Slechts over een aantal personen wordt zo vaak een biografie gemaakt als de vaak in opspraak komende John Lennon.
Muziekhistoricus en criticus Tim Riley is de nieuwste in een lange rij biografie auteurs die er aan is begonnen. Meer dan 700 pagina's heeft hij geschreven over het leven en carriere van het meest controversiele lid van de Beatles in 'Lennon: the Man, the Myth, the Music - The Definitive Life'. 40 jaar nadat Lennons tweede solo-album 'Imagine' is uitgebracht en wat Lennons 71e verjaardag zou zijn op 9 oktober, komt Riley's boek uit dat vol staat met muzikale details maar wat minder nieuwe informatie. (Een aantal van Riley's vorige boeken zijn Tell Me Why: A Beatles Commentary en Hard Rain: A Dylan Commentary.)
Philip Normans boek 'John Lennon: The Life' (2008), was meer op persoonlijkheid gericht, en Riley's boek is meer gericht op betekenissen van liedjes.
"Strawberry Fields Forever liet de eenzaamheid zien van 's werelds bekendste man", schrijft Riley. Hij noemt het 'de kater die heel cliche zou klinken als het niet zo precies als Lennon was geweest: deels Beatle, deels loner in zijn eigen band."
De biografie is opgedeeld in 3 periodes: 'Vóór de Beatles 1940-1959', 'Tijdens de Beatles 1960-1969' en 'Na de Beatles 1970-1980'. Riley geeft zijn beste overtuigingen in het begin, en legt de focus op een bepaald misverstand.
"Er is geen andere Lennon mythe die zo misleidend is als die van zijn Working Class Hero uit 1970, waarvan elke inwoner van Liverpool zegt dat het onzin is", zegt Riley, die er steeds op hamert dat Lennon in de middenstand is opgegroeid.
Het was blijkbaar Lennons affiniteit met het Liverpools dialect dat voor verwarring zorgde. "Een sterk accent dat meteen herkenbaar was als dat iemand van de arbeidersklasse gebruikte, met veel straattaal, en vulgair vocabulair".
Riley schrijft over veel van de zelfde dingen als waar andere biografen over hebben geschreven, zoals Lennons verlatingsangst als kind, vrouwenhaat, zijn drang naar vrede, zijn neiging om geweldadig te worden, en zijn problemen met drugs, alcohol, de Amerikaanse overheid en op muzikaal gebied met zijn partner Paul McCartney.
Over het geheel gezien is dit boek net als de Beatles Anthology uit 1995:
de immens grote verzameling van audio, video en print materialen.
Er wordt veel meer verteld dan we eigenlijk willen weten, maar we blijven het gefascineerd volgen.
(Bron:book.usatoday.com)
(Vert.: Malou Oldenhof)
