‘I’m a celebrity’ zingt Paul McCartney middenin het nummer “Get me out of here" op zijn nieuwste CD New.
Een beroemdheid is hij zeker en het lijkt erop dat we de uitroep ‘get me out of here’ met een grote korrel zout moeten nemen, want dit album laat eens te meer zien dat Macca’s liefde voor muziek diepgeworteld is. Met deze CD heeft Sir Paul een verzameling van veertien nieuwe songs (+ een bonus track) de wereld ingeslingerd. Stuk voor stuk songs van een zeer acceptabel niveau die passen in de lijn die Macca de laatste jaren volgt, waarbij ik Kisses On The Bottom buiten beschouwing laat. Die lijn wordt gekenmerkt door keurig rockwerk waar geen scherpe kantjes meer aan te vinden zijn. Evenwichtige klanken, vol variatie, professioneel geproduceerd.
Dat laatste mag ook wel, want McCartney heeft maar liefst vier producers ingehuurd om deze CD tot een goed einde te brengen. Dit viertal — Giles Martin, Paul Epworth, Mark Ronson en Ethan Johns — zijn geboren in de periode 1969 — 1975, toen Paul al aan de top van het popsterrendom stond en mensen niet meer over zebrapaden konden lopen zonder aan de Fabs te denken. Het is Paul gegund dat hij zich kan omringen met zoveel talent.
Het resultaat is ernaar: New is een stuk vakwerk dat levendigheid en blijheid uitstraalt. De verleiding bestaat om New te vergelijken met het Beatle- of eerder solowerk van Paul. Een dergelijke vergelijking lijkt me niet eerlijk, maar ook amper zinvol. McCartney heeft zijn aandeel aan popklassiekers al lang geleden geleverd en waarom zou hij de door hemzelf gecreëerde standaard moeten overtreffen?
De fantastische band waarmee Paul tegenwoordig zijn live shows doet — Rusty Anderson, Brian Ray, Paul “Wix" Wickens en Abe Laboriel Jr. — is ook actief op New. Kortom, New is een waardige toevoeging aan Macca’s oeuvre so far.
(Bron: muziekrecensies.wordpress.com - Jan Smit)
Reacties
RSS lijst met reacties op dit artikel