In 1973 bracht de geliefde ex-Beatle en drummer Ringo Starr ‘Ringo’ uit, waarop bijdragen stonden van al zijn vorige bandleden en verschillende leden van zijn gelegenheidsband de All-Starr Band — en die het meest kenmerkend zou zijn voor zijn solocarrière.
Als afgeleide van deze titel is ‘Ringo 2012’ bedoeld om de nostalgie van ‘Ringo’ op te roepen, ook voor Ringo zelf, een muzikant met beperkte vaardigheden en eindeloze charme die niet veel meer hoeft te doen dan te verschijnen, een beetje te drummen en naar zijn publiek te knipogen — wat ook ongeveer alles is wat er gebeurt.
Ondanks de verwijzende titel kun je wel raden naar welke periode Starr terug verlangt en het is niet de vroege jaren zeventig. ‘In Liverpool’ verhaalt over Starrs Engelse jeugd die samengevat kan worden als: het regende veel en toen ontmoette hij The Beatles (‘Me and the band / Living our fantasies / Breaking the rules, acting like fools / That’s how it was for me’. Pauze. Knipoog. ‘Hoe was het voor jou?’
‘In Liverpool’ mag dan stom en overdreven naar Ringo zelf verwijzen, maar ‘2012’ kan meer van zulke momenten gebruiken. Starr en zijn club (waaronder vroegere leden van The Eagles en The Heartbreakers en Eurythmics Dave Stewart) vermaken zich met covers en geniale up-tempo popliedjes van onduidelijke ouderdom. Alles heeft die gedateerde, volledig beschermde kwaliteit die het deelt met andere albums gemaakt door wereldsterren en ouderwetse sessie-muzikanten. Samen met de zoete, inconsequente originele nummers zijn er twee covers van oude Starr-nummers, waaronder een nieuwe, niet per se andere versie van ‘Step Lightly’ van de originele ‘Ringo’ die net zo leuk als onnodig is.
(Bron: washingtonpost.com)
(Vert.: Laura Alblas)
