De vraag was onbelangrijk, stom. Of de voorspelling van een verloren race. En aangezien ik de moeite nam om te blijven kijken naar een saai interview van twee kanditaten voor het gouverneursschap kreeg ik ook nog het antwoord hierop te horen.
Een antwoord , dat meteen duidelijk maakte wie de verkiezing van dit hoge ambt zou winnen.
“wie is je favoriete Beatle?"
Zie je wel, onbelangrijk. Wat zou zo’n vraag nu van belang kunnen zijn voor ons staatsbelang?
Niets, tot ik het antwoord hoorde.
Ringo Starr. Serieus?? De minste van het stel is je favoriet?
Mijn dochter vertelde me dat, uit het oogpunt van haar generatie, dit een begrijpelijke keuze was. Rare naam, luchtig antwoord.
Maar wat ze niet weet is dat voor de wat ouderen onder ons,de keuze van een Beatle je karakter bepaalde, hoe slim je was en vooral hoe “cool" je overkwam. Ze waren helemaal “in" en we hadden zo onze voorkeuren. En die voorkeuren gaven onze smaak weer.
Toen ik in Motown opgroeide, wist ik hoe muzikale voorkeuren een groep in tweeën kon delen.
In een bepaalde periode was er voor mensen uit Detroit alleen de keuze tussen de Temptations en de Four Tops.
Niet echt een keuze dus. Je voelde je eigenlijk daar een beetje in te kort gedaan. Je kon alleen nog een beetje de blits maken als je een favoriet aanwees tussen liedjes zoals zoals “My Girl", “Since I Lost My Baby", “Just My Imagination" .
Toen de Fab Four “in" waren overschaduwden ze met gemak alle dommige onderwerpen waar we het dagelijks op school over hadden. Heb je hun nieuwe lied gehoord? Heb je gehoord wat ze zeiden? En,het belangrijkste: wie is je favoriet?
Net het was net als bij die andere belangrijke scheidingslijn: cadillacs aan die kant van de kamer en de Volkswagens daarheen.
Zulke keuzes zeiden alles over je karakter.
Romantische tieners hielden van Paul, zoooo schattig! Een mooi gevormd gezicht, omlijst door zijn moptop haar. Als je verder kon kijken dan “Michelle" (ma belle), was je verloren.
De opstandigen,die verder keken dan alleen het uiterlijk, hadden de voorkeur voor John. Hij had de hersens, hij gaf de muziek een scherp kantje, “Lucy in the Sky with Diamonds" Alsjeblieft! Hij was tenslotte de Eggman, de Walrus, Goo-Goo-g’joob.
De hippies onder ons, de meisjes die zwart droegen terwijl ze niets met theater te maken hadden kozen George. De rustige Beatle. De Beatle die zijn gitaar zachtjes liet huilen.
Ik kan niemand voor de geest halen die voor Ringo koos. Ja iemand moet op de drums spelen, dat snapten we ook wel. Zijn lot is om bekend te blijven als de Laatste der Beatles, als zijn overlijdingsbericht komt, lang nadat Paul ten onder is gegaan.
En daarom is het dat de verkiezing van de gouverneurs al beslist was voor de kiezers konden stemmen.
“Slimme" mensen zeggen dat het allemaal met politiek te maken had, met een nieuwe richting of met kortzichtigheid.
Maar hou het nou eenvoudig: wie kiest Ringo?
Niet de volgende gouverneur!
(Bron: mlive.com/Ruth Butler)
(Vert.: Danielle de Lignie)
