Introductie: Richard Buskin is de schrijver van 'Beatles 101: De wat je moet weten gids' , een handige gids met basis feiten van de Fab Four plus kunstwerken van Eric Cash en enkele exclusieve interviews door de auteur. We vroegen Mr. Buskin over zijn boek via email.
Q: Wat is het oorspronkelijke idee achter "Beatles 101 : The Need-To-Know Guide"?
Richard Buskin: Dit boek is bedoeld voor een breed publiek; alle vitale feiten over de Beatles op één plek, niet alleen geschreven voor mensen die bijna niets of helemaal niets weten over 's werelds grootste super groep, maar ook voor degenen die goed geïnformeerd zijn hebben wat aan deze, makkelijk te lezen bundel, en zullen er dingen in vinden die ze niet wisten. In plaats van de normale, chronologische navertelling van de geschiedenis van de Fab Four, verdeelt'Beatles 101' het in verschillende categorieën : hun stemmen, hun muzikaliteit, hun persoonlijkheid, hun humor, hun TV optredens, en zo voort, wat betekent dat de lezer toegang heeft tot alle onderwerpen, in welke volgorde dan ook, voor referentie doeleinden of lees het van voor naar achter om een uitgebreide kennis te krijgen van de wat's, waarom'.s en hoe's.
Het meest unieke aspect van het boek: Eric Cash's prachtige full-colour prints; de foto's die ik zelf heb gemaakt van Beatles gerelateerde sites; en mijn interviews met hun medewerkers in de opname studio, inclusief Sir George Martin, Norman Smith, Geoff Emerick, Glyn Johns en Alan Parsons."
Q: Als u een van de meest significante invloeden van Beatles eruit moest pikken, wie zou dat dan zijn ?
Richard Buskin: " Dat zou Elvis Presley zijn. Terwijl er eindeloos veel invloeden zijn, variërend van blues en concertzaal artiesten die ze als kind op de radio hoorden zoals Chuck Berry (om zijn 'songwriting' talent), Buddy Holly ( vanwege zijn 'gewone man' uitstraling ), Little Richard ( om zijn flamboyante manier van optreden en geluid ), en Jerry Lee Lewis ( om zijn tomeloze muzikale agressie ) - Elvis had dit hele pakket in huis: het uiterlijk, de persoonlijkheid, de seksualiteit, de stem, de houding, noem maar op. Zoals John Lennon het zelf noemde, de hele Bill Haley rage ging aan hem voorbij maar het was Elvis die hem inspireerde – en tienduizenden anderen – om een gitaar te pakken in de hoop hem te evenaren."
Q: De lijst met afgeblazen Beatles plannen in het boek, zoals "The Yellow Teddybears" en "Lord of the Rings," is erg interessant. Is er een bij waarvan u zou willen dat ze die gemaakt hadden ?
Richard Buskin: "Nou, toen Joe Orton's toneelstuk 'Up Against It' in 1967 intrigerend klonk – vooral omdat het ingewikkelde plot politieke moord behandelde, guerilla-strijd en transvestisme – had het ook een puinhoop kunnen worden als het de bioscoop had gehaald. Dus degene die ik had willen zien met de Beatles erin, uit datzelfde jaar, is 'Shades of a Personality, die opgenomen zou worden in Malaga, Spanje, en geregisseerd door Michelangelo Antonioni, die recent het Swinging Londen moord mysterie 'Blow-Up' aanpakte . Het script van Owen Holder richtte zich op John met een drievoudige personaliteit, en Paul, George, en Ringo moesten elk van die karakters visualiseren in gescheiden plots. Had interessant kunnen zijn, en met Walter Shenson als producent die bij 'A Hard Day's Night' en 'Help!' had meegewerkt is er een grote kans dat, zelfs met de hallucinerende drugs invloeden waar de Beatles indertijd mee bezig waren, dat het resultaat op het scherm de glans en samenhang zou hebben gehad die in de 'Magical Mystery Tour' ontbrak."
Q: Maar snapte de pers dat dan wel?
Richard Buskin: Nee, en zeker niet in Amerika waar veel te veel aandacht werd besteed aan bijkomstigheden als het Beatlehaar en de gillende meisjes. Luister maar eens naar al die onnozele vragen die ze op de groepsleden afvuurden tijdens persconferenties. Het verbaast me totaal niet dat ze daar in 1966, bij hun derde tournee door de VS, volledig op afgeknapt waren. In 1963 werden ze, in Engeland tenminste, met hun muziek nog serieus genomen door zo iemand als William Mann, de muziekcriticus van The Times, maar kijk eens verder hoe genadeloos John en Yoko vijf jaar later door de Britse pers werden neergesabeld. Goed, ze vroegen er een beetje om - dat heeft John zelf wel eens erkend - maar tegelijkertijd snapten de meeste journalisten geen hout van de ernst van hun boodschap voor de vrede of van het artistieke vernuft en de typische Lennonhumor waarmee ze die brachten.
Q: Waarom gingen de Beatles uit elkaar en denk je dat wanneer John er nog zou zijn geweest ze weer bij elkaar hadden kunnen komen?
Richard Buskin: Zoals er ook niet één reden was waarom de Titanic is gezonken zo was er ook een scala aan redenen die tot het opbreken van de Beatles leidde. Noem maar op: Het einde van de live-optredens, waar het toch van het begin af aan om draaide. Hiermee kwam de reden om het hele jaar door voor elkaar beschikbaar te zijn te vervallen. Dan de dood van Brian Epstein wat hen, hoewel ze hem buiten de tournees een stuk minder nodig hadden, toch beroofde van iemand die het totaaloverzicht hield en kon organiseren. Verder George met zijn groeiende fascinatie voor Oosterse muziek en filosofie wat hem, na jarenlang door John en Paul op een zijspoor te zijn gezet, iets gaf wat nu eens niets met de groep en de eeuwige afkeuringen van Paul te maken had. Yoko niet te vergeten, die in Johns leven kwam wat, toen duidelijk werd dat hij haar met geen mogelijk bij de Beatles naar binnen kon loodsen, tot allerlei pogingen van zijn kant leidde om de groep te verlaten waarbij zij hem geen strobreed in de weg legde en tenslotte de onenigheid tussen Paul en zijn drie bandmaatjes over de vraag wie nu de zakelijke kant van de groep moest beheren.
Als ze iets verder hadden weten te kijken dan het oorspronkelijke Beatles-concept en zich wat toeschietelijker hadden betoond jegens nieuwe ideeën, variërend van de door Yoko geïnspireerde, avantgarde-experimenten tot aan de erkenning van George als gelijke van John en Paul, dan hadden ze misschien als groep verder kunnen gaan met daarnaast hun soloprojecten. Maar dat konden of dat wilden ze niet.
Het kan zijn dat ze wanneer John niet was vermoord elkaar toch weer een keer weer gevonden zouden hebben - bijvoorbeeld bij het Anthology-project waarop al tijdens zijn leven werd gebroed - en misschien zelfs voor een album met origineel materiaal. Maar ik betwijfel of het van langere duur zou zijn geweest.
(Bron: examiner.com)
(Vert.: Trix van Twist, Klaas Schoehuijs)
