Het grootste geluk dat The Beatles hebben gehad was misschien wel het moment dat hun afgekeurde tape met de Decca auditie in handen kwam van Sir George Martin. 
Zijn bijdrage aan hun muziek was zo groot dat hij een van de weinige mensen is die zich met recht de vijfde Beatles mochten noemen.
Martin werd geboren op 3 januari 1926 en studeerde na zijn diensttijd tijdens de Tweede Wereldoorlog bij de Royal Navy, piano en hobo aan de Guildhall School of Music and Drama. In 1950 ging hij bij Parlophone Records werken, wat een label was van EMI. Hij leidde de maatschappij van een nogal klassiek georiënteerd naar een rendabel komisch label door de sterke hits van Falnders en Swann, de Goon Show (met o.a. Peter Sellers, Spike Milligan en Harry Secombe) en de Beyond the Fringe groep, waar Peter Cook en Dudley Moore deel van uitmaakten.
Martin had met beperkt succes al een aantal pop platen geproduceerd toen een vriend uit de muziekuitgeverij hem attent maakte op een groep uit Liverpool die door zo ongeveer elk Brits label al was afgewezen. Martin was niet bijzonder onder de indruk van de Decca tape van The Beatles maar hij zag er wel voldoende potentie in en nodigde ze uit om op 6 juni 1962 in Londen auditie te komen doen.
Nadat ze vier songs hadden opgenomen, overigens niet al te goed, vertelde Martin ze in de controlekamer wat hij van de vier (die bekend waren met zijn komische platen) verwachtte als hij ze zou contracteren. Na ongeveer een half uur vroeg Martin hen of er iets was wat ze niet beviel, waarop George Harrison antwoordde: 'Om te beginnen vind ik dat je een afschuwelijke das draagt'. Het ijs was toen gebroken, iedereen lachte en Martin wist dat hij met ze aan het werk kon.
Zijn invloed op The Beatles was al merkbaar nog voordat ze hun eerste single hadden opgenomen. Martin gaf duidelijk te kennen dat hij ontevreden was met Pete Bests drummen. The Beatles dachten er net zo over en zo werd Best ontslagen en vervangen door Ringo Starr. Aangezien Martin er niet van overtuigd was dat Ringo zijn taak aankon, huurde hij studio drummer Andy White in voor de opname van de debuut single van de band 'Love Me Do'.
Terwijl The Beatles groeiden als componisten, waren de scherpe oren van Martin er om ze de weg te wijzen. Gezeten op een kruk luisterde hij naar John Lennon en Paul McCartney die hun liedjes speelden op akoestische gitaren en bedacht wat er nog bij nodig was, daarbij soms zelf een piano partij toevoegend aan hun vroege nummers. Als ze er andere instrumenten bij wilden, dan viel Martin terug op zijn klassieke opleiding, schreef de partituren uit en dirigeerde de musici. Hij componeerde en arrangeerde ook partijen voor de Beatles films 'A Hard Day’s Night', 'Help!' en 'Yellow Submarine'.
In de periode 1966-1967 kwam de samenwerking van Martin met de groep tot volle bloei. Hij en zijn technici werkten onvermoeibaar met The Beatles samen in hun experimenten met tape loops, wisselende bandsnelheden, achterstevoren afspelen en het bewerken van de opnames om zo hun psychedelische meesterwerken 'Revolver' en 'Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band' te creëren.
Martin bleef ook na het uiteenvallen van The Beatles gestaag doorwerken, waarbij hij albums produceerde van heel uiteenlopende artiesten zoals America, Jeff Beck, Cheap Trick en het Mahavishnu Orchestra. McCartney en Starr maakten ook tijdens hun solo carrières regelmatig gebruik van Martins diensten. Hij was tevens de man achter het remastering project van de complete Beatles catalogus toen de oorspronkelijke platen in 1987 voor het eerst op cd werden uitgebracht.
Martin werd in1996 voor zijn levenswerk geridderd.
(bron: (Bron: ultimateclassicrock.com))
(Vert.: Paul van Riet)
