bladzijde 159). Doordat het de live ingespeelde geluidband betreft horen we niet het gillende publiek dat wel op de video van deze show staat.

Track één. We Love You Beatles. The Carefrees zingen alle Beatles toe op dit single dat wordt afgedraaid.  Het is wel aardig en illustreert mooi de Beatlesgekte van de vroege jaren zestig. Er bestaat zelfs een Nederlandstalige versie van die wordt gezongen door kinderkoor Sweet Sixteen! Het gaat meteen over in:

Track twee. Twist And Shout. Tje Beatles zetten een gave live-versie neer welke direct wordt opgevolgd door:

Track drie. Roll Over Beethoven. The Beatles zetten een prima versie neer. George is goed bij tem, de gitaarsolo is geweldig. Een van de beste uitvoeringen van dit toch al sterke rockertje, die ik ooit gehoord heb.

Track vier. I Wanna Be Your Man. Ringo doet zijn ding. Het gaat allemaal wat sneller dan op de reguliere elpeeversie. Toen een vast nummer in het live-repertoire van de heren; het hoort erbij en het is best wel aardig hier en daar.

Track vijf. Long Tall Sally. Nu zetten The Beatles een heerlijke versie van deze rocker van Little Richard neer. Paul McCartney op zijn best en instrumentaal zit het puik in elkaar.

Track zes. Een medley van Love Me Do, Please Please Me, From Me To You,  She Loves  You en I Want To Hold Your Hand in. De weinig subtiele overgangen maken het geheel iets gekunsteld, maar het is wel een aardige samenvatting van de ook toen al wat oudere hits.

Track zeven. Can’t Buy Me Love. The Beatles rammen geroutineerd door deze song heen. Puike uitvoering, alles klopt: van de meesterlijke solo tot aan de superbe zangpartij van Paul.

Track acht. Shout. Oorspronkelijk van de Isley Brothers. The Beatles zetten een fijne versie neer. Achtereenvolgens nemen Paul, George en Ringo de lead zang op zich waarbij ze aangeven dat het dan wel luider, dan wel zachter moet. John neemt het finale deel op zich. Het geheel eindigt in een heerlijke wanorde…

Conclusie. Zeker een aanrader als je deze elpee nog kan vinden. Dit vanwege de fijne beluisterbaarheid; hij ligt lekker in het gehoor.  Verder, omdat er  wel degelijk materiaal op te vinden is dat niet op CD, of op het internet, terug te vinden is. Destijds kostte hij circa 70 gulden. Soms is deze plaat op beurzen als de Beat Meet te Leiden nog wel te vinden.