Brian Ray’s eerste professionele samenwerking met Bobby ‘Boris’ Picket opende nieuwe deuren voor hem. ‘Dat leidde tot een job met een man van Cleveland die Gary Dixon heette, en die me mijn eerste loon uitbetaalde, de zomer nadat ik afstudeerde aan de universiteit. En het is ook daar dat ik Phil Kaufman ontmoette, die me later voorstelde aan Etta James.’, zei hij.
Kaufman, een manager die met vele artiesten werkte, zoals met The Rolling Stones, was het verlies aan ’t verwerken van zijn beste vriend, Gram Parsons van The Flying Bunito Brothers, toen Kaufman hem de kans gaf om op te treden in de Valley.
‘En op een morgen zei hij, ik ga naar de repetitie van Etta James vandaag. Heb je soms zin om met me mee te gaan? En ik antwoordde, ‘Verdorie natuurlijk heb ik daar zin in, of hou je me soms voor de gek?’ Ray herhaalde zijn vraag. ‘En we gingen op weg naar een ontmoeting en een repetitie met Etta James.’ Op het einde van de repetitie, zei hij ‘zij nodigde me uit om samen met haar die avond te spelen in Long Beach. En zo begon onze 14 jaar durende samenwerking en was ik haar muzikaal directeur en gitarist.’
Andere artiesten waar Brian Ray met werkte in die jaren, waren Smokey Robinson, Willy DeVille, Rita Coolidge en Brenda Russell.
Ray zegt dat veel gitaristen zijn stijl hebben beïnvloed, maar de allergrootste invloed had Jeff Beck. ‘Zijn eerste solo album ‘Thruth’ ... dat is mijn ding, dat is mijn gitaarbijbel. Ik werd ook beïnvloed door de jonge Clapton met John Mayall en het eerste Cream album, ‘Fresh cream’. Ik werd ook beïnvloed door Mick Taylor, en ook door John Mayall en zijn werk in het begin van de Stones.
‘Peter Green (van Fleetwood Mac) is de op een na beste gitarist, na Jeff Beck’ zegt hij. ‘Ik speelde het nummer ‘Oh Well’ in het muziekbandje van de universiteit.
‘Maar ik werd ook beïnvloed door de zwarte jongens die hem inspireerden. Ik werd geïnspireerd door Muddy Waters en Howling Wolf en al deze andere fantastische muzikanten. Freddie King, Albert King waren enorm. De vroege B.B. King. Al deze vroege jongens die deze muzikanten hebben beïnvloed. Ik was een grote geluksvogel te worden omringd door kenners en fans van echte blues en countrymuziek die me die muziek op jonge leeftijd leerden kennen, het waren allemaal gitaarhelden.’
Dit gebeurde allemaal voor ik Paul McCartney leerde kennen. Het was een optreden met Johnny Halliday, de Franse Elvis Presley, dat daartoe aanleiding gaf. ‘Ik deed een solo show met mijn eigen band hier in de stad en in het publiek zat die Franse jongen die de link was tussen de Amerikaanse muzikanten en de Franse artiesten. En hij vroeg me gewoon of ik zin had in een auditie voor Mylene Farmer. Zij is een vrouwelijke copie van Madonna of Lady Gaga. Zij is erg bekend ginds. En ik kreeg de auditie. Dat leidde er toe dat ik later de auditie mocht doen voor Johnny Halliday, die de Elvis van Frankrijk is en daar even lang beroemd is geweest als Elvis hier was. Dus ik was de geluksvogel die beide jobs kreeg.’
De drummer van beide jobs was niemand minder dan Abi Laboriel Jr., die nu de drummer is van Paul McCartney. ‘We tourden door Frankrijk, en zo werden Abe en ik goede maatjes en brachten veel tijd samen door. En we leerden elkaar echt goed kennen. Het was een fantastische tijd. En dat, leidde later dan weer, tot het krijgen van de job bij Paul McCartney.’
Maar Paul McCartney was niet de eerste Beatle waar hij mee samenwerkte. Je kan Ray horen op het album van Ringo Starr, ‘Old Wave’, hij speelde mee in de de groep die Rock ’n Roll Revue heette, op het nummer ‘She’s About a Mover’.
‘Ja, ik speelde mee op ‘She’s About a Mover’ met Ringo’, beaamt hij. ‘Het was prettig om te doen en het klonk cool. Ik speelde in die band van 1980 tot 1983. We deden een aantal benefietoptredens tegen atoomenergie met Crosby Stills and Nash, Bonnie Raitt, Joe Walsh en vele anderen. Ik ontmoette er Nicolette Larson, met wie ik speelde en wiens band ik vormde en begeleidde haar als muzikaal directeur voor een periode van 2 ½ jaar.’
Ray’s auditie voor de job bij Paul McCartney was niet de gewone alledaagse auditie. Het was tijdens een live uitzending op TV voor een publiek van meer dan 70000 mensen voor Super Bowl XXXVIII in 2002.
‘Het was krankzinnig’, zegt hij. ‘Ik was in New Orleans en wist dat ik over zowat 4 uren Paul McCartney zou ontmoeten. Ik besloot nog even rond te wandelen in New Orleans om de opgekropte energie binnen in me kwijt te raken zodat ik me beter kon concentreren op de ontmoeting met Paul. Ik liep uren rond, maar het hielp geen sikkepit.
‘Toen hij naar me toe kwam, ’s avonds tijdens het diner hadden we een gezellig intiem etentje. Ik volede me erg welkom, hij was heel charmant. Heel vriendelijk ook, heel prettig.
‘Hij toastte met me en zei ‘Welkom bij de groep’. We deden dat ene nummer voor de Super Bowl voor een publiek van 77000 mensen en miljoenen toeschouwers thuis voor de buis. En ik dacht dat dit de laatste keer zou zijn dat ik hem zag. Maar hij nodigde ons uit voor een drink in het hotel, achteraf na de match. Ik ging naar het hotel. Hij vertelde wat verhaaltjes en ik voelde me supergoed. Ik zei hem gedag en dankte voor het privilege. Toen stond hij op en zei iedereen goede avond. Hij gaf Abe en Rusty een knuffel. Toen gaf hij mij een knuffel en zei ‘Ok Brian, ik zie je graag terug. Blijf nog wat hangen met Abe en Rusty. Zij zullen je de knepen van het vak leren.’
‘En toen wandelde hij weg’, gaat Ray verder. ‘Dat was het laatste wat hij zei. Ik draaide me om naar Abe en zei ‘Abe, heb ik dat daarnet goed gehoord wat hij zei?’. Hij antwoordde ‘Ja,ja zeker en vast’. Ik kon het niet geloven. Ik rende naar huis. Ik haalde een grote stapel Beatles, en Paul McCartney en Wings CD’s tevoorschijn en een CD-speler ... Ik begon te luisteren naar alles wat ik in mijn handen kreeg. Ik had zeker materiaal voor 5 weken.
‘Dat was alles wat ik deed. Ik leefde, ademde en at The Beatles, Paul McCartney en Wingsnummers. En ik moest 60 liedjes leren op 3 verschillende instrumenten en moest verschillende nummers kunnen zingen zodat ik voorbereid zou zijn voor de echte repetitie zo’n 5 weken later. En tegen dat de vijfde week er aan kwam voelde ik me er aardig klaar voor en ik kon er met een gerust hart naar toe gaan en er volledig voor gaan.’
(Bron : examiner.com — USA)
(vert : Janien Nuijten — Colans)
(zie voor het eerste deel: http://www.beatlesfanclub.nl/nieuws-mainmenu-47/5224 )
