In dit tijdperk van twintig seconden durende muziekcarrières, van Bieber en consorten, is het soms moeilijk voor te stellen wat voor ware hysterie Beatlemania was.
Maar Dee Elias, die opgroeide in North Royalton, hoeft zich dat niet voor te stellen. Zij maakte het mee.“Ik had een dagboek waarmee ik toevallig in 1964 was begonnen,” vertelt Elias, een voormalige stewardess van American Airlines, vanuit haar huis in Santa Barbara, Californië. De belangrijkste gebeurtenis in dat dagboek – wat de basis is voor haar nieuwe boek ‘Confessions of a Beatlemaniac’ – vond plaats in februari 1964: de dag dat The Beatles voor het eerst verschenen in The Ed Sullivan Show.
“Ik was in staat om alles op te schrijven wat ik deed om mijn doel, hen op een dag te ontmoeten, te verwezenlijken,” zegt Elias, die nu halverwege de zestig is.
En het is haar gelukt – met één uitzondering: Ringo Starr, die komende zondag met zijn All-Starr Band in Cleveland is. Elias heeft haar boek ingepakt en het vliegtuig genomen met de hoop om hem eindelijk te ontmoeten.
Zal dat gebeuren? Enkel zijn management en de mensen van Live Nation, de promotor van Starrs optreden in het Jacobs Pavilion, weten dat. Maar het zou het slotstuk zijn van een queeste die begon in 1964 en die leidde naar een hotelkamer in Cleveland twee jaar later.
In 1964 kwamen The Beatles naar Cleveland voor een concert. De zestienjarige Elias kwam met een plan voor haar en haar beste vriendin Paulette Flash om hun favoriete band te kunnen zien optreden.
De eerste stap was het aan hun ouders vertellen dat ze bij een andere vriendin zouden gaan logeren. De volgende stap was op de stoep kamperen voor de kaartverkoop.
“We konden geen kaarten voor de zitplaatsen bemachtigen,” zegt ze. “Het leidde tot een verschrikking, één van de ergste dagen van mijn leven. We waren de elfde en twaalfde in de rij die de hele nacht bleef groeien. Er waren honderden fans.
De volgende ochtend verschenen er nog eens duizenden en die toonden geen enkel respect voor het feit dat we in de rij stonden,” vertelt ze. “Ze drongen gewoon naar voren. Iedereen raakte zijn plek in de rij kwijt.”
De meisjes eindigden op rij R. “Het was alsof we bovenop de Sears Tower stonden,” zegt Elias.
Yeah, yeah, yeah (excuseer mijn woordgebruik). Iedereen heeft wel eens een slechte concertervaring. Maar hoe slaagde je erin om ze te ontmoeten, twee jaar later, toen ze speelden in het Cleveland Municipal Stadium?
“Ik had valse perskaarten gemaakt,” zegt ze. Gemaakt met de kopieermachine in het kantoor van hun middelbare school en op de passen stond dat de meiden tienerjournalisten van de Cleveland Press waren.
“Ze leken behoorlijk echt,” zegt Elias. “We probeerden ze een paar keer uit bij andere bands die naar Cleveland kwamen voor The Beatles daar optraden.”
Welke gekke stunts heb je moeten uithalen om je muzikale helden te ontmoeten?
Het tweetal liep het Sheraton binnen, de passen in de hand, en bluften tegen de beveiliging en het hotelpersoneel dat ze daar waren voor de persconferentie.
“Ze lieten ons onmiddellijk door,” zegt Elias. “Toen gingen we naar hun verdieping. We wisten waar ze waren, omdat ze daar uit alle ramen hadden staan zwaaien.”
Toen de liftdeuren open gingen, probeerden de beveiliging ze weer dicht te duwen en de meisjes van de verdieping af te krijgen.
“Maar door goddelijk ingrijpen liep Paul McCartney ineens voorbij,” vertelt Elias. “We zeiden: Paul, we hebben een cadeau voor je!”
“Toen hij stopte, stopte iedereen en het eindigde ermee dat hij ons meenam naar hun kamer,” zegt Elias.
“Het was surrealistisch,” zegt Elias. “Het leek wel een droom. Ze waren zo aardig en vriendelijk tegen ons, vooral John Lennon.”
George Harrison was in de kamer aan de telefoon, dus in dat opzicht voldeed hij aan zijn bijnaam ‘stille Beatle’.
“Natuurlijk was Paul knap en John was de grappigste, de meest onderhoudende,” zegt ze. “Hij richtte zich onmiddellijk tot ons.”
Maar waar was Ringo?
“Hij was in de andere kamer aan de telefoon, aan het bellen met zijn vrouw,” zegt Elias. Dus toen het Beatlesmanagement hen eruit gooide – waarvan één van hen waarschijnlijk Brian Epstein was – om voorbereidingen te treffen voor het concert, hadden ze een score van drie van de vier gehaald op de ontmoet-The-Beatles schaal. En dat bleef zo, ondanks bijeenkomsten, reisjes naar Londen en dergelijke.
Dit is waarom deze reis terug naar Cleveland, met een exemplaar van het boek waarin de ontmoeting staat omschreven en tegelijkertijd een verhaal van onschuld is, zoveel betekenis heeft.
Natuurlijk, zelfs wanneer zij en Paulette erin slagen om Ringo te ontmoeten, dan betaalt ze nog steeds een grote prijs. Ze heeft haar moeder, Adele Elias die nu 92 is hier begeleid woont, er nooit iets over verteld.
“Ze komt erachter door het boek,” zegt Elias. “Ze weet dat ik dit boek heb geschreven, maar ze weet niet wat we gedaan hebben."
(Bron: Cleveland.com)
(Vert.: Laura Alblas)
