Candy Leonard behoort tot de eerste generatie Beatles-fans; zij groeide op in de tijd dat de band op het hoogtepunt van hun roem was. Candy is sociologe met een achtergrond in kwantitatief onderzoek, de ontwikkeling van het kind, de popcultuur en mediastudies. Daarmee wordt het boek 'Beatleness: hoe The Beatles en hun fans de wereld opnieuw uitvonden' - haar biografie van de band vanuit het perspectief van een fan - des te interessanter.
Met het boek probeert Leonard het verhaal van The Beatles te vertellen door de ogen van hun fans, degenen die - zoals de schrijfster - werden geraakt door de populariteit van de band en hun invloed op het midden en einde van de jaren 60.
Met haar kennis van het kwantitatief onderzoek, haalt Leonard veel uitspraken aan van fans die die tijd hebben meegemaakt, waarbij zij quotes rangschikt naar geslacht en geboortejaar. Veel van de geïnterviewden waren in 1964 nog kinderen toen The Beatles optraden in de Ed Sullivan Show. 'Beatleness' achterhaalt hoezeer de band de levens van deze kinderen veranderde. Dan gaat het vooral over de wijze waarop zij naar de wereld keken; een wijze die zo enorm ging verschillen van die van hun ouders.
Het is interessant om te lezen dat de artistieke volwassenwording van The Beatles zoveel sneller ging dan de ontwikkeling van kinderen van 5-10 jaar oud die naar het optreden in de Ed Sullivan Show keken. En hoe binnen een paar jaar na dat historische optreden The Beatles ideeën en idealen aan het verkennen waren die in het leven van de opgroeiende kinderen nog geen enkele rol speelden.
'Beatleness' biedt een waardevolle context en nieuwe gezichtspunten, vooral voor mensen die te jong waren om The Beatles in die tijd te ervaren.
Als er op het boek al iets is aan te merken, dan is het dat er wat weinig kwantitatief onderzoek in is opgenomen. Natuurlijk moest de schrijfster de zaken die zij vanuit het perspectief van een fan gieten in de vorm van een traditionele Beatles-biografie; met data, optredens, gebeurtenissen, plaatbesprekingen, etc. Maar hier ligt ook de tekortkoming van het boek: eigenlijk staat er niets nieuws in. Feitelijk is het voor Leonard ook onmogelijk om nog iets nieuws toe te voegen.
Wat zij wel toevoegt is het 'I was there' perspectief van degenen die door The Beatles werden beïnvloed in de tijd dat zij enorme culturele waarde kregen, hoe deze kinderen opgroeiden met de band, hoe de band hen wijzer maakte, hielp opgroeien en liet voelen wat belangrijk was, hoe de band de generatiekloof tussen hen en hun ouders benadrukte en hoe The Beatles hen leerden voor zichzelf te denken. Het is die culturele ervaring die Leonard op briljante wijze in het boek weergeeft.
(Bron: undertheradarmag.com)
(Vert: Aad Kuling)
