In 1968 reisde Prudence Farrow met haar zus Mia naar India om transcendente meditatie te studeren onder leiding van Maharishi Makesh Yogi. Tijdens haar verblijf in Rishikesh, dat vier maanden duurde, bracht Farrow veel  tijd door met The Beatles, die daar ook waren om meditatie te bestuderen. De vastberaden toewijding waarmee Farrow de meditatielessen volgde was de inspiratie voor John Lennon om ‘Dear Prudence’ te schrijven, waarin hij zingt: “Lieve Prudence, wil je niet buiten komen spelen? Lieve Prudence, begroet de nieuwe dag, de zon is op, de lucht is blauw, het is prachtig en dat geldt ook voor jou.”.

Nu reist Farrow op 67-jarige leeftijd het land door - inclusief een stop in Pensacola op zaterdag - om voor te lezen uit haar eerste boek. ‘Dear Prudence; Het Verhaal Achter het Lied’ beslaat haar jeugd in Hollywood , haar tijd op een Katholieke kostschool en komt vervolgens via haar tijd in India uit in haar leven als volwassene.

Haar eerste spirituele ervaring had Farrow kort na het overlijden van haar vader, ze was er zo van onder de indruk dat het haar altijd is bijgebleven. “Hij overleed toen ik 15 was en daarvoor ben ik ook mijn oudere broer verloren,” zei Farrow. “Ik zag hoe de wereld waarin je gelooft heel snel kan veranderen, en je in de steek kan laten – het veranderde mijn relatie met de wereld.”

Rond de tijd dat haar vader overleed kreeg Farrow het boek ‘Siddharta’ van Hermann Hesse, dat in hoofdlijnen gaat over Boeddha en het idee dat verlichting van binnenuit komt. Ze begon te experimenteren met drugs en startte het praktiseren van meditatie en yoga, terwijl ze zocht naar het doel van het leven en een nieuw soort van spiritueel ontwaken. “Het waren de 60-er jaren en velen onder ons waren al op zoek naar antwoorden en hoop nadat (president John) Kennedy was vermoord,” zei ze. “Ik denk dat met hoop hetzelfde bedoeld wordt als gezondheid en we willen ons allemaal goed voelen.”

Door het hele land waren leefden mensen met angst voor een atoomoorlog en het idee dat er een eind aan de mensheid zou komen en Farrow herinnert zich dat haar vrienden discussieerden over de vragen “Waarom leven wij?” en “waarom zijn wij hier?”. De initiële spirituele ervaring die zij voelde na het overlijden van haar vader in combinatie met de  inzichten vanuit haar nieuwe bezigheden en boeken creëerden  een diep verlangen naar meer verlichtende ervaringen. Tijdens een ‘trip’ op de hallucinerende drug mescaline begin jaren ’60 ervoer Farrow in een visioen dat ze een ware leraar, of meester zou ontmoeten, en dat ze de spirituele wereld zou ontdekken waarnaar ze op zoek was.

Een man die bekend stond als The Maharishi Mahesh Yogi had de transcendente meditatie techniek ontwikkeld en Farrow verlangde ernaar om naar India te reizen om bij hem te studeren. Op 19-jarige leeftijd deed zij navraag over het bijwonen van een training bij de Maharishi maar ze kreeg te horen dat ze te jong was en eerst haar school moest afmaken.

“Mijn zus Mia was toen aan het scheiden van Frank Sinatra en The Beatles begonnen met meditatie in ’67, Mia hoorde dat The Beatles naar India zouden gaan en ze belde mij omdat ze ook wilde gaan,” zei Farrow. Prudence en Mia gingen beiden naar een kleine katholieke kostschool in hun jeugd en Prudence gaf aan dat ze aanvoelde dat ze op meerdere manieren een spirituele wereld deelden. “Mia besloot dat ze naar de training wilde om daar te proberen om te helen en ze sprak daarom de nationale vertegenwoordiger aan en ze was een grote, grote ster toen, dus ze kreeg direct toestemming”, zei ze.

Prudence wist dat ze in dezelfde traininggroep kwamen als The Beatles, maar ze probeerde in het begin dat besef weg te drukken en zich te concentreren op de verlichting die ze hoopte te vinden.

“The Beatles waren de stem van onze tijd. Ik hield erg van hun muziek en ik wilde ze haast liever niet  ontmoeten om niet teleurgesteld te worden door de ontdekking dat het gewoon vreselijke sufferds waren,” zei ze. “Ik negeerde zo’n beetje die gedachte omdat ik helemaal opging in het besef dat ik echt de kans kreeg om te gaan studeren bij die unieke leraar van die meditatie techniek.”

Toen ze aankwam in India werden Farrow en haar zus geplaatst in het gedeelte van het terrein dat gereserveerd was voor beroemdheden. De sfeer was hier luidruchtig en mensen waren er doorlopend marihuana aan het roken, drugs aan het gebruiken of muziek aan het maken. Het nodigde niet erg uit tot meditatie en dat was in het begin nogal een irritatie, herinnerde Farrow zich.

The Beatles arriveerden er ongeveer een maand na de zusjes Farrow. Prudence was in haar huisje en hoorde de auto’s stoppen en het rumoer dat daar op volgde toen ze werden uitgeladen. Een uur later werd het weer rustig en Farrow dacht dat ze misschien wel even vlug haar kamer zou kunnen verlaten voor het avondeten. “John (Lennon) kwam precies op dat moment uit zijn huisje gelopen en hij kwam naar ons toe en was heel vriendelijk, aardig en gewoon,” zei ze. “Hij leek zichzelf helemaal niet belangrijk te vinden of beter op een of andere manier – hij was in hoge mate onaangetast door zijn roem, wat heel ongewoon is – zo waren ze allemaal, echt waar.”

Farrow herinnert zich een vrouw in de groep, die in de war was nadat haar zoon was overleden, niet in staat was gebleken het verlies te verwerken. George Harrison ging naar haar toe en maakte muziek voor haar, maar ze had geen enkel idee wie hij was, vertelde Farrow.

Gedurende vier maanden leefde iedereen samen in de primitieve sfeer van de lokatie – geen telefoons, geen stromend water en alleen een paar generatoren voor elektriciteit. Het was op het terrein heel rustig, je hoorde alleen het geluid van de jungle en een grote waterval, zei Farrow.

De Maharishi verdeelde de studenten al snel in groepjes van drie om de grote groep te kunnen overzien en zich ervan te verzekeren dat iedereen blij en gezond was, legde Farrow uit.

“George en John waren mijn maatjes en we zaten bij elkaar en bespraken de lessen van de Maharishi en zo leerde ik hen kennen in die tijd – ze waren in grote lijnen hetzelfde als een paar andere muzikale vrienden die ik had gekend in Connecticut en ik voelde me volledig op mijn gemak bij hen,” zei ze. “We praatten over de reden waarom we daar waren en wat er ervan verwachtten.”

Meestal waren het Harrison en Prudence die praatten en Farrow verklaarde dat ze bij tijden het idee kreeg dat Lennon zich een buitenstaander voelde. “John zei dat hij daar was voor George, dat hij niet de passie deelde voor dit abstracte gedoe(transcendente meditatie), maar hij bewonderde George enorm om de puurheid van zijn hart en het feit dat hij kon geloven in iets dat zo vaag was,” zei Farrow.

Farrow herinnert zich het gevoel dat George en zij hetzelfde waren, voor wat betreft hun geloof in waarom ze daar waren, en allebei vonden ze dat er niets belangrijker was om te doen op dat moment. “Ik denk dat John daarom schreef dat ik mooi was; het feit dat George en ik zo gelijkgestemd waren en we echt geloofden in ons verblijf daar en hij keek op tegen George,” zei Farrow. “Er waren veel vrouwen om hun heen, daar, en die waren zo knap – maar hij had het niet over mijn uiterlijk – hij probeerde mijn innerlijk te memoreren.”

Bij de training was Farrow meer dan acht uur per dag aan het mediteren, voor meerder maanden aan een stuk. “Het doel was om zoveel mogelijk te mediteren,” zei ze. “Dat was nogal beangstigend want niemand van ons wist hoe we daarna zouden zijn veranderd, wat voor transformatie zich zou kunnen voltrekken.” Farrow’s verwachtingen waren hoog gespannen, maar ze was er niet zeker van in welk opzicht ze zou veranderen – ze hoopte zich verlicht te zullen voelen, maar wist ook niet goed wat dat zou betekenen.

“Ik dacht dat ik een complete gedaanteverwisseling zou ondergaan en na deze ervaring dacht ik, hoe zou ik deze transcendente wijze van leven ooit kunnen vergeten?” zei ze. “Als mensen vragen hoe het was om daar weg te gaan, moet ik in alle eerlijkheid antwoorden dat ik nooit ben weg gegaan.”

Farrow zegt dat het een onvoorstelbare ervaring was die ze nooit zal vergeten, en dat ze zich er altijd dankbaar voor zal voelen.

Een paar jaar na haar eerste reis naar het oosten hoorde Prudence het nummer ‘Dear Prudence’ van The Beatles voor het eerst en het riep haar herinneringen op aan de vele gesprekken met Lennon en Harrison. Nadat het nummer werd uitgebracht hebben vele mensen Farrow aangeraden om een boek te schrijven over haar tijd in India met The Beatles. Maar pas enkele jaren geleden, na een interactie met haar kleinzoon en vrienden, besloot ze hoor verhaal op te schrijven.

“Hij had me gevraagd met hem mee te gaan om zijn vrienden te ontmoeten, ik was het nummer ‘Dear Prudence’ eigenlijk helemaal vergeten en bleef hem maar vragen waarom zij zijn oma wilden ontmoeten,” zei ze. Nadat ze de vrienden van haar kleinzoon had ontmoet voelde Farrow zich als een superster, zo zei ze: vragen beantwoorden, handtekeningen uitdelen en haar verhaal vertellen. “Het maakt echt deel uit van de geschiedenis – dat ben ik me gaan realiseren door mijn kleinzoon – dat de 60-er jaren ook een eigen plaats hebben in de geschiedenis en die kant van het verhaal verteld moest worden,” zei ze. “Ik vond dat ik er voor moest gaan en mijn stinkende best doen om er een echt verhaal van te maken.” Ze begon aan haar boek te werken en bracht de eerste editie uit in juli.

Afgelopen zaterdag, 23 januari, heeft Farrow van 19.00 tot 21.00 uur bij Open Books in Pensacola voorgelezen uit haar boek en daarna heeft zij haar boeken gesigneerd en vragen beantwoord.

“Zij was met haar echtgenoot in de stad voor een training in transcendente geneeskunde en ze kwamen onverwacht de boekwinkel binnen,” zei Doug Craft, vrijwilliger bij Open Books.

Farrow heeft een doctorstitel in Sanskriet van de universiteit Berkeley in Californië en heeft gewerkt als lerares en film producer. Ze verhuisde naar Florida in 1970 en woont met haar echtgenoot Albert Bruns in Seaside waar ze transcendente meditatie doceert.

“We raakten in een interessant gesprek verwikkeld en toen kwam aan de orde dat zij Prudence Farrow was en tevens de reden voor John Lennon voor het schrijven van dat nummer,” zei Craft.

Craft deed haar het voorstel voor de voorlees sessie en Farrow nam de uitnodiging aan.

“We hebben hier een bijzondere agenda met activiteiten die je niet overal aantreft en we willen mensen bij ons uitnodigen om deel uit te maken van onze gemeenschap,” zei Craft. “We willen mensen samenbrengen om Open Books te gebruiken als een stamlokaal voor gelijkgestemden en  ‘ronde tafel’ discussies zijn daarbij een belangrijk onderdeel.”

De hoop van Farrow op een breed begrip van de spirituele verlichting werd vervuld door haar reizen naar het oosten, discussies met vrienden en ervaringen die zij deelde met haar familie. Haar boek biedt een intieme en nauwgezette weergave van alles wat in haar leven voor haar een rol heeft gespeeld en wat ze hoopte dat het zou worden, naast betekenisvolle culturele en historische momenten. “Ik dacht niet dat ik het verhaal zelf zou kunnen vertellen, ik dacht dat iemand anders het zou moeten schrijven, omdat ik het zelfvertrouwen er niet voor had,” zei Farrow. “Ik was op zoek naar mijn stem – ik weet niet waarom – maar ik realiseer me nu, dat ik door het verhaal te vertellen ervoor gezorgd heb dat de stem helemaal mij was, voor 100%.”

(Bron: pnj.com)

(Vertaling: Marijke Snel-van Asperen)