In het weekend van 16 en 17 augustus vond in Maastricht het evenement Mokum aan de Maas plaats, waarbij op vele lokaties Amsterdamse artiesten optraden.
Een wat vreemde – maar niet minder leuke – eend in de bijt was de Beatlesrondvaarttocht op 16 augustus.Een rondvaartboot voer naar België en weer terug naar Maastricht, waarbij op het benedendek de band The Puchs optrad. Hun nummers werden afgewisseld door een verhaal door Ron Bulters over de banden tussen The Beatles en Nederland.
Een verhaal dat opmerkelijk genoeg begon op 16 augustus 1960 toen The Beatles hun eerste doortocht door Nederland maakten, richting Hamburg, Tussen het verhaal door speelden The Puchs nummers uit de begintijd van The Beatles, maar ook nummers van anderen die op het repertoire van The Beatles stonden zoals Soldiers of Love.
De samenwerking tussen de band en Ron Bulters bleek zo goed te bevallen dat toen het verhaal al afgelopen was, de band verzocht om door te gaan met verhalen te vertellen. Improviserend werden daarna verhalen verteld over de nummers die de Puchs daarna speelden. Een mooie middag op een afgeladen boot.
Leiden 2010 Beat-Meet:
Hieronder het verhaal dat Ron Bulters op de boot vertelde:
Dit jaar lijkt alles rond The Beatles wel 50 jaar geleden...... Hun debuut in- en verovering van Amerika. De eerste film van The Beatles, A Hard Day’s Night en hun enige bezoek aan Nederland. Nou is dat laatste niet helemaal waar. Weliswaar waren hun 2 optredens in het Noord-Hollandse Blokker hun enige optredens in ons land, maar het was niet de eerste keer dat de band in Nederland was. Dat was namelijk vandaag, 16 augustus, exact 54 jaar geleden!
Op 16 augustus 1960 vertrok de band voor de eerste keer naar Hamburg. Ringo Starr was nog niet tot de band toegetreden, die eer ging naar Pete Best, die 3 dagen voor het vertrek naar Hamburg met spoed als drummer aangetrokken was en Stuart Suttcliffe bespeelde nog de bas. Heel toevallig: 3 dagen voordat The Beatles in 1964 in Nederland aankwamen, moest Ringo met spoed tijdelijk vervangen worden door Jimmie Nichol.
De band komt bij Hoek van Holland aan en hun busje rijdt én aan de verkeerde kant van de weg én rijdt de verkeerde kant op, namelijk in de richting van Rotterdam.
Uiteidelijk wordt bij Arnhem gestopt. Een foto wordt gemaakt bij het oorlogsmonument met de profetische tekst ‘Their names liveth forevermore’. Alleen Lennon weigert op de foto te gaan. Toch zal hij ook zijn stempel drukken op de geschiedenis in Arnhem. Hij steelt namelijk een harmonica in een Arnhemse muziekwereld. Die harmonica horen we in veel vroege nummers van The Beatles, zoals Love me Do, Please Please Me en één van de leukste single B-kantjes: I’ll get you
Dat The Beatles met hun eerste single Love Me Do Engeland verovert – Nederland volgt pas een jaar later met She Loves You, is niet zo vreemd. Geen band heeft zo verschrikkelijk veel uur als zij op het podium doorgebracht. Vooral in Hamburg, waar ze bijna 7 uur per dag optreden. Toch verwacht niemand dat de band een lange carriere zal hebben. Dat geloven ze zelf ook niet want in een TV-interview horen we McCartney vertellen dat ie misschien op zijn 30e niet meer weet hoe hij een nummer moet schrijven, Harrison gaat er van uit dat ze nog een jaar of drie professioneel met de muziek bezig zijn en Ringo Starr droomt om een keten met kapsalons te openen.
Ook in Nederland loopt niet iedereen warm voor The Beatles. Willem Duys krijgt ze in 1963 aangeboden voor een optreden in het Grand Gala du Disque. Voor 1500 gulden + reiskosten. Op zich geen hoog bedrag, maar Willem Duys vind The Beatles maar helemaal niks. Duys krijgt pas in de jaren ’70 een Beatle in zijn Voor de Vuist. Nota bene de enige die er in 1964 niet bij was: Ringo, die wel tv-geschiedenis schrijft door in de uitzending de stropdas van Duys door te knippen. (You’re 16).
Niet alleen Willem Duys was uitermate kritisch. Ook Gerrit den Braber, Joost den Draayer en Skip Voogd, laten zich erg kritisch uit over The Beatles. Al is de laatste als schrijver de slimste. In een van de tienerbladen vinden we op de rechterbladzijde een stuk van zijn hand waarin hij de Beatles afkraakt. Op de linkerbladzijde vinden we een lofzang op The Beatles, uit naam van Jos Brink. Maar ook dat stuk is eigenlijk geschreven door Skip Voogd. En in de jaren 80 is dezelfde Skip Voogd ook niet de beroerdste om een hoestekst voor een verzamelLP van de Beatles te schrijven die één grote lofzang is. Wiens brood men eet.......... (Money)
Maar op 5 juni 1964 is het dan toch zo ver. Dan landt de Arne Viking op het oude Schiphol, toegejuichd door vele Nederlandse tieners en worden The Beatles opgewacht door 4 meisjes in Volendamse klederdracht. Toch is er veel teleurstelling. Ringo Starr stort een paar dagen voor het vertrek naar Nederland in en moet met een keelontsteking het ziekenhuis in. In allerijl wordt de onbekende sessiedrummer Jimmie Nichol opgetrommeld en in het veel te kleine pak van Ringo gehesen. Als Jimmie samen met John, Paul en Ringo in Nederland aan komt heeft hij net zijn vuurdoop in Denemarken achter de rug.
Na een persconferentie op Schiphol wordt de band naar het Doelenhotel gereden. Veel tijd krijgen ze daar niet want ’s middags treedt de band op in de TV-studio Treslong in Hillegom. De band wordt eerst geïnterviewd door Berend Boudewijn, die de vragen uit het publiek doorgespeeld krijgt van Herman Stok. Beiden hebben ook niet veel met The Beatles. En zo maakt Marga van Praag haar journalistieke debuut door de belangwekkende vraag te stellen wie de sokken van de Beatles stopt als ze op tournee zijn. Een antwoord krijgt ze niet echt, omdat Berend Boudewijn sokken als “stockings” vertaald, wat toch meer panties zijn..... (She’s a woman).
Het TV-optreden van de band is ook wat teleurstellend omdat de band playbackt. Bovendien is de band er niet zo blij meer dat het publiek op het eind het podium betreedt om mee te dansen, want daarbij raakt de apparatuur beschadigd.
’s Avonds trekt de band Amsterdam in, onder begeleiding van hoteleigenaar Maup Caransa. Uiteraard willen de heren de Wallen zien. Maar als ze op straat een prostituee aanspreken wil die niks van The Beatles weten. Ze vindt het maar vies langharig tuig. John Lennon beweert dat er foto’s zijn waarop hij kruipend uit een bordeel komt, maar die foto is nooit opgedoken. Wel weten we dat de band eindigt in de Femina nachtclub, waar Jimmie Nichol nog vrolijk met de huisband meespeelt (Do you wanna know a secret).
De volgende dag gebeurt er iets wat uiteindelijk uniek is in de Beatlesgeschiedenis: de band maakt een rondvaarttocht door de Amsterdamse grachten. De boot zit vol met journalisten en ook Jos Brink is aan boord. Hij mag echter niet met The Beatles op de foto. Iemand die de boot letterlijk mist is de oprichter van de Nederlandse fanclub, Har van Fulpen. Hij mag mee maar is bang dat hij dan niet op tijd is voor hun optreden in Blokker.
De rondvaarttocht trekt enorme hoeveelheden mensen naar Amsterdam. Tieners springen veelvuldig in de gracht om naar de boot te zwemmen, maar slechts weinigen bereiken de boot. De politie trekt ze zeer hardhandig uit het water.
Tijdens de rondvaarttocht zien The Beatles een postbesteller van de PTT met een cape lopen. Meteen wordt hun roadmanager er op uitgestuurd: ze willen graag zo’n cape hebben. Dus wordt die van de besteller gekocht en nagemaakt voor de 4 jongens. We zien de capes op de hoes van de /lp help! En in de clip van Ticket to Ride.
Na de rondvaarttocht gaat de band naar het Noord-Hollandse Blokker voor twee uitverkochte optredens, eentje ’s middags, eentje ’s avonds. En toch zit de zaal ’s middags lang niet vol. Alle kaartjes zijn door Radio Veronica gekocht, maar die raken er moeilijk van af omdat veel jongeren zaterdagochtend nog gewoon naar school moeten.
Na een ellenlang voorprogramma van onder andere Ciska Peters en John Russell and the Clan, waarvan de band opviel door hun Ku Kux Klan-gewaden, staan ze dan eindelijk op het podium.
Het Beatlesoptreden duurt ongeveer een half uur. 50 jaar na dato wordt nog druk gespeculeerd hoeveel nummers de band nou echt speelde. Waren het er nu 8, 10 of 12? Wat we zeker weten is dat Twist and Shout in ieder geval gespeeld is.
En na die twee optredens is het allemaal voorbij. De volgende dag vertrekken The Beatles – te laat, want ze hielden niet van vroeg opstaan – rustig naar hun volgende optredens richting het oosten.
En bij die twee optredens blijft het. Nooit meer treedt de band op in ons land. Toch is het niet helemaal het eind van de band tussen de band en Nederland. John Lennon houdt zijn befaamde Bed in in het Hilton in Amsterdam. Paul McCartney treedt tot op de dag van vandaag nog regelmatig in Nederland op. Ringo Starr heeft in de jaren ’70 zelfs een huis aan de Prinsengracht in Amsterdam en George is af en toe in Nederland voor promotie. En hoe verliep het met Jimmie Nichol. Niet goed. Hij krijgt als dank een gouden horloge van de manager van The Beatles, probeert een solocarriere op te starten maar faalt steeds en wordt zelfs failliet verklaard. In de jaren 90 verdwijnt hij uit beeld. Zelfs zijn zoon weet niet of hij nog leeft. Als hij nog leeft is de kans groot dat hij in Utrecht woont, want daar is ie voor het laatst gezien. Maar hij wil nooit meer iets horen over The Beatles...... (Run for your life)
