De vroegere Beatle gooide er ook enkele leuke verrassingen tussen. Maar tijdens het hele optreden stond McCartney klaar voor zijn publiek en bewees hij waarom zijn muziekcatalogus een van de meest geliefde in de muziek ooit is.
Voor de allereerste keer speelde een Beatle in Brooklyn vorige zaterdag. En hij bracht enkele songs die nog nooit op een ander optreden gebracht werden, waar dan ook ter wereld.
Sir Paul opende zijn adembenemende show met ‘Eight Days a Week’, een echte Beatlesklassieker uit 1964.
Ook ‘Your Mother Should Know’, de meezinger ‘All Together Now’ en het dromerige ‘Lovely Rita’ kregen een verdiend plekje in deze tournee ‘Out There!’.
Het is verbazingwekkend, dat met een muziekcatalogus die over een periode van 50 jaar gaat, McCartney nog steeds de kans vindt iets nieuws en fris aan zijn fans aan te bieden. En is het is zo mooi om zien dat deze bijna 71-jarige (op 18 juni) nog steeds met heel veel kleur en frisheid zijn fans kan bekoren.
Het optreden gaat niet om persoonlijke roem en hij wil ook niet per se iets artistieks bewijzen. Integendeel, McCartney zet zich zelf volledig ten dienste van het publiek, hij brengt songs uit het collectieve geheugen van bijna iedereen die op deze planeet rond loopt — zelfs van de hele jonge fans die in het publiek staan en vol bewondering toekijken.
Zoals gewoonlijk was McCartneys show vorige zaterdag een mix van Fab Four songs met materiaal van zijn solocarrière, en van zijn periode met Wings. Hij bracht echt pareltjes tezamen in enkele grote duidelijk te onderscheiden blokken. Hij bracht nummers uit zijn periode na The Beatles met uit 1974 ‘Band On The Run’ en hits zoals ‘Junior’s Farm'. Hij bracht ook enkele mindere romantische Beatlessongs zoals ‘Paperback Writer’ en ‘We Can Work It Out’ en ook enkele ballades zoals ‘The Long and Winding Road’ en ‘And I Love Her’.
Het helpt natuurlijk dat er zo’n goede samenwerking is tussen Paul en zijn band waar hij al jaren mee optreedt, er is de gespierde drummer Abe Laboriel Jr. en zijn schitterende gitaristen Rusty Anderson en Brian Ray en toetsenist Paul ‘Wick’ Wickens. De hele band komt aan bod tijdens de hit van Wings ‘Let Me Roll It’ met ‘Foxy Lady’ van Jimi Hendrix. Ze brengen de hits nonstop achter elkaar en laten ze even zuiver en fris klinken als de studio-opnames. En Paul McCartney die klinkt als een jongen, zonder enig spoor van ouderdom.
Zo'n perfect optreden zou ook een negatieve bijklank kunnen hebben. Het zou kunnen lijken dat het optreden een fotografisch gegeven is, een koude momentopname uit het museum. Maar de vreugde die McCartney laat doorklinken in zijn songs, en de kracht waarmee hij de nummers brengt, maakt de geschiedenis springlevend en geeft het aanwezige publiek een goed gevoel!
(bron: New York daily news.com)
(vert: janien nuijten-colans)
