Half september 2015 werd het bericht bekend dat het Beatlesalbum 'One' in november '15 opnieuw zou verschijnen in maar liefst zeven formats.
Belangrijkste noviteit was hierbij dat de nummer 1-hits vergezeld zouden gaan van videobeelden. Naast de 27 nummer 1-hits ( UK en US ) zou er tevens een extra video verschijnen met andere songs ( geen nr.1-hits ) en een aantal alternatieve filmpjes van enkele nr. 1-hits. Dat gaf bij vele Beatlesfans opnieuw weer dat wat gezonde nerveuze gevoel van een Beatlesrelease uit voorbije tijden. Er werden promotiefilmpjes op internet vertoond. Die oogden geweldig. Ook werd een stukje van het restauratieproces in beeld gebracht, waarin je een indruk kreeg hoe men met de huidige technieken de jarenzestigbeelden a.h.w. zuiverde en opkrikte naar een hoger niveau. Een tijdrovend proces, maar het resultaat is er dan ook naar. Uiteraard circuleerden er in het niet-legale circuit al jaren vele Beatlesclips. Voor de meesten zullen de nu uitgebrachte beelden zeker niet onbekend ogen.
In de jaren zestig ( zelf vanaf 1964 diehard Beatlesfan ) zag je The Beatles hoofdzakelijk in kranten, tijdschriften en uiteraard op al die fraaie platenhoezen. Het zien van bewegende Beatlesbeelden beperkte zich toch merendeels tot flitsen op tv. Halverwege jaren zestig werd o.a. door het Vara-popprogramma 'Fanclub' regelmatig een Beatlesclip getoond rond een release. En er waren natuurlijk de Beatlesfilms in de bioscoop. Met de komst van de videorecorder, jaren zeventig, werd het een uitdaging om her en der Beatlesbeelden van verschillende zenders op te nemen en je 'verzameling' eigenhandig uit te breiden.
Maar nu terug naar 2015: “One” release in zeven formats. Als 1cd, als 1dvd, als 1blue ray, als 1cd/dvd, als 1cd/blue ray, als 1cd met 2dvd's en als 1cd met 2blue rays. De laatste twee aangeduid als “One+”. Voor de meeste Beatlesfanaten zal het m.n. om de One+uitgaven gaan. In deze recensie bespreek ik de One+ 1cd en 2blue ray-uitgave.
Deze uitgave ook wel 'de luxe edition' genoemd, ziet er zeer fraai vormgegeven uit. Een soort beschermhoes in het rood en erin een blauw boekwerkje in dvd-formaat. Aan de binnenkanten van de omslag tegen een achtergrond van allerlei EMI-Beatlessinglehoesjes de drie schijfjes. Het boekje zelf is meer dan voortreffelijk met zo'n 140 pagina's. Iedere clip wordt over twee pagina's beschreven over wanneer en waar opgenomen, releasedata, hitnoteringen, betrokken filmmakers, quotes van een Beatle enz, enz. Nuttige en interessante info en met prachtige foto's geïllustreerd. Kortom, een uniek fraaie verpakking. Iets wat in de Beatleslijn past door de jaren heen.
De CD 'One'
De eerste uitgave dateert alweer van november 2000. Intussen al meer dan
31 miljoen exemplaren van verkocht, wereldwijd. Een kassucces van de bovenste plank dus. In 2011 is de cd geremasterd heruitgebracht. Nadat op
9-9-2009 alle Beatlesalbums/-songs op cd waren geschoond en in een wonderschone en optimale kwaliteit waren verschenen paste deze heruitgave in het rijtje verzamelaars dat erop volgde. Ook de 2015-heruitgave heeft weer een update ondergaan. Als ik heel nauwkeurig luister hoor ik wat nuanceverschillen; meer neiging 'mono', maar dan toch weer stereo a.h.w.
Ze zijn voor mij niet van dusdanig kaliber dat ik op zich over een nieuwe aanschaf van de 'One'-cd zou piekeren. De 2009-remasters zijn voor mij goed genoeg. Maar hier zal verschillend over gedacht worden. Maar de cd zit nu eenmaal in het door mij gekozen format?!? Overigens vind ik de zgn. rode en blauwe cd-uitgaven een beter overzicht van het Beatleswerk geven dan de nr. 1 hits in UK en US. Maar dat terzijde. De tijdsduur van de cd is 79.08 min.
De 2 blue ray-uitgaven
Beide uitgaven hebben een uitgebreid menu. Ook is een Nederlandse ondertiteling mogelijk. De geluidsinstellingen omvatten : PCM Stereo, DTS-HD Master Audio 5.1 en Dolby Digital 5.1.
Ook kun je de songs afzonderlijk oproepen, uiteraard. Er is een 'Jukebox'
keuzemogelijkheid ( heb ik nog niet geprobeerd ) en is er een kopje commentaren op enkele songs van Paul en Ringo. Paul geeft onder een aantal clips audiocommentaar en Ringo komt in beeld en geeft bij een aantal songs wat informatie. Leuk maar niet spectaculair om meerdere keren te 'draaien'.
Tijdsduur 1 ste schijf: 27 nr. 1 hits – 110 minuten.
Tijdsduur 2 de schijf: 23 tracks – 95 minuten.
Opnamen geven een beeld op je tv van 4:3, dus net als 'toen'. Kortom geen breedbeeld. Hier zullen de meningen over uiteenlopen neem ik aan.
Het zou te ver gaan om in deze recensie alle tracks een voor een te bespreken. Het verzoek van BFNL was om voorlopig een algemene indruk neer te zetten. Er is momenteel al uitgebreid in de media geschreven over deze uitgave en er zal ongetwijfeld nog veel komen.
De eerste Video Blue Ray
De 27 nr. 1-hits in UK en US. Chronologisch verschijnen de songs te beginnen met 'Love Me Do'. Tot 1966 ( Paperback Writer ) in zwart wit.
Sommigen zijn zowaar live-registraties en klinken en ogen geweldig. Velen zijn geplaybackt. Er wordt bij de playbackopnamen soms niet nauw gekeken of The Beatles dezelfde gitaren gebruikten als bij de originele opnames.
Ook valt het op dat The Beatles m.n. vanaf 1965 met een knipoog playbackten. Met name bij John was het kenmerkend om niet altijd bij de les te blijven. Paul lijkt altijd wel het meest zijn best te doen om 'echt' te zingen en zijn baspartij te spelen. Maar The Beatles waren toen al zo super groots in de wereld dat zij zich dit konden permitteren.
Opvallend zijn de beelden van 'Eight Days A Week'. De song is zover bekend nooit in een live-set gespeeld door The Beatles ( Paul heeft hem pas in zijn huidige 'Out There'-tour in de setlist geplaatst ). Maar de beelden van de song geven wel een fantastische impressie van een groots live-concert van The Beatles in het Shea Stadium in 1965. En knap hoe het dan weer technisch zo geconstrueerd is alsof de song echt wordt gespeeld. Ik vind het fraai. Bij Paperback Writer zien we de opname buiten ( Chiswick House, Londen ). Bij Yellow Submarine is gebruik gemaakt van de gelijknamige tekenfilm. En ja, dan Penny Lane ( en Strawberry Fields Forever op tweede + schijfje ). Eigenlijk de eerste echte muziekclips, dus primeurs op dit gebied in de wereld. Wat zijn deze van een werkelijk magnifieke kwaliteit geworden. In de Anthology-reeks uit de jaren negentig waren vele video's ook al wat verbeterd, maar helaas vaak slechts deels te zien en te horen.
Dit is voor mij een van de highlights. Super! Ook Hello Goodbye oogt voor het eerst echt haarscherp en goed op kleur. Hey Jude is fraai met het typische gedrag van de heren bij de aankondiging van David Frost. Paul geeft hier een leuk universeel gebaar in de toelichting over de samenstelling van het uitgenodigde publiek. Get Back is van het Rooftop-concertje in 1969.In deze kwaliteiten is de 'Let It Be'-film zeer welkom?!? Something verbaast me enigszins qua kleuren dan. Natuurlijk beter dan eerder, maar toch niet optimaal; zeker omdat deze opname in 1969 is gemaakt en de techniek intussen toen ook al gevorderd was. Doet natuurlijk niets af aan de prachtige song van George. Come Together is een buitenbeentje qua clip. Een 2000-samenstelling van artistiek tekenfilmachtig niveau, maar voor mij minder aansprekend door zijn keiharde tinten. En voor de laatste twee tracks zie bij 'Get Back'.
Sommige clips leken verwacht, maar m.n. van de zwart-witopnames circuleren wel meerdere beelden. Hier zal best nog discussie over gevoerd worden bij menig Beatlesfan. Een voorbeeld: De 'Help!'-clip met de zwarte coltruien ( bijna net als in film Help! ) vind ik persoonlijk beter dan met de paraplu van Ringo. In ieder geval zullen de samenstellers ook vast gekeken hebben naar de clips waar ze het meest mee konden qua verbetering?
Ik wil nog even de titelaankondiging noemen van de 27 one-hits. Bijna alle songtitels verschijnen vooraf op je beeld met een aardig en soms verrassend icoontje, gelardeerd aan de titel van de song. Leuk opmerkelijk detail.
De tweede Video Blue Ray
Dus eigenlijk de +Plus+. Tracks met enkele wat minder voor de hand liggende titels, als je naar de hitranking kijkt. Nou is het voor mij een vaststaand feit dat mijn eigen Beatlesfavorieten zeker niet altijd in de categorie hit nr. one-singles vallen hoor.
Begint met Twist And Shout. Vervolgens twee promoclips voor de albums 'Live At BBC' en 'Live At The BBC Vol.Two'. Respectievelijk uitgebracht in
1994 en 2013, bevattend de songs 'Baby It's You' en 'Words Of Love'. De clips geven een impressie uit de tijd dat The Beatles frequent voor de BBC Radio optraden. Verder met Please Please Me; de song waar velen van menen dat dat toch in Engeland de eerste Beatles 1-notering zou zijn. Maar er werd een andere hitlijst geraadpleegd. Een aantal alternatieve demo's van I Feel Fine, Daytripper ( 2x ),Paperback Writer, Rain ( 2 x ) en de onvervalste Strawberry Fields Forever-clip. Within You Without You/Tomorrow Never Knows stamt uit 2007 n.a.v. de 'Love'-albumuitgave.
Fraaie psychedelische beelden. A Day In The Life is een impressie uit de studio; bij velen reeds bekend veronderstel ik. Hello Goodbye ( 2x ), gevolgd door Hey Bulldog. Clip pas in 1999 uitgegeven. Hey Jude en zijn B-kant 'Revolution'. Semi-live allebei.
Get Back met zijn B-kant 'Don't Let Me Down' van het Rooftop-concertje uit 1969. Laatste song werd in 2003 gebruikt als promo voor de release van het album 'Let It Be....Naked'. De twee slotnummers Free As A Bird en Real Love omvatten de post-Beatlestijd ten tijde van het Anthology-project (1995 – 1996 ).
Een fraaie collectie, waarbij dan ook weer vragen onder de fans ontstaan als waarom b.v. nog twee Hello Goodbye-clips en niet 'I'm The Walrus'?
Tja? Mogelijk is de huidige release een opmaat naar meer...??? De tijd zal het leren. Voorlopig hebben we dit binnen. En bij de bespreking van de videoclips mag dit zeker niet ontbreken: wat een grandioze sound over je vijf speakers in 5.1. De naam van Giles Martin ( zoon van Beatlesproducer George Martin ) mag hier best even genoemd worden. In het boekje worden op twee pagina's de namen genoemd wie er allemaal aan deze audio/video-uitgave hebben meegewerkt. Dat zijn er velen. En er is topwerk verricht. Klasse!
Naast mijn blue ray-uitgave heb ik een deel van de dvd-editie gezien. Mijn conclusie is dat ik het verschil in beeldkwaliteit niet echt erg groot vind. M.n. bij de zwart-witclips niet. De clips in kleur neigen soms iets in het voordeel van blue ray. Ik zou dus met de dvd-uitgave ook zeker tevreden zijn.
Conclusie: Een prachtig Beatlesdocument. Een aanwinst in de collectie / verzameling. Schitterend verzorgd qua beeld en geluid. Voor de fan een absolute must. Voor de beginners een absolute aanrader! Uiteraard met een behoorlijk prijskaartje. Ben je echt geïnteresseerd en laat je budget het toe overweeg dan zeker de 2 dvd / blue ray uitgave aan te schaffen. Kortom de “ONE+”.
Deze set zal zijn weg best weten te vinden naar de liefhebbers en misschien ook naar de hitlijsten?
Ed van der Es
november 2015
