John Lennon moest er even tussenuit toen hij in maart 1974 naar Palm Springs reisde. Zijn opname-sessies met Phil Spector in Los Angeles — voor het album ‘Rock ‘n’ Roll’, een verzameling covers uit de late jaren vijftig en de vroege sixties — waren rampzalig geweest. En een paar dagen eerder was hij uit de Troubadour nachtclub in Hollywood geschopt omdat hij in kennelijke staat de Smothers Brothers had lastiggevallen.
Voordat hij zich op een nieuwe pittige klus zou storten, de productie van Harry Nilsson’s album ‘Pussy Cats’, leek het hem het beste om even een weekendje stoom af te blazen. ‘Veel mensen weten niet dat John een heel sterke arbeidsethiek had’, vertelde May Pang, Lennon’s vriendin die hem op de trip vergezelde.
Pang werd de assistant van Lennon en Yoko Ono in 1970. In de zomer van 1973 stelde de altijd onvoorspelbare Ono voor dat Pang en Lennon een relatie zouden aangaan. Hoewel aanvankelijk terughoudend, viel Pang uiteindelijk voor Lennon’s avances. In haar memoires uit 1983 (‘Loving John’) schreef ze: ‘Hoe vreemd of ongelofelijk het ook mag klinken, Yoko had een relatie voor me gearrangeerd, een relatie die me gelukkiger maakte dan ik ooit had gedacht.’ Pang en Lennon bleven 18 maanden bij elkaar — een periode die de voormalige Beatle zijn ‘lost weekend’ noemde voordat hij naar Yoko terugkeerde. ‘Mijn ervaringen verschilden van die van veel anderen’, aldus Pang. ‘Cynthia (Lennon) heeft bepaalde ervaringen, Yoko de hare, en ik die van mij.’
Palm Springs, 1974. Zoals het maart in de woestijn betaamt, was het heerlijk weer in Palm Springs en Lennon en Pang namen zich voor om urenlang te zonnen bij het zwembad van het hotel. ‘We deden het lekker rustig aan, maakten wat tripjes, genoten van de omgeving’, vertelde ze.
‘Je weet niet hoe mooi het daar is, we waren net toeristen.’ Na een prachtige zonsondergang stelde Nilsson voor om samen de tram te nemen en te gaan dineren op de top van Mount San Jacinto. ‘De reis omhoog was interessant’, herinnert Pang zich, ‘maar de terugrit naar beneden was een ander verhaal.’ Ze beschrijft hoe Lennon en zijn gezelschap het aan de stok kregen met aangeschoten medepassagiers en er een handgemeen ontstond. Nadat ze de tram waren ontvlucht en terugkeerden naar het hotel, bleven Lennon en Nilsson doordrinken bij de jacuzzi, en de avond eindigde gewelddadig. Een dronken Lennon had zichzelf niet meer in de hand en greep Pang op een gegeven moment zelfs bij de keel, met blauwe plekken als gevolg.
Voor het eerst overwoog ze toen om met Lennon te breken, die zich de volgende ochtend aangedaan en berouwvol toonde. ‘Hij was heel gevoelig voor wat er om hem heen gebeurde’, volgens Pang. ‘Harry was de sterkere persoon. Het is moeilijk om niet met hem mee te gaan, tegenwicht tegen Harry Nilsson te bieden.’
Zowel in ‘Loving John’ als in haar beeldverslag uit 2008 ‘Instamatic Karma’ deelt Pang haar mooiere momenten met Lennon, ontspannen uitjes met vrienden als Mick Jagger en Paul McCartney, en intieme vader-zoon ontmoetingen met Julian Lennon. ‘Ik ben zo blij dat ik deel heb uitgemaakt van (John’s) leven en hij van het mijne’, zegt ze. Pang is voornemens om een update te schrijven van ‘Loving John’, al heeft ze nog niet vastgesteld wanneer die moet uitkomen. Waar al zoveel over Lennon bekend is, wil ze graag nog meer vertellen over zijn opname-werk en over Ono’s pogingen om McCartney in te schakelen om Lennon terug te halen uit Los Angeles en de omhelzingen van May Pang. ‘Het bestaande beeld, dat Lennon zelf terugwilde, is niet juist’, beweert ze. Terwijl fans over de hele wereld herdenken dat de rocklegende deze maand 70 jaar zou zijn geworden, constateert zij dat zijn erfenis voortleeft in zijn muziek.
‘Hij maakte deel uit van een band die de populaire cultuur veranderde en zo’n werkelijk wonderbaarlijk oeuvre schiep waar we ons allemaal mee verbonden konden voelen. The Beatles, als collectief, en John, als individu, waren begenadigde componisten.’
(Bron: mydesert.com)
(Vert.: Frank Kremer)
