Belofte maakt schuld

Weet je het nog? De vorige keer dat Paul McCartney optrad in Nederland, bleef ik thuis. Ik was niet zo’n concertganger, was mijn excuus.
Uiteraard had ik onmiddellijk spijt – maar dat was pas nadat alle kaarten binnen tien minuten in de voorverkoop uitverkocht waren. Ik nam me plechtig voor om de volgende keer dat Paul in Nederland zou zijn, wél te gaan.

En toen werd bekend dat Paul McCartney naar Pinkpop kwam…

“Ik ga kaarten kopen!” riep ik meteen tegen mijn lief, wat ik ook prompt deed. Yes! Deze keer zou ik niet zo dom zijn om een concert van Paul aan mijn neus voorbij te laten gaan. Ik was helemaal in mijn nopjes.

Totdat ik nog eens ging nadenken…

Dat Pinkpop hè? Dat is toch in de openlucht? Dus met een beetje pech staan we in de stortende regen tot aan onze knieën in de blubber.

En zou Paul niet de afsluiter van Pinkpop zijn? O ja, zijn optreden begint pas om 22.00 uur. Dat is wel een beetje laat.

Is er verder nog iets leuks geprogrammeerd, eigenlijk? Nee, niets natuurlijk. Geen van de andere bands is voor mij de moeite van het eerder aanwezig zijn waard.

Waarom, o waarom, heb ik in hemelsnaam kaarten voor Pinkpop gekocht???

Vooral toen ik erachter kwam dat Paul twee dagen later in Berlijn optreedt, had ik stiekem wel een beetje spijt. Dit was de ideale kans geweest om mijn lief ervan te overtuigen dat we echt weer eens naar Berlijn moesten. Een Beatle in Berlijn, beter kan het ongeveer niet worden! (In Het magische verhaal van de Verteller lees je waarom.)

Maar ja, ik had dus al Pinkpopkaarten gekocht.

Gelukkig zie ik er ook heus wel de leuke kanten van in. Zoals: geweldig, we gaan weer naar Pinkpop! In 2001 waren wij daar voor het laatst (toen nog als echte die hards drie dagen lang) en al in 2001 riep ik dat ik Paul McCartney op Pinkpop wilde zien. Ik krijg dus eindelijk mijn zin!

Maar het mooist is natuurlijk dat we naar een uniek concert van Paul gaan. En dat is het allerbelangrijkst!