Een man uit Redruth, die een van de laatste Engelse telegrambezorgers was, is bezig met zijn levensverhaal, vol mooie herinneringen aan speciale bezorgmomenten aan beroemdheden, waaronder Beatle George Harrison.
Lang voordat e-mails, smsjes en mobiele telefoons werden uitgevonden, toen veel mensen niet eens een vaste telefoon hadden, was de telegram een veelgebruikte methode om dringende en belangrijke berichten door te geven. In de jaren ’70 was James Maloney een tiener en hij bezorgde telegrammen. Nu zijn die herinneringen gebundeld in zijn autobiografie, die voor hem wordt geschreven door Mike Truscott uit Falmouth, van Golden Replay Biographies. Mike Truscott is een voormalig journalist uit West Briton.
Het boek, dat bijna klaar is, bevat zijn verhaal over de bijna naakte ontmoeting met Lyn Paul, die beroemd werd met de New Seekers: 'Lyn woonde in Stratfield Saye in Hampshire. De zon kwam net op en nadat ik had aangebeld, stak zij zelf haar hoofd uit de slaapkamer boven. Ik wist bijna zeker dat ze op dat moment naakt was. Ik zei: ‘Een telegram, Miss Paul.’ Zij antwoordde: ‘Okee, geef me een minuutje.’
Tot mijn teleurstelling werd de deur geopend door een man in een ochtendjas. ‘Ik zal dat aan Miss Paul geven,’ zei hij.'
James mocht telegrammen bezorgen bij grote namen, waaronder de legendarische comediant Dave Allen, die in Woodcote, Berkshire woonde, Beatle George Harrison (Henley) en Danny La Rue (zanger en drag queen, die een cafe bezat in Goring-on-Thames).
'Toen ik een telegram wilde bezorgen bij George Harrison in april lag er een keer heel veel sneeuw. Het lag wel centimeters diep op de grond en ik stapte van mijn brommer om het hek van Catcombe Park te openen. Er was geen bel, alleen maar een grote koperen klopper.
Ik ben nog vaak terug geweest naar het huis van George en ik heb zelfs twee of drie keer mogen ontmoeten. Hij had nooit veel te zeggen; hij was alleen hoffelijk en maakte beleefd een praatje over het weer en van hoe ver ik moest komen. Hij heeft me nooit binnen uitgenodigd.
En ik heb nooit zijn handtekening gevraagd. Iedere keer als ik daarheen ging, zei ik tegen mezelf: ‘Nu doe ik het, nu krijg ik zijn handtekening.’ Maar ik durfde niet. Je weet wanneer je het kunt vragen en wanneer niet. Mijn tijd met George Harrison is nooit gekomen.'
Danny La Rue, zegt James, ‘was een aardige man, maar ik herinner me dat hij er nooit gezond uitzag.’
Buiten beroemdheden denkt de nu 55-jarige James graag terug aan andere dingen: 'Telegrammen met huwelijksfelicitaties waren geweldig. Mensen waren ontzettend blij en ik kreeg vaak de uitnodiging om even iets te komen drinken. Dat mocht natuurlijk nooit.
'Maar alles heeft een keerzijde en bij deze baan waren dat de telegrammen met het nieuws van een overlijden. Ik heb er wel honderden bezorgd.
We moesten ze gewoon afgeven en weglopen, maar ik kon dat niet. Ik wist wat deze telegrammen inhielden en ik zei altijd: ‘Wil je even gaan zitten? Ik ben bang dat ik erg slecht nieuws voor je heb.’ Negen van de tien keer wist de ontvanger waar het om ging, of zelfs om wie het ging, wie was overleden. Andere keren was het een grote schok.'
(Bron: westbriton.co.uk)
(Vert.: Ellen Clement
