Wat zou er door het hoofd gaan van iemand die optreedt voor 30.000 fans? Paul McCartney biedt ons na afloop van Blackbird een kleine blik in de bovenkamer. Hij vertelt dat ook hij zich na al die jaren nog moet concentreren op de tekst en de akkoorden van de Beatlesklassiekers. En dat hij dus even schrok toen halverwege de song iemand op de voorste rijen een bord met tekst omhooghield.
Paul McCartney in het Gelredome: 'Vriendin ruilen voor een plectrum?' Foto ANP
Niet lezen, niet lezen, hield hij zichzelf voor. Maar nu hij Blackbird tot een goed einde heeft gebracht, heeft hij alle tijd. En via de videoschermen links laat hij het publiek in Gelredome meelezen. Less meat = less heat staat er op een kartonnen bordje geschreven.
Het is de enige en dan ook nog toevallige verwijzing naar McCartney's campagne voor een vleesloze maandag. In het Europees parlement hield hij vorige week nog een pleidooi om de klimaatverandering tegen te gaan door minder vlees te eten, maar op het podium doet de Britse popster niet aan politiek. Tijdens een concert wil hij zijn fans vooral vermaken. En die kunst verstaat de bijzonder vitale McCartney als weinig anderen.
Hij zegt nog zo'n tekstbord in het publiek te ontwaren en leest voor: 'Ruilen: mijn vriendin voor een van je plectrums?' Dat de camera dit bordje niet in beeld brengt, lijkt aan te geven dat het alleen in de fantasie van McCartney bestaat. Een paar nummers later komt hij er toch op terug. Een plectrum tussen duim en wijsvinger omhoog houdend mompelt hij: ''Die vriendin, hoe ziet die er eigenlijk uit?''
De setlist in Arnhem is vrijwel gelijk aan die van het onlangs verschenen live-album Good evening New York City. En dat betekent dat het concert voor zeker tweederde uit Beatlesnummers bestaat. Er was een tijd dat Paul McCartney als solo-artiest zo ver mogelijk wegbleef van de Beatles, nu zet hij de ene na de andere klassieker van de groep in. En ze klinken live nagenoeg precies zo als op de plaat.
Heel af en toen hoor je McCartney's 68 levensjaren af aan zijn zang, maar moeiteloos wordt hij dan opgevangen door zijn begeleidingsband. McCartney en zijn begeleiders zijn uitstekend op elkaar ingespeeld; ze zijn bijna even lang bij elkaar als de Beatles dat waren.
Bij het in het Gelredome gespeelde Beatlesmateriaal ligt de nadruk natuurlijk op de door McCartney zelf geschreven nummers. Maar als eerbetoon aan de in 2001 overleden George Harrison zingt hij ook diens Something. Het is het enige Beatlesnummer waaraan flink gesleuteld is: het eerste deel speelt McCartney op de ukelele die hij ooit van Harrison cadeau kreeg.
Zijn oud-collega John Lennon herdenkt hij met Here today, een song waarin hij postuum alle onenigheden bijlegt. Voor zijn overleden vrouw Linda zingt hij het Wingsnummer My love. En ter nagedachtenis van Jimi Hendrix heeft het Beatlesnummer Let me roll it een coda in de vorm van Foxy lady. Ja, het is een avond die vooral in het teken staat van 'vroeger', ofwel de jaren zestig.
Heeft McCartney nog iets nieuws te bieden? Toch wel. ''Diet hep iek noch nooit kezonken ien Holland,'' brabbelt hij ter introductie van (I want to) Come home, een weemoedige ballad die hij schreef voor een nieuwe film met Robert de Niro. Pas volgend jaar maart is de film in Nederland te zien.
(Bron: Het Parool - Peter van Brummelen)
