The Beatles … One, Two, Three, Four!
Deze keer nog maar eens een echte elpee. Een heuse dubbelelpee zelfs. De plaat is geperst in 1982 door Big Jolly Records. De hoesfoto is een soort cartoon waarop The Beatles gekleed gaan in diverse kinderuniformpjes. Het geheel doet heel erg aan de illustraties bij de boeken van Charles Dickens denken.
Kant A.
Track één. Paperback Writer (different mix). Het gaat heel erg snel en klinkt alsof het door een ouderwets transitorradio wordt weergegeven. Aan het eind wordt ‘Paperback Writer, paperback writer, etc.’ wel heel erg vaak herhaald. Meer kan ik er eerlijk gezegd niet aan ontdekken.
Track twee. I’m Down (double guitar solo). Het orgel staat wat meer naar voren gemixt, maar een dubbele gitaarsolo? Ik hoor het niet hoor; er lijkt wat meer echo op te staan, dat wel. Misschien dat dát bedoeld wordt. Je moet wel Beatoloog zijn om het verschil te herkennen.
Track drie. Don’t Pass Me By (longer fade out). Een leuk nummer van Ringo. Het vioolspel is hier duidelijk anders dan op de ‘Dubbele Witte’ en inderdaad, de fade-out door de violen duurt ongeveer drie á vier maten langer.
Track vier. Money (different piano mix). Hier en daar klinkt de piano wat anders wellicht. Maar je moet wel haast afgestudeerd Beatoloog zijn om de verschillen te herkennen hoor. Het verschil in de zangpartij van John is eerlijk gezegd duidelijker waarneembaar.
Track vijf. I’m Looking Through You (false start). De versie met twee valse starts, die ook bekend is van de Amerikaanse elpee/CD Rubber Soul. Wel leuk om weer eens tehoren, zeker voor de Nederlandse, c.q. Europese Beatlesfans.
Track zes. Movie Medley (1982). Het singletje is zo op deze elpee gezet. Niets meer, niets minder. Een gekunstelde medley met de Beatlesfilms als thema, die door EMI in elkaar is geflanst, naar aanleiding van het succes van de Beatlesmedley op de single van ‘Stars On 45’, van 9 december 1980 (!) Dat plaatje werd zelfs een nummer-één-hit. EMI wil twee jaar later proberen een graantje mee te pikken van het succes. Een maar matig geslaagd plan: in Engeland haalt het plaatje de tiende plaats op de hitparade, in de Verenigde Staten komt het singletje tot nummer 12 en in Nederland komt het singletje niet verder dan de 35ste plaats. Hier is het wel een leuke inleiding voor het volgende, enorme veel betere nummer op deze elpeekant.
Track zeven. It’s Gonna Be Alright (Smyle). Een nummer van de Nederlandse zanger Bas Muijs, die met zijn groep Smyle, deze door George Kooijmans (Golden Earring) gecomponeerde song, in 1972 op single zet. De gelijkenis van de stem van Bas Muijs met die van John Lennon is treffend: het is alsof je The Beatles hoort spelen. Later doet Bas Muijs ook nog eens de stem van John Lennon in de beruchte en beroemde ‘Beatles’-single van de Stars On ’45‘. Met John Lennon heeft het allemaal echter niets te maken, ondanks het feit dat het later op diverse Beatles-bootlegs, waaronder deze, verschijnt en je zo als Beatlesfan ook nog de indruk krijgt dat It’s Gonna Be Alright een echt Beatlesnummer is.
Kant B.
Track 1. Two Radio Spots. Promo A en Promo B. Een promootje van Apple Records And Tapes voor ´The Beatles Decades´. In feite wat radioreclame, waarin we diverse Beatles- en solosingles voorbij horen komen, welke uitkwamen in de jaren 1962 tot en met 1973. En dat nog in twee verschillende versies ook. Leuk!
Track twee. Two Flexis World Records – promo singles collection. De eerste van deze flexisingletjes maakt reclame voor de groene singlebox die in 1976 uitkwam, een enthousiaste voice-over probeert, afgewisseld met wat hitfragmenten, de box aan de man te brengen. Dit flexisingletje is uiteraard veel zeldzamer dan de hele box en zodoende is dit plaatje op deze bootleg terechtgekomen.
Track drie. Two Flexis World Records – promo 8 LP box 1981. Op deze flexi wordt achtereenvolgens in het Engels, Duits en Frans reclame gemaakt voor een box met maar liefst acht officiële verzamelelpees van The Beatles, uitgebracht door Parlophone in Engeland. Deze inmiddels zeldzame box ziet er fantastisch uit en geeft een veel completer overzicht dan de Blauwe en de Rode dubbelelpees. Nummers als Twist And Shout en Good Day Sunshine staan hier namelijk wel op. Zoals gezegd, deze flexisingles maken uitgebreid reclame voor de box. We beginnen met een fragment van Love Me Do. Natuurlijk komen ook Help en Yesterday voorbij. Daarna volgen wat fragmenten uit Sergeant Pepper, met name When I’m Sixty Four. Vervolgens gaan we, via All Together Now, naar Get Back en het sentimentele, maar als prima afsluiter fungerende The Long And Winding Road. Tussendoor vertelt de commentaarstem hoe je deze box moet bestellen. In de Duitse versie zijn andere fragmenten te horen, onder andere Hey Jude. De Duitse versie eindigt ook sentimenteel met Michelle. De Franse versie begint met Can’t Buy Me Love. Uiteraard volgen ook hier diverse hitfragmenten als ‘teaser’.Opvallend is dat er nu niet wordt afgesloten met een sentimenteel nummer, maar met het vrolijke All Together Now.
Kant C.
Track één. It’s All Too Much (different verse). Het gaat om het extra couplet dat er in zit. Je moet erg goed opletten, want anders hoor je het verschil niet. Een ondergewaardeerd nummer, doordat het op de tot elpee uitgewalste epee Yellow Submarine is weggemoffeld. Het heeft best zijn psychedelische charmes wel. Aan het eind hoor je nog net een heel klein stukje van het commentaar van The Beatles zelf dat in de bioscoopfilm Yellow Submarine is terug te vinden.
Track twee. I Forgot To Remember To Forget (complete). Een prachtig, door George gezongen nummer uit de radioprogramma’s van de BBC. Namelijk uit From Us To You dat is opgenomen op 1 mei 1964 en uitgezonden op 18 mei 1964. (Bron: Mark Lewisohn, The Complete Beatles Chronicle, blz. 356.) De song is tegenwoordig ook terug te vinden op de officiële CD/elpee The Beatles Live At The BBC (volume 1).
Track drie. Sweet Dream Baby. Deze song is tevens bekend als: Dream Baby ( How Long Must I Dream? Ook een nummer uit de radioprogramma’s van de BBC. Namelijk uit Teenager’s Turn - Here We Go dat is opgenomen op 7 maart 1962 en uitgezonden op 8 maart 1962. (Bron: Mark Lewisohn, The Complete Beatles Chronicle, blz. 356.) Een geweldige uitvoering door Paul van dit oorspronkelijke nummer van Roy Oribison. Uniek, want de song is niet terug te vinden op de officiële CD/elpee The Beatles Live At The BBC (volume 1), of op The Beatles On Air -Live At The BBC (volume 2).
Track vier. Wonderful Picture Of You. Deze song is ook bekend als A Picture Of You. Nog een nummer uit de radioprogramma’s van de BBC. Namelijk uit Teenager’s Turn - Here We Go dat is opgenomen op 11 juni 1962 en uitgezonden op 15 juni 1962. (Bron: Mark Lewisohn, The Complete Beatles Chronicle, blz. 356. George brengt dit nummer van Joe Brown met verve. Overigens is Joe Brown een persoonlijke vriend van George. Brown vertolkt later een hoofdrol tijdens het memorabele Concert For George. Ook uniek, want de song is niet terug te vinden op de officiële CD/elpee The Beatles Live At The BBC (volume 1), of op The Beatles On Air -Live At The BBC (volume 2).
Track vijf. Happy Birthday To You. Eigenlijk: Happy Birthday Saturday Club. Alweer een nummer uit de radioprogramma’s van de BBC. Namelijk uit Saturday Club dat is opgenomen op 7 september 1963 en uitgezonden op 5 oktober 1963. Het programma bestaat dan precies vijf jaar. Ter gelegenheid daarvan spelen The Beatles dit nummer. (Bron: Mark Lewisohn, The Complete Beatles Chronicle, blz. 121 en blz. 356.) Alweer uniek, want de song is niet terug te vinden op de officiële CD/elpee The Beatles Live At The BBC (volume 1), of op The Beatles On Air -Live At The BBC (volume 2).
Track zes. Oh My Soul. Ook bekend als Ooh! My Soul. Nog een nummer uit de radioprogramma’s van de BBC. Dit met Paul in de leadzang. Deze keer uit Pop Go The Beatles 11 dat is opgenomen op 1 augustus 1963 en uitgezonden op 27 augustus 1963. (Bron: Mark Lewisohn, The Complete Beatles Chronicle, blz. blz. 356.) Nogmaals uniek, want de song is niet terug te vinden op de officiële CD/elpee The Beatles Live At The BBC (volume 1), of op The Beatles On Air -Live At The BBC (volume 2).
Track zeven. Too Much Monkey Business. En ja hoor, weer een nummer uit de radioprogramma’s van de BBC. Een klassieker van Chuck Bery, nu met John in de leadzang. Het is helaas niet duidelijk uit welk programma het precies komt. The Beatles spelen het namelijk in Saturday Club (live - 16 maart 1963), in Side By Side (4 april 1963 opgenomen), in Pop Go The Beatles 2 (1 juni 1963 opgenomen) en in Pop Go The Beatles 13 (opgenomen 3 september 1963). (Bron: Mark Lewisohn, The Complete Beatles Chronicle, blz. blz. 357.) De song is tegenwoordig ook terug te vinden op de officiële CD/elpee The Beatles Live At The BBC (volume 1).
Track acht. I’m Going To Find My Baby. Een heerlijke rocker met John die het voortouw neemt. Ook bekend als I Got To Find My Baby. Het nummer is al op 11 november 1941 in Chicago opgenomen en gecomponeerd door blueszanger Peter Clayton. Hij had de artiestennaam Doctor Clayton. Alweer een song uit de radioprogramma’s van de BBC. Mogelijk uit Pop Go The Beatles 2 (1 juni 1963 opgenomen), of uit Saturday Club
(24 juni 1963 opgenomen). (Bron: Mark Lewisohn, The Complete Beatles Chronicle, blz. blz. 356.) En ja hoor: alweer uniek, want de song is niet terug te vinden op de officiële CD/elpee The Beatles Live At The BBC (volume 1), of op The Beatles On Air -Live At The BBC (volume 2).
Track negen. Youngblood. Nog een song uit de radioprogramma’s van de BBC. George deze keer in de hoofdrol. The Beatles spelen het in Pop Go The Beatles 2 dat op 1 juni 1963 is opgenomen en uitgezonden op 11 juni 1963. (Bron: Mark Lewisohn, The Complete Beatles Chronicle, blz. blz. 356.) Oorspronkelijk was het in maart 1957 de B-kant van de single Searchin’ van The Coaster. De song is tegenwoordig ook terug te vinden op de officiële CD/elpee The Beatles Live At The BBC (volume 1).
Track tien. That’s All Right Mama. En jawel: nog een song uit de radioprogramma’s van de BBC. Paul neemt deze keer de honneurs waar in deze klassieker van Elvis Presley. The Beatles spelen het in Pop Go The Beatles 5 dat is opgenomen op 2 juli 1963 en uitgezonden op 16 juli 1963. (Bron: Mark Lewisohn, The Complete Beatles Chronicle, blz. blz. 357.) De song is tegenwoordig ook terug te vinden op de officiële CD/elpee The Beatles Live At The BBC (volume 1).
Track elf. Sweet Little Sixteen. Het laatste nummer op deze dubbelelpee uit de radioprogramma’s van de BBC. John vertolkt de hoofdrol in dit brutale rockertje van Chuck Berry. The Beatles spelen het bij de BBC maar één keer en wel in het programma Pop Go The Beatles 6 dat is opgenomen op 10 juli 1963 en uitgezonden op 23 juli 1963. . (Bron: Mark Lewisohn, The Complete Beatles Chronicle, blz. blz. 357.) De song is tegenwoordig ook terug te vinden op de officiële CD/elpee The Beatles Live At The BBC (volume 1).
Track twaalf. Shout (Around The Beatles). Uit de televisieshow Around The Beatles, welke opgenomen is op 28 april 1964 en uitgezonden op 6 mei 1964, door kabelzender Rediffusion (bron: Mark Lewisohn, The Complete Beatles Chronicle, bladzijde 159). Het is een live ingespeelde geluidband en hier horen we ook het gillende publiek dat ook op de video van deze show te horen is.
Oorspronkelijk van de Isley Brothers. The Beatles zetten een fijne versie neer. Achtereenvolgens nemen Paul, George en Ringo de leadzang op zich, waarbij ze aangeven dat het dan wel luider, dan wel zachter moet. John neemt het finale deel op zich. Het geheel eindigt in een heerlijke wanorde…
Kant D.
Track één. Savoy Truffle. De achtergrondkoortjes gaan echt anders dan op de versie, die op de witte dubbelelpee staat. Voorts is er een heel ander soort orgelspel te horen. Is het orgel op de elpeeversie überhaupt wel aanwezig?
Track twee. Honey Pie. Als start van de geluidsband horen we eerst een lange fluittoon. Daarna worden er een paar akkoorden misgeslagen op de piano. Verder loopt de gitaarsolo echt heel anders dan op de elpee en helemaal aan het eind van het nummer hoor je Paul nog even ‘Yeah!’ roepen.
Track drie. I Saw Her Standing There. Een heel ruige live-versie, waarin je John duidelijk herkent. Vooraf hoor je hem nog even ‘Okay George’ roepen. Toch krijg je eerder het idee dat het uit het fameuze optreden samen met Elton John is. Echter, aan het eind is het daar toch te ruig voor. Je hoort ook geen publiek. Voor de Get Back-sessies is het wel erg ruig, dus dat zal ook wel niet. Ik kan het zo even niet thuis brengen…
Track vier. Instrumental. Een stukje dat van, althans op bootlegs, vastgeplakt zit aan het nummer dat bekend staat als Watching Rainbows. De ellenlange gitaarsolo’s gaan maar door en door. Mooi!
Track vijf. You Never Give Me Your Money. Deze klaagzang tegen Allen Klein, die zich volgens Paul, binnen Apple gedraagt als een olifant in de porseleinkast begint lieflijk met pianospel. Paul speelt en zingt het vervolgens opmerkelijk ruiger. Om de verbinding met ‘honest sweet dream’ te maken zingt hij heel lang onafgebroken ; ‘Ahaaahaha’. Er aan vast zit een stukje uit de Abbey Road-sessies, dat later is uitgewerkt tot het gedeelte ‘One, two, three, four, five, six, seven: all good children go to heaven’. Het ontaardt uiteindelijk in pure rock ‘n’ roll.
Track zes. Something. Je hoort iemand vooraf roepen dat het take 37 betreft. Dan een wat onzekere inzet om het juiste startakkoord op de sologitaar te vinden. Dan gaat het los. Het is al met al wat zwaarder en trager dan op de elpee Abbey Road. Het orgel en de piano klinken heel dreigend. Iets dat je op de elpee/CD volledig ontgaat. Als het nummer feitelijk al ten einde is gaat het dreigende piano- en orgelspel (hier en daar nog wat begeleid door een elektrische gitaar) nog minutenlang door. Het is eerlijk gezegd wel bekend van vele andere Abbey Road-bootlegs die er in omloop zijn.
Conclusie. Zeker een aanrader als je deze elpee nog kan vinden. Dit vanwege de fijne beluisterbaarheid; hij ligt lekker in het gehoor. Verder, omdat er wel degelijk materiaal op te vinden is dat niet op CD, of op het internet, terug te vinden is. Jammer is dat vele nummers uit de BBC-sessies er slechts voor driekwart gedeelte op staan. Destijds kostte hij circa 70 gulden. Soms is deze plaat op beurzen als de Beat Meet te Leiden nog wel te vinden.
