Alleen de meest fanatieke Lennonfan, of die met oogkleppen op, kan bepleiten dat de voormalige Beatle nooit een slechte soloplaat heeft uitgebracht.
Twee van zijn lp’s, Plastic Ono Band uit 1970 en Imagine van het jaar daarop, zijn beslist briljant, tegenwoordig nog net zo schitterend als toen ze overgoten waren met de glans van dat tijdperk, door het aangeboren muzikale vernuft van deze artiest.
Maar Lennon zou niet eerder een album van gelijke kwaliteit uitbrengen dan het warrige, maar hier en daar magische Double Fantasy uit 1980 — een productie die voor altijd met zijn moord, drie weken na de release, geassocieerd zal zijn.
Mensen die Lennon net hebben ontdekt (als die bestaan) kunnen het beste een van zijn singleverzamelingen uitproberen, en Power to the People is de nieuwste in een lange rij van soortgelijke uitgaven, zoals Working Class Hero uit 2005, Lennon Legend uit 1997 en John Lennon Collection uit 1982. Wat deze uitgave voor heeft op eerdere is een bijbehorende dvd met de clips van alle 15 nummers. Natuurlijk kun je deze ook op het internet bekijken. Maar wanneer je geen toegang tot internet hebt (en hoe kun je dit dan trouwens lezen?), dan is dit extraatje zeker aantrekkelijk.
Wat de nummers betreft, tja, als daar nu nog iets nieuws over geschreven moet worden, is het niet geschikt om te publiceren. Imagine zal nooit niet-relevant zijn voor de hedendaagse wereld — het verwoordt zo’n simpele boodschap, maar wel een die nog steeds hard aankomt en doorklinkt bij elk soort publiek. Raakt de tekst je net zo zeer zonder het begeleidend pianospel? Zou het nummer ook impact hebben in een rockuitvoering? Waarschijnlijk niet, maar dat doet er niet toe: Imagine is perfect zoals het is. Tracks van hetzelfde album, Jealous Guy en Gimme Some Truth zijn net zo briljant (wat? How Do You Sleep niet?); de eerste fantastisch ingetogen, de laatste magnifiek uitgelaten.
De enige nummer-1-hit van Lennon in de US tijdens zijn leven, Whatever Gets You Thru the Night, is een rondborstig funknummer dat profiteert van de inbreng van een zekere Elton John. Woman, de gevoelige kern van Double Fantasy, is sentimenteel zonder zoetsappig te zijn. Instant Karma is pittig en energiek, en klinkt elke seconde als de snel opgenomen lofzang dat het is. Happy Xmas (War Is Over), geproduceerd door Phil Spector, is de grootste hit van de winterse feestdagen ooit (al was dat niet de bedoeling van Lennon). Het kan heel goed zijn dat je deze nummers allemaal al hebt. Maar het is goed van EMI om, wederom, de moeite te nemen, want je weet maar nooit….
(Bron: bbc.co.uk)
(Vert.: Liesbeth te Boekhorst)
