Vijftig jaar geleden, op 29 september, kwam een van de belangrijkste singles aller tijden uit en nog geen jaar later kwam de band achter 'Love Me Do', The Beatles, naar Leeds.
Dat was het eerste van vele bezoeken aan de stad, die stuk voor stuk aan talloze tienerfans (vooral meisjes) de kans gaven om het uit te gillen.
De 'Fab Four' gaven hun eerste optreden in de Queen's Hall in 1963. Ze kwamen er terug op 5 juni 1963 en bij die gelegenheid waren er tientallen politieagenten op de been om de menigte te bedwingen.
Naast de variatie aan ondergoed die op het podium werd gegooid, bekogelde het voornamelijk vrouwelijke publiek de 'mop-tops' (zo genoemd naar hun Beatlehaar) met zakken vol Jelly Babies, omdat Ringo kort daarvoor had bekend daar een liefhebber van te zijn.
Ex-politieman Alex Jones, die dienst had die bewuste avond, herinnerde zich dat John Lennon op het hoofd werd geraakt door een sigarettenaansteker, wat bij hem een vloek ontlokte. De wachtrij voor de ticketverkoop liep van het Odeon tot aan Vicar Lane en hield de fans vier uur zoet.
The Beatles traden ook twee keer op in het Odeon in Leeds, nl. op 3 november 1963 en 22 oktober 1964.
The Beatles gaven twee shows op die dag, ook weer in het Odeon, die bezocht werden door ongeveer 2.500 mensen, waarvan de meesten de longen uit hun lijf schreeuwden.
Tijdens het eerste optreden slaagden zes meisjes er in om door het sterke cordon van bioscoop medewerkers en bewakers te breken om over het orgel heen het podium op te klimmen. Het meisje dat de groep aanvoerde kwam tot op enkele centimeters afstand van Paul McCartney terecht voordat zij van het podium af werd gesleurd en werd afgevoerd. Ze verloor haar beide schoenen in de strijd. Bij haar verslag achteraf vertelde zij: 'Het maakt mij niet uit, ik zou het zo opnieuw doen. Nadat ik er uit gegooid ben ging ik terug naar de voorkant van de bioscoop en een politieman liet me er weer in.'
Tijdens de tweede show werd het cordon van bioscooppersoneel versterkt met ambulance personeel en daarna slaagde nog maar een meisje er in om daar doorheen te breken.
Toen The Beatles hadden opgetreden in 1963 verscheen in de Yorkshire Evening Post een verslag waarin stond dat de fans zo hard schreeuwden dat het haast onmogelijk was om de band te horen spelen.
Het verslag van 4 november 1963 luidde: 'Gedurende 27 oorverdovende minuten lang heb ik geprobeerd te luisteren naar The Beatles tijdens hun eerste optreden van dit kortstondig avontuur in het Odeon. Maar vanaf het moment dat de band op het podium verscheen werd het massahysterie, het hele 2.500 fans tellende publiek. Zelfs de zwaarste versterkers konden niet boven het onophoudelijke geschreeuw uitkomen. Hoe goed er werd gezongen weet niemand.'
John Lennon zei: 'Het publiek in Leeds maakte niet meer lawaai dan we ergens anders gehoord hebben, afgezien van Glasgow.'
Drummer Ringo vervolgde: 'We zijn gek op het geschreeuw van de fans. Gelukkig zit de orkestbak er tussen, dat helpt meestal wel maar soms moet het personeel er stevig tegenaan om de fans tegen te houden. Ze doen hun werk heel goed en dat waarderen we.'
Paul McCartney was het daarmee eens: 'Sommige mensen denken dat we er bang van worden. Wij worden pas bang als de herrie stopt. Dan zullen we elkaar gaan aankijken en ons afvragen wat er fout is.'
Onder de verschillende zaken die op het podium gegooid werden waren tientallen pluchen speelgoed beren, waarvan er altijd wel een paar werden meegenomen door de band - John Lennon heeft toegegeven dat hij er soms enkele hield en die meenam naar huis zodat zijn zoon er mee kon spelen.'
(bron: yorkshireeveningpost.co.uk)
(Vert.: Marijke Snel)
