Donnie Lyons herinnert zich dat zijn moeder hem naar de woonkamer riep voor de Ed Sullivan Show toen hij tien jaar oud was.
'Je zult dit leuk vinden,' herhaalt hij wat ze zei. Toen hij de kamer inkwam, zag hij The Beatles voor het eerst optreden.
'Ik werd gewoon verliefd,' zegt Lyons, 59, die nu nog in hetzelfde huis in Racine woont als toen hij nog een jongen was.
Tegen de tijd dat hij de volgende dag weer naar school ging, kende hij de namen van alle Beatles en iedereen had het over hen. Hun kenmerk was hun lange haar en ze waren anders dan alle andere artiesten.
In die tijd was het 'zeldzaam om een groep te zien,' zegt hij.
Tot op deze dag is zijn fascinatie voor The Beatles niet verflauwd. Hij draagt bijna iedere dag een Beatles T-shirt, behalve wanneer ze allemaal vies zijn, en hij heeft drie Beatles tatoeages op zijn armen. Maar na bijna vijftig jaar van verzamelen en herinneringen, is hij als gevolg van een recente beroerte op zoek naar een nieuw huis voor zijn verzameling.
Hij herinnert zich dat de eerste stukken van zijn verzameling vier kleine poppetjes met schuddende hoofdjes waren, die zijn zus op de taart voor zijn 12e verjaardag zette. Rond die tijd nam zijn moeder, die bij Western Publishing werkte, een plakboek voor hem mee waarin hij krantenknipsels over The Beatles kon plakken. Vanaf dat moment knipte hij ieder berichtje over The Beatles uit.
Maar om de albums te kunnen kopen, moest hij sparen. Zijn broer en drie zussen werkten bij DeRango’s op High Street en hij paste op voor een paar van de serveersters.
Toen The Beatles in 1964 naar Milwaukee kwamen, wilde hij wanhopig graag naar het concert. Hij kon niet.
'Mijn moeder wilde niet tussen de hordes meisjes terecht komen,' zegt hij. In plaats daarvan bracht zijn moeder hem naar het vliegveld om hun AirTran vliegtuig te zien landen.
Hij herinnert zich nog dat alle meisjes schreeuwden en hij schreeuwde ook, zegt Lyons, die op school bij sommigen als ‘Beatle Donnie’ bekend stond.
Toen hij in de zesde klas van de St. Joseph’s School zat, werd hij zelfs door een van de nonnen naar huis gestuurd, nadat hij een Beatles-pruik in de klas had gedragen, vertelt hij.
Deze vrijdag in zijn huis, omringd door muren met ingelijste Beatles-foto’s en kunst, zegt hij dat wanneer hij naar alle memorabilia kijkt, alle herinneringen aan zijn jeugd terugkomen. Hij heeft Beatles-koektrommels, poppen en pins in een glazen kast en Beatles-magneten die zijn koelkast bedekken.
'Voor veel mensen was de jaren zestig de soundtrack van hun leven,' zegt Lyons.
‘I Want to Hold Your Hand’ herinnert hem aan zijn eerste vriendin en ‘Come Together’ aan de verwarring rond burgerrechten en de Vietnam oorlog.
Maar deze januari ‘werd ik wakker in het ziekenhuis’, vertelt Lyons, die nog steeds beperkt is en een hartmonitor draagt na het ongeluk. Om wat extra geld te verdienen en om ervoor te zorgen dat zijn verzameling terecht komt bij een fan, is hij rond gaan kijken om zijn verzameling te verkopen en het een nieuw huis te geven, zegt Lyons, die geen kinderen heeft om de collectie aan na te laten.
Hij dacht erover om het te verkopen op eBay, maar hij zegt dat hij de verzameling liever in zijn geheel verkoopt in plaats van stuk voor stuk.
De collectie verkopen zal betekenen dat de meeste muren en kasten leeg achterblijven, maar dan heeft hij nog steeds de herinneringen en het is ten slotte zo, zoals het liedje zegt, ‘All you need is love’.
(bron: journaltimes.com)
(Vert.: Laura Alblas)
