Van alle boeken die geschreven werden over de carrière van Paul McCartney, zijn er niet zo heel veel die enkel focussen op de muziek.
Eigenlijk blijven de meesten eindeloos stil staan bij zijn jaren als groepslid van The Beatles, en geven een kort overzicht van zijn 40-jarige solo carrière. En ook diegenen die beweren dat ze aan beide dingen even veel tijd besteden maken toch korte metten met zijn persoonlijk leven. John Cherry bekijkt het van een heel andere kant, hij onderzoekt en bijt zich vast in de solo carrière van Paul in Paul McCartney ’s Solo Mucic Carreer 1970-201: Life, Love, and a Sens of Child-like Wonder, een boek dat nu verkrijgbaar is bij Peppertree Press.
Het is helemaal niet gemakkelijk om kritisch om te gaan met 40 jaar muziek en dat te verwoorden in 200 pagina’s. De ondertitel van het boek van Cherry is, ‘Een diepgaand onderzoek naar de beste en slechtste liedjes van de meest bekende en succesvolle singer-songwriter ter wereld.’ De acht hoofdstukken worden chronologisch geordend, en start met het debuutalbum van McCartney in 1970 en gaat zo systematisch verder tot vandaag. Ik vind het lovenswaardig van Cherry om zulk ambitieus werk te willen maken. Zijn liefde en zijn passie voor McCartney moeten erg groot zijn. Jammer dat de belofte van ‘diepgaand’ hier niet volledig waar gemaakt werd.
Als nieuwkomer in het werk van McCartney, is er zeker en vast veel waardevols terug te vinden in het boek van Cherry. Elke steen werd omgekeerd, en hij brengt een basisontdekking voor elk nummer van de McCartney catalogus. Wat er niet in staat en een groot gemis is, is de volledige evaluatie van wat werkt en wat niet werkt in elk beschreven album. Omdat ik al een grote McCartney fan was, had ik meer kunnen halen uit het boek vanuit het historisch perspectief. Wat ik eigenlijk wilde, was dat Cherry veel dieper was ingegaan op de muziek. De meeste van zijn analyses zijn oppervlakkig, en bestaat meestal enkel uit het beschrijven van de inhoud van elk album.
Dit is niet het eerste boek dat John Cherry schrijft over de muziek van McCartney. In 2009 publiceerde hij ‘Better Than Lennon: The Music and Talent of Paul McCartney’. Een dunner boek dat slechts 128 bladzijden telde, en dat las als een lange verhandeling. Het was de bedoeling om een statement te maken dat Paul McCartney artistiek een trapje hoger stond dan John Lennon, zowel tijdens als na The Beatles. Het is een belofte die barstjes vertoont, als je alleen al rekening houdt met het feit dat McCartney de kans kreeg om zich nog 30 jaar verder te ontwikkelen als schrijver en muzikant, nadat Lennon werd vermoord. Meer nog, Cherry verklaart zijn bewijsmateriaal aan de hand van verkoopcijfers en hitlijsten. Commerciële levensvatbaarheid heeft totaal niets te maken met artistieke waarde.
De solo muziekcarrière van Paul McCartney is ontegensprekelijk fantastisch, maar Cherry raakt nooit het hart van de kracht van McCartney en slaagt er niet in dezelfde diepgang te halen als wat Simon Leng deed in zijn gelijkaardig boek over de solo carrière van George Harrison ‘While My Guitar Gently Weeps: The Music of George Harrison’. Leng ging heel diep en gaf een opinie met de ogen wijd open, zonder nostalgisch te worden over het materiaal van zijn onderwerp.
Cherry maakt in beide boeken dankbaar gebruik van een heel aantal opgesomde bronnen, meestal het boek van John Blaney ‘Lennon and McCartney: Together Alone’. Meer wel dan niet, valt Cherry terug op Blaney (en meerder andere auteurs) en maakt gebruik van hun niet echt diepe uitspitten van de analyses. Ik heb het boek van Blaney gelezen en kan het iedereen aanraden die geïnteresseerd is in het werk van Lennon en McCartney na hun Beatlesperiode. Maar in dit geval, wilde ik enkele weten wat John Cherry werkelijk denkt.
Natuurlijk verdient Cherry waardering voor de tijd die hij hierin stak en de moeite die hij deed om het wellicht onderschatte volledige werk van McCartney in chronologische volgorde te zetten en dit sinds 1970. Voor iedereen die nog gaten heeft in zijn collectie van Paul McCartney, zal dit boek wellicht een handje helpen en bruikbaar zijn om meer te leren over de meer obscure releases.
(Bron: blogcritics.org)
(Vert: Janien Nuijten-Colans)
