VIJF BEATLES LIEDJES IN MONO DIE JE MOET HOREN

 

We hebben besloten om een paar Beatles liedjes eruit te pikken om hier de verschillen tussen de mono en stereo versies te laten zien.

 

Enkele van de verschillen zijn behoorlijk veelzeggend, zoals uitgelegd in vele boeken door verschillende schrijvers die de muziek van The Beatles analyseren. Dingen als de lengte, geluidseffecten en zelfs opmerkingen van The Beatles weden veranderd in de nieuwe versies. Dit artikel zal enkele interessante dingen belichten. We hopen dat het je genoeg interesseert om het onderwerp verder te onderzoeken.

 

Een van onze bronnen was Joe Brennan's 'The Usenet Guide to Beatles Recording Variations', die dateert uit 1993 en al vele malen herzien is tot 2000. Inmiddels zijn er alweer vele andere boeken uitgegeven, maar het is nog steeds een goed basisboek over de verschillen op diverse Beatles nummers. En het is gratis. Andere boeken die we hebben gebruikt, waren Doug Sulpy's 'Complete Beatles Audio Guide' en Mitch McGeary's 'Every Little Thing'. 

 

De audio links bij de nummers zijn links naar de cd versies, die - ook al bevatten zij niet de audio van de nieuwe vinyl versies - een beetje een idee geven van de verschillen. En we praten eigenlijk alleen over de legitieme cd versies, dus we hebbben geen bootlegs en filmversies gebruikt. 

 

En als deze korte discussie over verschillen je interesse heeft gewekt, dan zijn de eerdergenoemde bronnen een goede start. Dit is waar de fascinerende discussies gedurende de nachten tijdens Beatles conventies over gaan. En als je echt goed wil luisteren naar de mono albums, dan is de vinyl box set uitstekend geschikt. 

 

Het grote verschil in de mono mix van 'Help!' is dat de zangstem anders klinkt dan in de stereo versie. Brennan noemt hem 'ruiger'. Joe Brennan laat ook zien dat er ook verschillen in tekst zitten. Hij zegt dat de stem op de mono versie 'and now these days' zingt en op de stereo versie 'but now these days'. 

De regel 'I've changed my mind' is ook anders. Op de mono versie liggen de woorden verder uit elkaar dan bij de stereo versie en het wordt ook sneller gezongen. De stereo versie bevat ook een tamboerijn in het refrein. 

 

De mono versie van het 'White Album' van The Beatles was lange tijd niet verkrijgbaar in Amerika, maar verzamelaars wisten dat verschillende nummers veel anders waren in mono dan in stereo. Een heel duidelijk voorbeeld was 'Don't Pass Me By', waarbij de twee versies van dat nummer verschillende tempo's hebben. De mono versie is vijf seconden sneller (3:45 voor mono versus 3:50 voor stereo). Ringo's stem klinkt bijna als een auditie voor 'Alvin and the Chipmunks' vergeleken met de stereo versie. 

Ook anders is de viool aan het einde van het nummer. Bij de mono versie gaat deze vier seconden langer door dan op de stereo versie - 15 seconden versus 11 seconden. 

 

Een ander nummer van het White Album, deze is sowieso al intrigerend vanwege de kennis rondom het nummer, met dank aan Mark Lewisohn's fantastische 'The Complete Beatles Recording Sessions' weten we dat er een 27 minuten durende versie bestaat. Een groter mysterie is of fans die gaan horen. Tot nu toe is dat niet gebeurd. Maar in zijn 'Complete Audio Guide' zegt Doug Sulpy dat de mono 'Helter Skelter'  een van de meest belangrijke verschillen bevat in de Beatles catalogus, vergeleken met de stereo versie. Er zijn verschillen in gitaarspel in het eerste couplet en in de achtergrondstemmen, drumpatronen en geluiden in het nummer. Brennan zegt dat er ook 'editing' verschillen. 

En tot slot bevat de mono versie niet Ringo's tekst 'I've got blisters in my fingers'. Dit maakt de stereo versie bijna een minuut langer.

 

Iedereen die 'A Hard Day's Night' heeft gezien, heeft dit gehoord. De stereo versie van 'I Should Have Known Better' had een ander begin met de harmonica dan de mono versie. Op de stereo versie stopt John en speelt hij een foute noot. Dat is verbeterd op de mono versie. De mono versie heeft ook een snellere fadeout, met drie keer 'you love me too', maar in de stereo versie wordt het een vierde keer (bijna niet hoorbaar) gezongen.

 

Nog een nummer met diverse verschillen tussen de stereo en mono versies, bijna tot op het punt van verwarring. De introductie van de mono versie is anders dan de stereo versie, waarbij veel stereo versies (maar niet alle) zes beats hebben en de mono versie heeft er vier. Een eigenaardigheidje bij het mixen zorgt ervoor dat Ringo's drums wegvallen tijdens vier beats, maar niet in stereo. Er zijn er nog meer, op de US single (niet op de nieuwe box) die vier unieke muziekregels bevatten. En we zijn nog niet eens begonnen. Zoals George Harrison zong 'It's all too much'.