Gerry Marsden had met Gerry And The Pacemakers vijftig jaar geleden drie opeenvolgende nummer 1 hits: How Do You Do It, I Like It en You’ll Never Walk Alone.
Hij herinnert zich dat hij net als de Beatles vaak op de huid werd gezeten door fans: ‘Ik was zeventien en vond het geweldig, ik rende nooit erg snel weg.’
De band was actief van 1966 tot 1974, maar achteroverleunen was er voor de nu 71-jarige nooit bij. Een paar uur na het interview gaat hij alweer jetskiën aan de kust bij Anglesey. ‘Van stil zitten word ik gek.’ Hij houdt van golf, vissen en jetskiën, al geven die hem niet de opwinding van een optreden.
Zijn band schreef veel eigen nummers - Ferry Cross The Mersey, Don’t Let The Sun Catch You Crying — maar hun uitvoering van Rodgers and Hammerstein’s You’ll Never Walk Alone wordt het meest gedraaid. ‘Het is altijd leuk als anderen een nummer zingen dat jij geschreven of uitgevoerd hebt. Bij Celtic zingen ze het, ik heb het daar op de middenstip ook gezongen. Geweldig. Alleen de fans moeten niet zeggen dat zij het als eersten zongen, dat waren wij.’
Het lied smeedde ook zijn vriendschap met een andere legende uit Liverpool, de taaie Schot Bill Shankly. Shankly —overleden in 1981- zou dit jaar honderd zijn geworden. Hij bracht FC Liverpool in de hoogste divisie en maakte er een kampioensclub van. Ze aten soms samen.
‘Ik kende hem erg goed, hij was een goeie vriend. Ik herinner me nog goed dat we in New York bij de Ed Sullivan show waren, ik zou zingen en de ploeg zat in de zaal. Ik zei tegen Ed dat het beste voetbalteam van de wereld in het publiek zat en vroeg hem of ik hen op het toneel mocht roepen als ik Walk Alone zong. Aldus geschiedde. Na afloop zei Bill tegen me: ‘Gerry kerel, ik heb jou een voetbalteam gegeven en jij ons een lied’.
Een andere goede vriend was John Lennon. Net als de Beatles hebben ook Gerry And The Pacemakers lange uren gemaakt in Hamburg voor ze platen uitbrachten. ‘Op de planken waren we rivalen, maar in het gewone leven goede vrienden. Met John kon ik het beste overweg. Van samen iets schrijven wilde die niks weten.’ Hij ziet Paul tegenwoordig soms nog wel om herinneringen op te halen.
Het nummer van de Beatles dat Gerry het liefst had geschreven is Please Please Me, hun eerste nummer 1 hit. ‘Brian Epstein liet het me horen net voordat het werd uitgebracht. Ik zei: dat wordt een nummer 1 Brian, geweldige melodie, gitaren en tekst.’ Maar Gerry zat er ook wel eens naast. ‘Toen ik een keer in Australië was hoorde ik een nieuw nummer van Paul, Mull Of Kintyre. Ik zei toen dat het troep was, dat zou helemaal niks worden. Maar het werd 47 biljoen keer verkocht.’
(Bron: theargus.co.uk)
(Vert.: Frank Kremer)
