Enkele van zijn grootste hits schreef John Lennon in zijn landhuis Kenwood in Surrey. Dat landhuis kocht hij voor weinig (een liedje) in 1964. Nu is de vraagprijs ruim € 16.000.000.
Waar The Beatles ook gingen, ze lieten een onuitwisbaar spoor achter in de geschiedenis. Zo ademt de stad Liverpool de erfenis van de band uit. Het is onmogelijk om bij het horen van'Penny Lane', 'Strawberry Fields Forever' en 'Abbey Road' niet automatisch te denken aan John, Paul, George en Ringo.
De meeste van die plekken zijn niet te koop. Je kunt het niet vinden op Zoopla (zoekmachine in UK*) en je kunt ook niet bieden op het O’Shea Stadium of op de Cavern Club. Maar het landhuis op St. George’s Hill In Weybridge, Surrey, een uurtje rijden van London, staat echt onroerend goed te koop dat het hart vormt van de Beatles legende.
De vraagprijs is verlaagd van ruim € 18.000.000 naar € 16.000.000. Het is natuurlijk geen weggevertje en zeer zeker meer dan de € 24.000 die John Lennon betaalde in 1964.
De vier jaren die daarop volgden waren jaren van veel hoogtepunten en grote roem voor The Beatles. Het landhuis was een toevluchtsoord voor John Lennon, zijn eerste vrouw Cynthia en hun kleine zoon Julian. Hier schreef hij grote songs als 'I Feel Fine', 'Ticket To Ride', 'Norwegian Wood', 'I’m The Walrus' en vele songs van het album 'Sgt. Pepper'. Het is een indrukwekkende lijst, zeker als je bedenkt dat Lennon zich op het platteland helemaal niet thuis voelde.
Mark Lewinsohn, Beatles deskundige en auteur van het lijvige driedelige werk 'All These Years-Tune In', zegt: 'John verhuisde, maar wist dat het niet voor lang zou zijn. Het was niet zijn plaats, hij was een stadsmens, hij hield van de drukte. Maar de druk die de stad op de band legde werd teveel. John en Cynthia hadden ruimte nodig.' En ruimte was er in het landhuis: zes slaapkamers en zes badkamers. Het landhuis werd gebouwd in 1913 en heette 'The Brown House'. Later werd de naam veranderd in Kenwood. Fabrikant Kenneth Wood van Kenwood (o.a. keukenmachines) herbouwde het landhuis in Tudor stijl en veranderde de naam in Kenwood.
Het landhuis staat op bijna twee hectare grond met een wijds uitzicht op Surrey vanaf de terrasvormige tuinen, met zijn prachtige vijvers en mooi aangelegde golfbanen. John en Cynthia creëerden een plek waar bohemiens zich thuisvoelden, ondanks de traditionele conservatieve wortels die in dit gebied liggen.
Wanneer je de makelaar hoort praten krijg je het idee dat het huis bedoeld is voor werknemers uit de grote stad, die wat meer ruimte zoeken.
'Kenwood is een mooi karakteristiek landgoed, nog gerenoveerd in een eigentijdse stijl,' legt Edward Shaw uit van Knight Frank. 'Dit geeft het de perfecte mix van oud en nieuw. Gesitueerd in het exclusieve St George's Hill Estate, het landgoed geniet stilte en privacy, terwijl het maar 23 mijl van centraal Londen ligt.'
Niets daar wijst erop dat dit het plekje was waar een paar van de meest bekende nummers aller tijden is gemaakt. 'Er was een klein tuinhuis – meer een afdak – achter het huis,' vertelt Lewisohn. Het staat er niet meer, maar John richtte het in met een chaise- longue en een piano, hij nam er zijn gitaar mee naar toe en relaxte wat.'
Hij hield er ook zijn gasten bezig, inclusief Bob Dylan, Michael Nesmith van de Monkees en Peter Cook en ook de andere Beatles.
Ringo Starr verhuisde naar Sunny Heights, in dezelfde omgeving, terwijl het huis van George Harrison 'Kinfauns' maar een kort ritje was naar Esher.
Alleen Paul McCartney bleef in Londen in deze periode, hij woonde in zijn huis in St John's Wood.
'De Beatles waren samen van 1957 tot 1970, maar de periode dat John in het huis woonde was op de top van hun roem,' zegt Lewisohn. 'Ze waren heel hecht, werkten samen en werkten heel hard,' voegde hij eraan toe.
Zowel als het tuinhuis, had John een ruimte boven in het huis waar hij de meeste van zijn muziek apparatuur had staan. In een interview uit 1971 vertelde hij aan Rolling Stone magazine dat er' niet genoeg apparatuur stond om een rock & roll plaat te maken, maar ik kon er te gekke dingen doen.' Over Paul McCartney wordt verteld dat hij op het idee kwam van Eight Days a Week in de taxi op weg naar het huis en de foto van de Rubber Soul hoes is daar ook gemaakt.
In zijn tijd op Kenwood begon John, naar verluidt, te experimenteren met LSD, nadat hij het voor het eerst had gebruikt tijdens een etentje bij een vriend in 1965, wat misschien heeft bijgedragen aan het meer exotische geluid op Sgt Pepper.
De jaren op Kenwood eindigden moeilijk voor Cynthia, die probeerde de schijn op te houden van huiselijke harmonie en Julian op te voeden, tegen een achtergrond van psychedelische bohemia . Een tijdje stond er een enorm model van een schoen, gebruikt als requisiet in de film Help, op een van de gazons. Tegen het einde van zijn tijd daar parkeerde John zijn opzichtig beschilderde Rolls-Royce op de oprit.
Wat daar nog bijkwam was de constante aanwezigheid van fans, vooral vrouwen, die bij de poorten rond hingen en zelfs tot bij het huis kwamen.
Er was een hek maar dat lieten ze toen gewoon open staan, voegt Lewisohn toe. Ze kwamen gewoon de oprijlaan op, klopten op de deur en dan deed John open. Daar had hij geen problemen mee – de band stond altijd al heel dicht bij de fans. Sterren hadden toen weinig noten op hun zang waar het om hun privacy ging. Alles ging toen veel natuurlijker.
Vanuit de muziek leidde de verering van de fans voor hun sterren naar meer praktische zaken. In december 1964, vlak nadat hij was verhuisd, besloot John dat het tijd werd om nu eens te leren autorijden. In februari daarop slaagde hij na zeven lessen waarin de fans hem door heel Weybridge volgden en hem iedere keer nadeden bij het draaien en keren.
Sommige bewonderaars kwamen nóg dichterbij. Dat was in de periode waarin Lennon Yoko Ono ontmoette. Ze werden aan elkaar voorgesteld in een kunstgalerie in Londen maar pas in Kenwood kwamen ze werkelijk tot elkaar. De nacht waarin dat gebeurde namen ze in de muziekkamer op zolder het merendeel op van wat uiteindelijk hun Two Virgindalbum zou worden.
Cynthia die juist terugkwam van een vakantie in Griekenland trof John en Yoko daar samen aan en spoedig daarop viel het huwelijk uiteen. John en Cynthia vertrokken allebei en besloten het huis te verkopen wat ook in begin 1969 gebeurde.
Kenwood is veranderd nadat een reeks van latere eigenaren er hun sporen hebben nagelaten. Vandaag de dag is het een familieresidentie; naar de laatste mode ingericht met een binnenzwembad plus sauna en een ruime parkeerplaats ten gerieve van gasten. Voor die gasten is er een zestal suites beschikbaar en er zijn schitterend aangelegde tuinen; gelegenheid ten over dus voor de nieuwe eigenaren om, op hun beurt, ook eens hun artisticiteit op waarde te testen.
Toch is het niet waarschijnlijk dat die nieuwe eigenaren ooit nog eens popmuziek zullen schrijven die net zo subliem is als wat hier zo'n halve eeuw geleden werd geproduceerd.
Kenwood is een heel speciale plek voor iedereen die in die periode van de Britse geschiedenis geïnteresseerd is, stelt Lewisohn, en ik ga niet mee in de theorie dat zulks alleen voor Beatlefans zou gelden. Veel van de belangrijkste muziek uit het tweede deel van de twintigste eeuw werd hier geschreven door een uitzonderlijke jongeman. Voor Weybridge was hij alleen maar een passant die hier slechts 4 jaar zou blijven maar dat waren dan wel vier ongelooflijke jaren.
(Bron: telegraph.co.uk)
(vert. Toine Gribling, Trix van Twist, Klaas Schoehuijs)
