De jaren 80 bleken een tumultueus decennium voor ex-Beatle Ringo Starr. Hij leed onder de kritische en commerciële teleurstelling van het album Old Wave uit 1983 en was diep bedroefd over de dood van bandlid John Lennon. Hij was hertrouwd, dit keer met actrice Barbara Bach, en in 1988 gingen ze binnen in een ontwenningskliniek voor hun alcoholverslaving.
Ondanks de onrust, verdween hij toch niet helemaal uit de publieke belangstelling. Hij vertelde in de Britse kinder tv-show Thomas the Tank Engine, en portretteerde de dirigent van het Amerikaanse spin-off Shining Time Station. Daarnaast verscheen hij in tal van commercials voor Pizza Hut en (helaas, gezien zijn problemen) Sun Country Classic Wine Coolers. Maar na het verlaten van de ontwenningskliniek, besloot Starr zijn leven en carrière weer op te bouwen en een nieuwe boost te geven. Na een succesvolle tour in 1989 met de eerste All Starr Band (met onder meer legendes Billy Preston, Clarence Clemons, Dr John, en Joe Walsh), ondertekende hij in 1991 een contract met het muzieklabel Private en begon met de sessies voor Time Takes Time , die zou leiden tot een van zijn beste singles: 'Weight of the World.'
Hij wilde een sterk comeback album te maken, dus deed Starr beroep op producenten en vrienden Don Was, Joe Walsh, Jeff Lynne, en Phil Ramone. Was, ook wel bekend als onderdeel van de groep Was (Not Was), deed de productie van 'Weight of the World', een song die perfect de transformatie van Starr weergeeft van potentieel rockslachtoffer naar de soberheid. Ondanks de zeer persoonlijke woorden, was het niet Starr die tekende voor de melodie, hij deed een beroep op songwriters Brian O'Doherty en Fred Velez. Met gitaren die klinken als een mix van The Byrds, The Traveling Wilburys, en, jawel, The Beatles, blijft het nummer een luchtig gevoel behouden, ondanks de soms zeer ernstige tekst. Inderdaad, Starr zingt over het loslaten van het verleden, jezelf ontladen van je emotionele bagage die op je weegt en je naar beneden trekt en voorkomt dat je echt leeft.
Het eerste vers gaat over Starr die een vrouw tracht te verzoenen met haar bewogen verleden. 'Misschien hield je vader je nooit dicht tegen zich aan. Misschien hield je moeder zich gewoon zo goed staande als ze kon,' zingt hij. 'Maar gisteren is voorbij dus zeg me waarom jij het verleden met je mee blijft dragen. Je draagt het gewicht, het gewicht van de wereld.' Het refrein legt de nadruk op het belang van jezelf te bevrijden van alles van wat je tegen houdt om echt te leven:
Het haalt je naar beneden alsof er een rotsblok op je schouders drukt.
Gooi hem van je af meisje, voordat het te laat is,
Gooi die last van je schouders.
Ik weet dat je gebruikt werd,
Maar je moet dit immense gewicht van je afgooien,
het gewicht van de wereld.
Interessant is dat Starr gebruik maakt van de eerste persoon in het aanpakken van zijn eigen problemen. Hij geeft grif toe 'Misschien was ik er niet altijd er voor jou' maar 'ik draag elk kruis dat ik kan dragen.' De naamloze vrouw draagt haar pijn over op hem, en dwingt hem om ook haar zorgen te dragen samen met die van hem. Dus wat moeten we kiezen? 'Of we heten de toekomst met een kus welkom, of we zeggen het verleden vaarwel. Het loslaten van dit zware gewicht dat we met ons meedragen, zal ons toelaten om hoog te kunnen vliegen, maar nu haalt het ons naar beneden, en de nacht wordt steeds maar kouder. En het lot van alles de schuld geven, dat was gisteren, meisje. En we worden gewoon wat ouder'. Hij besluit het nummer door te benadrukken dat wij allemaal dingen uit een onrustig verleden met ons meedragen, dat 'we allemaal werden misbruikt,' maar we moeten ons met onze pijn verzoenen met het oog op een mooie toekomst.
Het lijkt misschien vreemd dat Starr 'Weight of the World' gekozen heeft als eerste single van Time Takes Time's. Sommige fans zullen verbaasd zijn door zijn intens persoonlijke teksten en het ernstige onderwerp. Maar de zonnige, vrolijke muziek die aan de grondslag ligt van de woorden die een algemeen positieve boodschap uitdragen en het nummer blijft -zeer consistent met ander werk van Starr. Voor mij, is het een van zijn beste nummers, net zo goed als 'Photograph', 'It don’t Come Easy', 'Back Off Boogaloo', 'My Brain Wrack,' en 'Don’t Go Where the Road Don’t Go' een ander nummer van het album Time Takes Times. Helaas is de track nauwelijks komen piepen op de Britse hitlijsten in 1992, hij eindigde op nummer 74.
Starr bracht dit nummer uiteraard tijdens zijn daaropvolgende All Starr Band tournee in 1992, maar werd daarna uit de setlists verwijderd. Na het maken van Time Takes Time, werkte hij samen met oude vriend en medewerker Mark Hudson voor Verticale Man, Ringo Rama, en Choose Love, die door de critici en de meeste fans bejubeld werden, als de terugkeer van de echte Starr Maar 'Weight of the World' mag toch niet worden vergeten en maakt een belangrijk onderdeel uit van de cataloog van Starr, dit was een keerpunt in zijn leven, niet alleen professioneel, maar ook persoonlijk. De diepere betekenis laten we even terzijde, maar het is ook een voorbeeld van heerlijke pop en blijft een fijn bewerkte, memorabele single. Starr en zijn band treden op in het Verenigd Koninkrijk deze zomer, laten we hopen dat hij het lied opnieuw zal brengen en zo kan tonen wat een boeiende performer en zanger hij kan zijn.
'Weight of the World' is ook beschikbaar op de uitstekende collectie Photograph: The Very Best of Ringo Starr uit 2007.
{qtube vid:= SLRuj5zqUVA ap:=0}
(Bron: blogcritics.org)
(Vert: Janien Nuijten-Colans)
