Sgt. Peppers was het kindje van met name McCartney. Hij bedacht dat als The Beatles zich als een andere band, Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club band, zouden voordoen, ze vrij waren om welke experimenten dan ook te doen. En de band leefde zich dan ook compleet uit. John Lennon had niet veel nummers op de plank, maar kon het ook niet aanzien dat McCartney alle nummers voor zijn rekening nam dus ging toch op een moment flink aan de slag.

 

Lennon was altijd goed om zijn inspiratie uit zijn directe wereld te halen en op Peppers haalde hij die bijvoorbeeld voor Being for the benefit of Mr. Kite uit een oude circusposter, waarvan hij bijna letterlijk de hele tekst overschreef. Voor A day in the life baseerde hij zich op een aantal krantenkoppen over gaten in de weg en het auto-ongeluk van een vriend (en zong ook eerlijk: I read the news today, Oh boy.....).

 

Ook Good morning, good morning zit vol verwijzingen. De titel is gejat van een Kellog's cornflakes reclame. Verder zingt Lennon "it's time for tea and meet the wife", wat geen verwijzing was naar zijn toenmalige echtgenote Cynthia, maar naar de soapserie Meet the wife. Dat Lennon zich er tekstueel zich wat makkelijk af maakte wil niet zeggen dat zijn songs minder avontuurlijk zijn dan die van McCartney, ook al begon het als een simpele demo (bijgevoegd). 

 

Op Good morning, good morning horen wij bijvoorbeeld allerlei dierengeluiden. En er zit nog een logica achter, want elk dier wordt opgevolgd door een dier die de voorganger zou kunnen bang maken of doden en die door Geoff Emerick, de trouwe technicus aan elkaar werden geplakt.

 

Het begint met een haan, een subtiele verwijzing naar de Kellog's commercial. En het eindigt met een haan die overgaat in de gitaar die de reprise van Sgt. Peppers aankondigt.