Aan het begin van 1964 waren The Beatles wereldwijd populair vanwege hun upbeat liefdesliedjes en hun afgemeten voorkomen. 
Deze indruk begon te veranderen op 23 maart 1964 met de verschijning van John Lennons boek ´In His Own Write.’ Het was de eerste soloprestatie door een individueel lid van The Beatles.
Lennon weefde grillige lijntekeningen en scherpe satire aaneen tot een collectie van 31 gedichten en korte verhalen ('short stories'). Hij vertelde aan de BBC dat zijn schrijfstijl ontstaan was op school. “I maakte de jongens aan het lachen... door zo te praten en door gedichten te schrijven. I schreef ze altijd en gaf ze aan mijn vrienden om ze te laten lachen en dat was het dan... Het is gewoon mijn gevoel voor humor.”
“Ik ben mijn hele leven lang al niet goed geweest in spelling,” vervolgde Lennon. “Weet je, ik heb het hele idee van spelling eigenlijk nooit goed begrepen. Engels en schrijven, goed, maar het spellen van woorden. En daarbij, een groot deel van het boek heb ik getypt. En dat kan ik alleen maar erg langzaam, met één vinger. Daarom werden de verhalen zo kort omdat ik al gauw geen zin meer had om door te gaan... Het enige wat ik probeer te doen is het vertellen van een verhaal. En hoe de woorden gespeld worden worden, is eigenlijk irrelevant. Maar als je er om moet lachen omdat het woord zó gespeld had moeten worden, dan is dat geweldig. Maar het gaat om het verhaal. En om de klank van een woord.” 'Good Dog Nigel' vormt een voorbeeld:
Arf, Arf, he goes, a merry sight,
Our little hairy friend,
Arf, Arf, upon the lampost bright
Arfing round the bend.
Nice dog! Goo boy,
Waggie tail and beg,
Clever Nigel, jump for joy
Because we’re putting you to sleep at three of the clock, Nigel.
Waf, waf, doet hij, een blij gezicht,
Onze kleine harige vriend,
Waf, waf, tegen de lantaarnpaal fel
Blaffend het hoekje om.
Brave hond! Goeie hond,
Kwispelstaart en bedel
Want Nigel, spring uit plezier,
We laten je vanmiddag om drie uur inslapen, Nigel.
'In His Own Write' bood een vroege kijk op de tegen de gevestigde orde gekeerde ideeën in liedjes zoals 'Revolution'. “Ik denk dat onze maatschappij wordt bestuurd door gestoorde mensen met idiote doelstellingen,” ging Lennon verder. “Als iemand op papier kan zetten wat onze overheid, en de Amerikaanse overheid, en de Russische, Chinese... Wat ze allemaal doen en wat ze dénken dat ze aan het zijn, ik zou het graag willen weten wat ze denken dat ze aan het doen zijn. Ik denk dat ze allemaal gestoord zijn. Maar ik loop het gevaar om te worden weggezet als 'gestoord' door dat te zeggen.”
‘In his Own Write' was meteen een bestseller. De eerste druk van meer dan honderdduizend exemplaren was al snel uitverkocht. Critici hielden van het werk. De London Times Literary Supplement (d.w.z. de litaire bijlage van de London Times) schreef: “Het is de aandacht waard van iedereen die angst heeft voor de verschraling van de Engelse taal en de Britse verbeelding.” Newsweek schreef dat het boek “suggereert dat wanneer John Lennon ‘I Want to Hold Your Hand’ zingt, hij eigenlijk wenst dat hij er in kon bijten.”
Om het succes van het boek te vieren was Lennon in april 1964 eregast van een drukbezochte literair gezelschap in Londen. Lennon, die geacht werd om te speechen, zei enkel: “Eeuh, ontzettend bedenkt allemaal. God zegent jullie.” Hij ging zitten en voegde daar aan toe: “Je hebt een gelukkig gezicht.” Dat was een kwinkslag die door Britten gebruikt werd wanneer ze een folder of een fooi wilden.
“Ik had geen idee wat ik moest gaan zeggen – ik was doodsbang van de zenuwen,” herinnerde Lennon zich in 'Anthology'. “Ik krijg er een evengrote kick van om dat boek in de Top Tien van de schrijverswereld te zien staan dan wanneer The Beatles een nummer 1-hit hebben. En de reden daarvoor is dat ze tot verschillende werelden behoren.”
(Bron: ultimateclassicrock.com)
Vert.: Raymon R.J. Middelbos
