Na het bekijken van de biografische verfilming Lennon Naked op TV wil ik graag mijn gedachten hierover met jullie delen. 
Het is een BBC-produktie en het is een TV-drama met acteurs die echte mensen uitbeelden in een deels fictieve documentaire geschreven door Robert Jones. Het verhaal gaat ongeveer zo: In 1964 wordt een afkerige Lennon (Christopher Eccleston) door manager Brian Epstein (Roy Kinnaer, die een treffend evenbeeld is van zijn overleden vader, Roy, Algernon in 'Help!') om Freddie Lennon (Christer Fairbank, de vader die hem 17 jaar daarvoor heeft verlaten), in het bijzijn van de pers te ontmoeten.
De ontmoeting is kort en bitter. Drie jaar later is Epstein dood en nodigt John Freddie uit om hem te ontmoeten in zijn landhuis maar wederom pakt het niet goed uit, vanwege Freddie’s drankzucht en zijn beledigende tante Mimi. The Beatles stichten Apple Records maar de pers is vijandig en Lennon’s opmerking dat 'we populairder zijn dan Jesus' helpt ook bepaald niet. Ruzies met zijn lijdende vrouw Cynthia (Claudie Blakley) eindigen in een scheiding en John’s ontmoeting met de Japanse visuele artiest Yoko Ono (Naoko Mori).
De familiegeschiedenis herhaalt zich als Lennon Cynthia en hun zoon, Julian (Charlie Coulthard) voor Yoko verlaat. In 1969 levert John zijn M.B.E. in als protest tegen de steun van Engeland in de Vietnamoorlog en vervreemd hij zich van de pers door zijn stunts met Yoko Ono om de vrede te promoten.
Een paar maanden later verlaat hij The Beatles tot woede van de overige leden en maakt ruzie met zijn medesongschrijver, bandlid en vriend, Paul McCartney en gaat een naar een therapeut die hem de dag dat Freddie hem verliet opnieuw laat beleven. Hij ontdekt dat Freddie zijn hulp nodig heeft bij het schrijven van een biografie, wat leidt tot een laatste confrontatie tussen zijn vader en hem. Lennon draait het nummer 'Mother' van het recente Plastic Ono Band album voor hem om hem te confronteren met zijn gevoelens voor zijn vader, wat leidt tot een ongemakkelijke situatie. De biopic eindig met het vertrek van de Lennon’s (John en Yoko) uit Engeland naar New York.
Ik heb gemixte gevoelen over deze anderhalf uur durende film. Eccleston is een goede acteur, maar ik kreeg het gevoel dat hij een Lennon stem 'imiteerde'. In mijn oren klinkt het niet als een echt Liverpools accent, het klinkt geforceerd. Maar dat kan van de vertolkingen van alle Beatles in deze biopic gezegd worden! De muziek is geweldig, want het zijn de originele Beatles- en Lennonsongs van hun eigen platen en niet van een of andere coverband of iets wat voor de Beatles moet doorgaan. Om Lennon, Ono en Shotton (Adrian Bower) in een namaak 'Kenwood' te zien is een traktatie. Clips uit nieuwsberichten waarin de echte Beatles en Lennon te zien zijn worden verweven met de film en geven de film meerwaarde.
We zien John en Yoko foto’s nemen voor de albumhoes van 'Two Virgins' om de titel van de film te rechtvaardigen, hoewel de lichamen van de acteurs in een betere vorm zijn dan die van de echte Lennon en Ono. De echte Lennon veranderde zijn uiterlijk, haarlengte en kledingstijl vaker dan de filmversie van Lennon, maar Eccleston heeft in ieder geval een Lennon-neus. De andere Beatles zijn ook in de film te zien, een bijna onzichtbare Ringo Starr (Craig Cheetham), een bijna stille George Harrison (Jack Morgan) en een Paul McCartney (Andrew Scott) die bijna als achterlijk overkomt.
Ik ben van mening dat McCartney net zo slim als Lennon was, dus in mijn ogen is de wisselwerking tussen deze twee geniale songschrijvers niet goed weergegeven. Natuurlijk is het erg moeilijk om een echte conversatie tussen het tweetal weer te geven omdat het zou lijken op geheimtaal, omdat hun gesprekken waarschijnlijk doorspekt waren met flarden Goonshows , citaten uit films en verwijzingen naar eerdere ervaringen die onbekend zijn voor de buitenwereld. Derek Taylor (Michael Colgan) lijkt erg op de echte, maar Paul McCartney is een gemankeerde schaduw van de echte, rustig pratende maar krachtige McCartney.
Toch heeft de film ook zijn goede momenten en het hoofdthema gaat over hoe Lennon, ondanks zijn eigen traumatische jeugdherinneringen, in het spoor treed van zijn vader door Julian achter te laten. Een sleutelscene waarnaar steeds in de film verwezen wordt is de scene in Blackpool, ook een belangrijke scene in 'Nowhere Boy', waarin een jonge Lennon moet kiezen om met zijn vader mee te gaan naar Nieuw Zeeland of in Liverpool achter te blijven met Julia (om vervolgens door haar verwaarloosd te worden en door zijn tante Mimi opgevoed te worden).
Het script is donker en het gevoel voor humor van de echte Lennon is nergens in de film te vinden. Dit maakt het moeilijk om ons te identificeren met de rol van Lennon en om zijn populariteit te begrijpen. Ik weet het niet zeker maar ik geloof niet dat Eccleston ergens in de film lacht, dat is tenminste het gevoel dat ik overhield na het bekijken van de film. Zoals iedereen die The Beatles en Lennon volgt weet, kwam er altijd een lach na ieder serieus moment met Lennon om de scherpe kantjes er af te halen.
In de film komt hij te eendimensionaal over om geloofwaardig te zijn. Dit had de acteur aan het filmscript toe kunnen voegen, maar het is ook de verantwoordelijkheid van de regisseur en de scriptschrijver. Iets anders, wat ook de zwakte is van 'Nowhere Boy' , is dat, volgens Lennon’s halfzus Julia Baird, zoals blijkt uit haar boek, de enige persoon die er voor verantwoordelijk was dat John grootgebracht werd door tante Mimi in plaats van zijn moeder Julia, tante Mimi zelf was.
Mimi had een kinderloos huwelijk maar wilde graag een kind. Ze wilde John voor haarzelf. Tante Mimi nam contact op met de lokale autoriteiten die er een moreel op nahielden die het niet toestond dat een onschuldig jochie in zo’n immoreel huishouden opgevoed zou worden en die vervolgens Mimi hielpen om voogdij over de jongen te verkrijgen. Lennon’s relatie met zijn moeder was beschadigd, en hij werd pas met haar verenigd toen Lennon tiener was, toen zijn neef hem meenam naar het huis van Julia om hem te laten zien dat ze vlak in de buurt woonde en nog in leven was.
Dit basisgegeven uit het boek van Julia Baird werd gewist uit 'Nowhere Boy' op verzoek van Paul McCartney (!), waarna Julia Baird afstand nam van het eindproduct. Het is jammer dat dit verhaal alleen te lezen is in een obscuur boek, terwijl het de gecensureerde film is die gezien wordt en naar het schijnt door miljoenen mensen op de wereld.
Hoe dan ook komt 'Lennon Naked' over als een vervolg op 'Nowhere Boy' hoewel het op zichzelf staat. Het komt op 23 november op DVD uit in de Verenigde Staten uit en is in de UK uitgebracht op 28 juni. Het was voor het eerst te zien op 24 juni 2010 op BBC Four.
(Bron: wogew.blogspot.com)
(Vert.: Ron Buiters)
