“A Hard Day’s Night” (1964) is een muzikale komedie, onder regie van Richard Lester, de Amerikaanse regisseur van het Britse filmsucces uit 1959 The Running, Jumping And Standing Still Film, en geproduceerd door Walter Shenson, de Amerikaanse producent van het Britse succes The Mouse That Roared met Denis O’Dell, later directeur van Apple Films. Het script was geschreven door Alun Owen, een Liverpoolse scenarioschrijver, bekend om zijn levendige weergave van het Liverpools jargon.
De sterren van de film zijn John, Paul, George en Ringo en Wilfrid Bramble, als enige gevestigde acteur, ster van de Engelse televisieserie Steptoe And Son (in Nederland Stiefbeen En Zoon). Bijrollen zijn er voor Victor Spinetti als geagiteerde tv-regisseur, Norman Rossington als Roos de roadie (gebaseerd op Neil Aspinall), John Junkin als Shake (gebaseerd op Mal Evans) en Kenneth Haigh, die erop stond dat zijn naam van de titelrol werd verwijderd. Distributie United Artists, 87 minuten.
De eerste film van de Fab Four is een lowbudget productie die slechts 500.000 pond heeft gekost en beschrijft de Beatlemania op zijn hoogtepunt. Alun Owen is enkele dagen met de groep op tournee geweest en heeft enkele scènes ontleend aan de werkelijkheid. Overal waar The Beatles komen, worden ze achtervolgd, behandelen ze iedere autoriteit met hun onnavolgbare humor en, als hoogtepunt, treden ze op voor een menigte gillende vrouwelijke fans.
De muziek, een verzameling nieuwe nummers die speciaal voor de film waren geschreven, behoort tot het beste werk van de groep tot dan toe: de titelsong (het eerste nummer dat John ooit in opdracht schreef), ‘Tell Me Why’, ‘And I Love Her’, ‘I’m Happy Just To Dance With You’, ‘Can’t Buy Me Love’, ‘I Should Have Known Better’ en ‘If I Fell’.
De liefde was expres uit het script gelaten om de vrouwelijke fans te ontzien. In werkelijkheid ontmoette George zijn toekomstige vrouw, actrice Patty Boyd, op de set van de film.
Een opmerking van Ringo gaf de film zijn titel. Nadat hij van een bijzonder lange opnamesessie uit de Abbey Road Studio’s kwam, merkte hij op: “It’s been a hard day.” (Het is een zware dag geweest.) Toen zag de drummer dat het inmiddels donker was geworden en voegde hij er aan toe: “’s night!” John paste de zin toe in het verhaal Sad Michael, wat voorkomt in zijn eerste boek In His Own Write.
John klaagde later over het script van Alun Owen met betrekking tot de spontaniteit van de groep, alsmede de stereotiepe behandeling van hun individuele persoonlijkheden. Maar uiteindelijk was hij positiever over A Hard Day’s Night dan over alle andere films van de groep. “Het was een goed beeld van een facade van ons, op tour,”concludeerde hij.
