Vooraf aan de show in zijn geboortestad kijkt hij terug op ‘ mijn miljoenen Liverpool herinneringen’.
Wanneer Paul McCartney zijn ‘Out There’ wereld toernee deze week naar Liverpool brengt, zal het een thuiskomst zijn die begint zo gauw hij op John Lennon airport landt.
“Ik hou van die reis,” zei hij. “Wat ik altijd doe, met wie ik ook op tournee ben. Ik ga met ze mee en zeg ‘ dit is waar we ons eerste optreden gaven’ en ‘ daar woonde John’s moeder’ of ‘daar is de oude Garston gasfabriek’. We gaan altijd langs Forthlin Road en ik kijk of ik iemand zie op straat. De laatste keer was er een man die zei dat ik er niet echt had gewoond. Ik draaide het raampje naar beneden en zei hallo.
‘Ik kan me herinneren dat John en ik naar het vliegveld fietsten om naar de vliegtuigen te kijken. Ik moet lachen als ik bedenk dat het vliegveld nu naar hem vernoemd is.”
Is het vreemd als je bedenkt hoeveel er veranderd is sinds jullie twee daar fietsten ?
Ja , het is een rare rit geweest. Aan de ene kant moet je met twee benen op de grond blijven door er de draak mee te steken. Maar op het moment dat je alles overdenkt is het ongelooflijk.
Ik heb zoveel levendige herinneringen aan kind zijn in Liverpool op mijn fiets of in de bus naar school. Zoals iedereen denk ik, heb ik miljoenen herinneringen aan die tijd.
Dus als ik terug denk aan de bus nemen met George, op weg naar school. En dan gaan de gedachten verder naar de bus nemen naar 'The Cavern' of de ‘Grosvenor Ballroom’.
Je moet jezelf in je armen knijpen en bedenken ‘is dat echt gebeurd ?’. Heb ik echt Elvis ontmoet ?”
Elvis was een lieve man. Dat was vóor de tijd dat hij naar Las Vegas ging, met al die glitters op zijn pak. Hij had zoveel talent en charisma. Een echte ster, weet je. Precies zoals je hoopte dat hij zou zijn.
Heb je een routine voordat je het podium opgaat ?
Door de jaren heen heeft zich dat ontwikkeld. We doen ’s middags de soundcheck. Dan ga ik naar mijn kleedkamer en één uur voor we op gaan klopt er iemand op de deur en maak ik me klaar. Ik stoom met een beetje Olbas olie in heet water. Het is waarschijnlijk totale onzin maar ik heb het gevoel dat ik iets voor mijn stem doe. Dan kies ik wat ik aan doe, kleed me aan en ga naar de band. We komen samen en zingen wat en gaan naar de zijkant van het podium.
We hebben een klein ritueel, zoiets als gearmd samen in een kring staan en dan gaan we op.
Ik heb geluk gehad. Ik ben al heel lang samen met de band en de meesten van de crew. We zijn al jaren bevriend.
Hoe kom je tot het kiezen van een set lijst ?
Ik begin met me af te vragen wat ik mezelf zou willen zien doen wanneer ik in het publiek stond. Weet je wel, als jij komt wat hoop je dat hij doet.
Ik probeer een paar nummers te doen die niet iedereen kent op degene na die ons al een paar keer hebben gezien. Het gaat om de mix eigenlijk. Ik hoop dat die goed is.
Je moet je ervan bewust zijn dat er mensen bij zijn die je maar één keer zien en die willen bepaalde nummers horen. En dan zijn er mensen die keer op keer komen en je wil dat het voor hen weer anders is.
Je bent bekaf aan het einde van elk concert, lacht hij. We hebben nu een regel, het is een beetje een luxe eigenlijk, maar we prijzen onszelf gelukkig om het zo te kunnen doen. Als ik één avond optreed ben ik de volgende vrij. Als ik er twee op rij doe ben ik twee avonden vrij. Dan kan je stem herstellen. De angst bestaat dat wanneer je te ver gaat met avonden achter elkaar optreden je de hele tournee verpest.
Maar twee op rij kan goed zijn. Dat is denk ik mijn favoriet. Dus wanneer ik naar Liverpool ga ben ik in staat om alles te geven.”
(Bron: liverpoolecho.co.uk)
(Vert.: Trix van Twist)
