Robert Zimmerman, ook bekend als Blind boy Grunt, Lucky Wilbury, maar voor de meesten gewoon Bob Dylan.
De paden van The Beatles en Dylan hebben zich vaak gekruisd. Het begon allemaal al bij de eerste tour van The Beatles in de States. The Beatles bezochten Dylan in een hotel.
Dylan bewonderde The Beatles om het feit dat ze “I get high” zongen in I want to hold your hand.
Een Freudiaanse vergissing want ze zongen “I can’t hide”.
Het was Dylan die ze voor het eerst hash liet roken. In de opvolgende jaren was het vooral Lennon die een warme band onderhield met Dylan.
De invloed van Dylan is te horen in I’m a loser en You’ve got to hide your love away en de twee zijn ook te zien in de nooit uitgebrachte Dylandocu Eat the document.
Eind jaren 60 raakte Harrison bevriend met Dylan (terwijl Lennon juist afhaakte). Een vriendschap die leidde tot gezamenlijke songs, een gastoptreden van Dylan tijdens het concert voor Bangla Desh en uiteindelijk de Traveling Wilburys.
Ringo speelde in de jaren 80 drums op een Dylansong en duetteerde zelfs met hem voor een album van Starr dat nooit uit kwam. Alleen McCartney heeft nooit met Dylan in de studio gespeeld.
Van Dylan is inmiddels heel veel werk wat nog op de plank lag uitgebracht onder de titel The Bootleg Series.
Helaas ontbreken daar twee prachtige sessies nog steeds in het officiële circuit: de prachtige sessie tussen Dylan en Johnny Cash en die van Dylan en Harrison.
Op 1 mei 1970 speelde Harrison mee tijdens de sessies voor het Dylan-album New Morning. Één van de nummers die ook gespeeld werd was ironisch genoeg een McCartneysong, Yesterday. Helemaal leuk omdat op de Beatlesopname Harrison niet eens meespeelt! Dylan zingt en Harrison speelt electrische gitaar en zingt het laatste refrein mee.
Ron Bulters
