Parels voor de zwijnen werpen

Ik geef het maar meteen toe: ik was vergeten hoe leuk het is om naar een concert van Paul McCartney te gaan!

Uit mijn vorige column kon je wel opmaken dat ik mij afvroeg waar ik in hemelsnaam aan begonnen was. Paul McCartney op Pinkpop, dat stond gelijk aan regen, modder en verveling tot het eindelijk zou gaan beginnen. En ja hoor, natuurlijk zag de weersvoorspelling er inderdaad niet al te rooskleurig uit… Maar als echte fan had ik mijzelf uiteraard wat moed ingepraat. Want tegen de regen waren er poncho’s uitgevonden, we vertrokken pas aan het eind van de middag naar Landgraaf en hey, misschien konden we wel helemaal vooraan staan als we toch geen andere bands hoefden te zien. We zouden alle gelegenheid hebben om een goede plek te kunnen bemachtigen! Dat was best een interessant plan…

Een plan dat mijn lief en ik vrijwel onmiddellijk overboord gooiden toen we het festivalterrein opliepen.

O ja, wat staat de muziek op dit soort plekken toch altijd afschuwelijk hard. Het horen en zien vergaat je ongeveer, wat me toch eigenlijk niet de bedoeling lijkt van een concert (maar dat terzijde). Ik hoefde dus spontaan niet meer vooraan te staan. Die enorme hoosbui die een half uur van tevoren zou gaan vallen, droeg overigens ook wel enigszins bij aan die beslissing… We gingen niet vooraan staan.

Zou ik later spijt krijgen van die beslissing? Ja, natuurlijk kreeg ik spijt. Maar daar kom ik straks op terug.

Mijn lief en ik hadden met succes geschuild voor eerder genoemde hoosbui en besloten zo rond kwart voor tien eens richting het hoofdpodium te vertrekken. Het programma vertelde ons dat wij daarmee te laat zouden komen en het begin zouden missen, maar ik had eerder op de dag natuurlijk even met Paul gebeld en wist dat hij pas om tien uur ten tonele zou verschijnen. En aldus geschiedde.

En ja, dan begint het! Ik hoef je uiteraard niet te vertellen hoe fantastisch dat is. Op dat moment wist ik weer hoe gaaf het is om naar een show van Paul McCartney te gaan. Het is gewoon één groot feest van herkenning en natuurlijk mag (nee, moet!) er luidkeels meegezongen worden. Sjongejongejonge, dat was echt geweldig!

Vond ik dan. Want daarmee kom ik op mijn eerdere verwijzing naar dat ik spijt zou krijgen dat we niet vooraan waren gaan staan.

Er zijn namelijk een heleboel mensen op Pinkpop – zo’n 70.000 heb ik me laten vertellen. En er zijn vast een heleboel fans die speciaal voor Paul een kaartje hebben gekocht, maar er zijn duizenden en nog eens duizenden andere bezoekers die ‘toevallig’ aanwezig zijn. Festivalgangers die sowieso al naar Pinkpop gingen, ongeacht of een zekere Paul McCartney de afsluiter van het driedaagse festival is. Beatlesliedjes, ja, die kennen ze wel (Hey Jude! Let it Be!) en het is dan ook best aardig om die levende legende eens in het echt te zien. Maar dan moet-ie toch zeker ook wel die Beatlesliedjes spelen!!!

En daar begon mijn frustratie. Want het is namelijk best wel bijzonder irritant (en dan druk ik mij netjes uit) als je omringd bent door heel, heel veel mensen die alleen maar heel hard ‘wij willen Beatlesliedjes’ roepen en bij alle andere nummers verveeld op hun telefoon staan te kijken. Totaal niet geïnteresseerd in al die andere fantastische nummers. Luister ernaar, stelletje cultuurbarbaren!

Het was duidelijk: ik had dus beter wel vooraan kunnen gaan staan – daar waren vast meer fans die de muziek wel wisten te waarderen.

Dat brengt mij meteen bij de titel van deze column. Ik weet dat er wel eens gemopperd wordt op de setlist van Pauls concerten (op de blog Beatles Talk verscheen daar onlangs nog een interessant stuk over), want hij zou te veel teruggrijpen op zijn ‘gouwe ouwen’. De nummers die iedereen kan dromen en die iedereen altijd wil horen. Dus speelt hij ze iedere keer weer. Toch zou ik bij een festival als Pinkpop willen zeggen: Paul, doe dat alsjeblieft nog wat meer!

Geef die mensen de nummers die ze verwachten. Trakteer hen maar op Hey Jude, Yesterday, Let it Be en Yellow Submarine. Bewaar de echte juweeltjes voor je fans, voor tijdens je ‘echte’ concerten. Want weet je, het is zonde om deze parels voor de zwijnen te werpen.