En hoewel het misschien niet het grootste artistieke meesterwerk van de band is, spat het plezier er wel van af. En dat het uitgebracht werd als een Beatlessong is eigenlijk nog een wonder, want de opnames begonnen al in 1967. Vervolgens wilde Lennon het nummer uitbrengen als een single van The Plastic Ono Band, als B-kant van het Beatlesexperiment What's the new Mary Jane, waarna het dan uiteindelijk op de achterkant van Let it Be werd gezet.

 

Gek genoeg rekent McCartney ook een B-kantje tot zijn favoriete solonummers. Dan hebben we het over Daytime, Nighttime Suffering, wat de B-kant is van McCartney's enige - en ietwat onbeholpen - poging om een discosingle te maken, Goodnight, Tonight.

Daytime, Nighttime suffering heeft ook wel wat gemeen met You know my name. Het is ook geen meesterwerk, maar ook hier is het enthousiasme van McCartney te horen, niet van een McCartney, maar wel van drie McCartney's! Want we horen ook uiteraard vrouw Linda meezingen en de keyboards beroeren (beroerder/beroerdst), maar het is ook de eerste song waarop zoon James te horen is. Op het album Flaming Pie speelt hij gitaar, maar hier horen we de pasgeboren James enthousiast kraaien. Linda liep tijdens de opnames met James de studio in en vader Paul besloot om het gewoon in de mix te laten.

 

Hoewel de officiële versie al niet bij veel mensen bekend is, hebben we hier ook nog een onuitgebrachte alternatieve versie waarin een andere zangpartij te horen is en wat achtergrondzang ontbreekt. Maar de kleine James dan weer niet! (om precies te zijn: op 2:01 minuut is ie te horen)