21 Jaar geleden, toen ik nog in de buik van mijn moeder zat, plaatste mijn vader een hoofdtelefoon op mijn moeders buik en liet me het volledige album ‘Abbey Road’ van The Beatles beluisteren.
Vandaag de dag heb ik de onsterfelijke woorden ‘Let It Be’ op mijn linker schouder getatoeëerd en hangt er een immens grote poster van John Lennon tegen de muur. Ik denk dat ik eerlijk moet bekennen dat ik een Beatlesmaniak ben.
Het punt is: Van alle muziek waar de wereld naar luisterde sinds de muziek een gecommercialiseerde industrie werd, kwam niemand, geen enkele groep, zo dicht bij de invloed die The Beatles hadden op onze ouders, en nu op ons. Ze werden een obsessie, niet enkel omdat hun muziek een nieuw geluid bracht en aangenaam was om naar te luisteren, maar vooral omdat ze een boodschap de wereld instuurden, in het bijzonder in de Verenigde Staten, een boodschap die nodig was na een tiental jaren van politieke onrust en sociale onzekerheid en onveiligheid in de hele wereld.
Muziek explodeerde in elke hoek van de popcultuur de voorbije tientallen jaren, er is voor iedere smaak iets, er is tien keer meer variatie dan toen The Beatles zongen en de top haalden in de hele wereld. Deze ontwikkelingen, gecombineerd met de mogelijkheden van de moderne media om zeer snel, binnen de minuut van eender waar ter wereld, een beeld in onze hoofden te prenten, zal nooit meer toelaten om een andere muzikale kracht verleidelijk in de oren van de hele wereld te laten klinken als toen The Beatles aan de top stonden.
Hun erfenis en al de daarbij horende impressies duurden voort tot in een tijd waarin de muzikaal digitaal is en er 60000 liedjes in je binnenzak kunnen op een ding zo klein als een notaboekje. Mensen, het is officieel nu, na al de valse hoop die de wereld werd ingestuurd en na de vele zoektochten die zonder resultaat bleven, ‘twistend en roepend’ gaan onze Beatles door de ‘strawberry fields’ en de ‘octopus’ garden’ naar iTunes. Er staan grote uitklapbare kartonnen vormen van de groep in de winkels van Apple, en er zijn ‘beste koop’-deals over heel de wereld, en het weinige dat we misschien zouden kunnen vergeten over hen komt terug, want de hele wereld wordt weer wakker geschud.
Nu, in de grote groep mensen van onze generatie die zich Beatlesfan noemt, zal de meerderheid de liedjes al op CD hebben van hun ouders, of in zeldzame gevallen, zal er iemand wel een platenspeler hebben. Dit is niet enkel een herbeleving voor het geheugen van Beatlemania, maar er wordt een hand uitgestoken naar het nieuwe digitale tijdperk.
Heel snel (en sommigen vinden dat jammer), zal er geen andere manier meer zijn dan de ether en het internet om muziek aan een grote groep mensen te laten horen. En het feit dat de meest gevraagde, maar ook de groep die lang tegenstand bood tegen die verandering, de handdoek in de ring heeft gegooid, is meer dan zomaar een kleine boodschap over de weg die de muziekindustrie zal inslaan in dit nog jonge millennium. Zelfs zonder de hulp van de vele oude legendes die het digitale tijdperk zachtjes binnensluipen, heeft de technologie veel veranderd, en dit brengt me tot een volgend punt.
De liefde voor de muziek, is algemeen versterkt door de toegenomen beschikbaarheid. Muziek is een luxe en iedereen zou hier van moeten kunnen genieten, een therapiesessie als we er eentje nodig hebben, en in het geval van de machtige Beatles, een klank uit het verleden die eeuwig zou moeten naklinken.
Bij het aanbreken van een nieuw muzikaal digitaal tijdperk, maakt Napster duidelijk dat er regels moeten opgesteld worden, en Metallica is er van overtuigd dat er een prijskaartje moet komen voor het beruchte downloaden. Het was zo eenvoudig om muziek aan te schaffen dat dit overging in een stormloop om de liedjes terug lief te hebben. Nooit haperde de groei van de mensen hun liefde voor muziek, en de technologie heeft de interesse doen exploderen tot een nooit geziene omvang.
Toegegeven, er zijn prettige dingen aan dit verhaal, namelijk de wederopstanding van de popsterren. Maar ook de muziek die anders nooit terug op de draaitafel zou hebben gelegen, is terug gekeerd. En zowel de jongeren als wijzelf kunnen die nu terug beluisteren. De muzikale sound van Bob Dylan, Smoky Robinson, Cream, Robert Johnson en nog een lange lijst andere muzikanten was nooit zuiverder om te beluisteren en je kunt er heel gemakkelijk aan geraken.
Maar boven alles hebben The Beatles weer de weg gevonden naar het voorplan, ze staan terug op de eerste rij in de muziekwereld, en dit, volgens mij, in een tijd waarin we behoefte hebben aan een boodschap van vrede en luchthartige harmonie, en dit meer dan ooit sinds de jaren 60. Het zal nog nooit zo gemakkelijk geweest zijn om een liedje te beluisteren dat de wereld voor altijd veranderde, en ik denk dat iedereen, zowel oude Beatlesmaniakken als zij die niet tot deze categorie behoren, op zijn minst eens even moeten luisteren.
(Bron: dailytoreador.com)
(vert: Janien Nuijten — Colans)
