De Beatles waren al iets meer dan een jaar een hardwerkende rockband toen de melodieuze gevoeligheid en de muzikale capaciteiten van Paul McCartney en John Lennon samen smolten en ze 'Love Me Do' schreven.
Het was de eerste single waarmee ze een belangrijke plaats op de hoogste regionen van de Britse pop scène innamen. Maar het was het nummer 'I Want to Hold Your Hand', dat voor het eerst werd uitgebracht op 29 november 1963 in de UK, dat voor een eerste golf van internationale 'Beatlemania' zorgde en van het viertal heuse supersterren maakte. Het zorgde ook voor verandering op het hele proces van rock songwriting.
Dit nummer was hun eerste nummer 1 hit op pophitlijsten van Billboard en was het prille begin van de Britse invasie met een 15-weken durend verblijf in de Top 50. Het was ook een innovatieve opname voor Lennon, McCartney, George Harrison en Ringo Starr - hun eerste opname op vier sporen.
'I Want to Hold Your Hand' was niet alleen een succes, het was een berekend succes. Brian Epstein, de manager van de groep — vond het niet kunnen dat de groep niet bekend raakte in Amerika — hij vroeg Lennon en McCartney een nummer te schrijven dat het goed zou doen op de Amerikaanse markt. De anticipatie aan beide zijden van de Atlantische Oceaan was heel hoog toen de komst van een nieuwe plaat werd aangekondigd. Een miljoen exemplaren werden vooraf door de platenwinkels besteld.
Het lied opent in harmonie - zo zoet als suiker werd ooit geschreven - Lennon en McCartney schreven dit lied aan de piano in het Londense huis van Jane Asher, de vriendin van Paul McCartney. De rest was pure Tin Pan Alley, of misschien Leiber en Stoller: een zeemzoet lied over een onschuldige liefde geschreven met twee bruggen en een enkel vers om ze te verbinden. En net als veel van de eerste Beatlesnummers had het lied niet per se een leadzanger nodig, in plaats daarvan brachten McCartney en Lennon mooi verweven harmoniestemmen op de voorgrond, met Lennon die een lichte voorsprong in de mix had.
Hoewel Lennon en McCartney nog enkele jaren verwijderd waren van hun wederzijdse romance met Epiphone Casinos, maakten The Beatles gebruik van multi-tracking en hun producer George Martin maakte een cool gitaar geluid dat anders was dan alles wat eerder in het Verenigd Koninkrijk te horen was.
'I Want to Hold Your Hand' verschilde ook van de meeste vroege rock hits - zoals 'Hound Dog' of 'Rock Around the Clock' - de melodie werd niet geschreven door het soort van non-performing professionele songwriters, die werkten in de Brill Building en de meeste van de populaire liedjes van toen schreven. Samen met Bob Dylan veranderden The Beatles het beeld van rockers als louter uitvoerders. Ze werden volledige kunstenaars die niet alleen een muziekinstrument konden bespelen maar ook hun eigen nummers schreven en ook hun eigen nummers opnamen in de studio.
De sessies voor 'I Want to Hold Your Hand' begon op 17 oktober 1963 in de Londense EMI Studio 2, die was uitgerust met een nieuwe vier-track tape apparaat. Het deuntje werd 17 keer opgenomen vooraleer het voltooid was. In een vreemde wending van marketing, werd een tweede versie opgenomen in januari 1964, dit was echter een Duitse versie. De groep had een flinke reputatie opgebouwd in Hamburg na hun Club stage. En ook op andere plaatsen in Duitsland hadden ze naam gemaakt. Odeon, de Duitse tak van het EMI label, stond er op dat de single ook in het Duits zou worden opgenomen.
'I Want to Hold Your Hand' was een van de twee singles die The Beatles gedwongen opnamen in het Duits. Het ander nummer is 'She Loves You' Beide nummers werden opgenomen dik tegen de zin van de vier jongens, en de geschiedenis heeft hen gelijk gegeven. Het zijn immers de Engelse versies van beide nummers die overeind zijn gebleven en overal in de wereld nog steeds te horen zijn.
Wanneer 'I Want to Hold Your Hand' uitgebracht werd op 29 november 1963 in het Verenigd Koninkrijk, schoot dit nummer recht omhoog naar de top van de Britse hitlijsten. Op 14 december werd een ander Beatles-nummer, 'She Loves You', een nummer een hit.
Ondanks de hoge noteringen in de hitlijsten moesten EMI Record en Epstein een harde strijd leveren met de het Amerikaanse label Capitol Records om het nummer 'I Want to Hold Your Hand' op plaat uit te brengen. Maar Capitol zwichtte, en bracht de plaat uit met als B-zijde 'I Saw Her Standing There' op 26 december. Epstein stond er ook op dat Capitol $ 40.000 zou besteden aan de promotie van de single om zo via dj's en platenzaken de verkoop bevorderen en aan reclame in vakbladen en op televisie en radio.
In eerste instantie plande Capitol de release in januari, maar een slimme DJ uit Washington, DC, kreeg een paar weken daarvoor via British Airways een kopie in handen en begon het nummer te draaien. Dit bezorgde heel wat luisteraars ongeziene opwinding en er was zo veel vraag naar het nummer dat Capitol gedwongen werd om meteen actie te ondernemen en in de laatste dagen van december het nummer al op de markt te brengen. De eerste reacties in de hoofdstad waren nooit gezien: Capitol dreigde met een rechterlijk bevel om het nummer uit de ether te houden, maar het verspreidde zich snel naar Chicago en St. Louis en kon niet meer gestopt worden. Uiteindelijk besloten ze om het nummer uit de ether te houden, een onderdeel was van de mediacampagne om de single te lanceren.
Op 29 december, slechts drie dagen na het uitbrengen van de single, waren er van 'I Want to Hold Your Hand' meer dan 750.000 exemplaren verkocht, met een gemiddelde van 10.000 stuks per dag in New York City alleen. Van het nummer werden meer dan 5 miljoen exemplaren verkocht in de VS van de eerste persing.
De Amerikaanse tieners kregen een niet te stillen en een onverzadigbare belangstelling in de Britse rock zodat The Kinks, de Dave Clark Five, The Rolling Stones, Herman's Hermits en anderen al heel snel een concert konden geven in de VS, ze kwamen op televisie en op radio en uiteraard kregen ze een plekje in de hitlijsten.
Dylan, kwam in 1965 met de Highway 61 Revisited en werd vergeleken met McCartney en Lennon en kreeg de nodige aandacht. 'Ze deden dingen waar niemand toen mee bezig was,' zei hij jaren later. 'Hun akkoorden waren schandalig, gewoon schandalig, maar hun harmonieën maakten het allemaal goed.'
Toch verloren The Beatles hun Grammy nominatie voor ‘Record of the Year’ voor ‘I Want to Hold Your Hand’ aan Astrud Gilberto en Stan Getz met ‘The Girl from Impanema’, een mooi deuntje dat nog een andere rage naar de VS bracht: de bossa nova .
(Bron: gibson.com)
(Vert: Janien Nuijten-Colans)
