Regie: Sam Taylor Wood
Met: Aaron Johnson, Kristin Scott Thomas, Anne-Marie Duff
In Nowhere boy blijkt een ongelukkige jeugd weer eens een goede voedingsbodem voor grootse artistieke prestaties. In de film over John Lennons jeugd wordt de oprichter van The Beatles verscheurd tussen de liefde van zijn moeder en zijn tante.
Een film over John Lennon zonder Beatlessongs en zonder dat de naam The Beatles valt? In Nowhere boy is dat terecht, want de film gaat over Lennons jeugd in de jaren vijftig in Liverpool. De in 1940 geboren Lennon is in Nowhere boy een ruige en gevatte, maar ook kwetsbare rebel (sterke rol Aaron Johnson) met een pijnlijke familiegeschiedenis. Zijn gescheiden ouders heeft hij sinds zijn vijfde niet meer gezien en hij wordt opgevoed door zijn tante Mimi (Kristin Scott Thomas) en oom George.
Als zijn moeder (Anne-Marie Duff) plotseling opduikt op de begrafenis van zijn oom, breekt een verwarrende periode aan. Lennon wordt heen en weer getrokken tussen zijn strenge waarden-en-normen-tante en feestbeestende moeder ("rock 'n roll betekent seks"). Zijn moeder stimuleert zijn vrijheidsdrang en leert hem banjo spelen, zijn tante probeert hem in het gareel en op school te houden.
Met de oprichting van een bandje - nog niet The Beatles, maar The Quarrymen - ontsnapt de 17-jarige Lennon aan het conflict tussen de twee vrouwen. Het leidt tot een meesterlijke scène als een gitarist met een babyface (Thomas Sangster) komt vragen of hij mee mag doen met de band. Lennon ziet weinig in het dandyachtige jongetje - anjer in zijn colbertje, gelakte schoenen - maar is meteen overtuigd als hij hem hoort spelen.
Paul McCarthy * mag voortaan meedoen. McCarthy* kent nog wel iemand die goed kan spelen: George Harrison. The Quarrymen heeft zoveel succes in Liverpool dat de band het in 1960 aandurft om naar Hamburg te gaan. Einde film, waarna over de aftiteling Lennons door merg en been gaande oerschreeuw Mother klinkt.
Nowhere boy biedt geen verklaring voor het muzikale genie John Lennon, maar laat zien waar de gedreven muzikant zijn inspiratie vandaan haalde. Zijn getroubleerde jeugd bezorgde hem angsten en obsessies die hem zijn leven lang achtervolgden.
Daarbij veroorlooft debuterend filmmaakster Sam Taylor Wood, die al bekend was als fotografe en kunstenares, zich om dramatische redenen enige vrijheden. Zo is het niet waar dat Lennon jarenlang zijn moeder niet zag, want ze bezocht hem geregeld bij haar zus Mimi. Ook klinken sommige dialogen nogal naar interpretatie achteraf. Zou Lennon werkelijk hebben geroepen: "Ik begin een rock 'n roll band, net als Elvis."
Het zijn kleine smetten op de degelijke biopic, die een fijne soundtrack heeft van rock 'n roll en blues uit de jaren vijftig. I put a spell on you van Screaming Jay Hawkins blaast de luisteraar nog steeds van zijn stoel.
(Bron: Het Parool - Jos Van Der Burg)
* Paul McCartney
