Doordat Lennon en McCartney het nummer samen zongen, lijkt het een soort ode aan de belevenissen die de heren samen deelden, maar in 1969 was er van een innige vriendschap tussen McCartney en Lennon weinig meer over.

 

Het nummer is volledig door McCartney geschreven en gaat over een autorit die hij samen met zijn (aanstaande) vrouw Linda maakte in die tijd en met wie McCartney, naar wij aannemen wel een innige vriendschap had. Het nummer zou zo door de Everly Brothers geschreven en gezongen kunnen zijn.

 

Althans de uiteindelijke versie. Tijdens de eerste versies was het nummer meer een rocker dan een ballad, zoals ook in de film Let it Be te zien is. 

 

De stemming zit er goed in als ze het nummer op 8 januari 1969 spelen. Drie weken later, als het nummer vaker en vaker gespeeld wordt in het rustigere tempo slaat de verveling hoorbaar regelmatig toe. Gelukkig slaat ook de meligheid af en toe, zoals uit de tweede versie te horen is