Ringo's carrière raakte halverwege de jaren 70 in het slop. De platen Ringo the 4th uit 1977 en Bad Boy uit 1978 werden de grond in geschreven, hoewel de laatste niet eens zo slecht is. 

 

Maar de jaren '80 begonnen hoopvol. Hij ontmoette in 1980 op de set van de film Caveman voormalig Bondmeisje Barbara Bach, met wie hij al meer dan 30 jaar getrouwd is. En in juli 1980 dook hij met Paul McCartney de studio in om 2 van diens nummers en een cover van Sure to Fall op te nemen. Maar dat was niet de enige Beatle, want George Harrison schreef de single Wrack my Brain en speelde en zong er ook op mee. En op Lennon-demo's uit 1980 horen we John zeggen dat hij bijvoorbeeld Nobody Told me voor Ringo bedoeld had.

 

Hij zou in januari 1981 met Starr de studio in duiken, ware het niet dat Lennon's dood de maand ervoor roet in het eten gooide. Maar ook oude vrienden als Harry Nilsson, Ron Wood en Stephen Stills droegen materiaal aan. De eerste versie van het album Can't fight lighting werd door de platenmaatschappij afgewezen. Het album zou uiteindelijk als Stop and Smell the Roses in 1981 in de winkels komen te liggen. En maar weinig exemplaren verlieten de winkel. Ook de CD van het album is maar kort verkrijgbaar geweest. Best jammer want ook dit is weer een vermakelijk album.

 

En het leukst was wel het door Ringo en Nilsson geschreven titelstuk, waarvoor ook een bijzonder leuke clip opgenomen werd. In de oorspronkelijke opname horen we Ringo nog roepen dat niemand je leuk vind als je in een Ford Cortina rijdt, maar waarschijnlijk uit angst voor rechtszaken werd dit er knullig uitgeknipt. Het woord fucking werd met geluiden van een autocrash gemaskeerd. Maar de oorspronkelijke versie is uiteindelijk als bonustrack op cd toegevoegd. 

Ook weinig gezien: de originele clip bij de single!