Het is geen gewone reisgids over Bermuda. ‘Lennon Bermuda’, van Scott Neil, vertelt het grotendeels onbekende verhaal van de zeiltocht die John Lennon samen met zoon Sean maakte in de laatste zomer voor zijn dood. De reis met een groot jacht ging van Newport, Rhode Island, naar Bermuda.
Bermuda inspireerde John tot het schrijven van 30 nieuwe nummers — de eerste sinds vijf jaar, inclusief ‘Woman’. Hij noemde zijn laatste album Double Fantasy naar een fresia die hij in de Botanische Tuin op het eiland zag. In het boek vind je onbekende foto’s van John en Sean, toen vier jaar oud, een bedankje van John voor een vis en handgeschreven teksten van nummers. Zelfs het stempel in zijn pas van de immigratiedienst staat erin, en een overzicht van plaatsen die hij bezocht en mensen die hij ontmoette. Bij het boek zit ook een dubbel-cd van musici die als eerbetoon bewerkte nummers van Lennon spelen.
John Lennon’s bezoek aan het eiland werd een hele belevenis voor de Amerikaanse kunstenares Nancy Gosnell, die uiteindelijk een schilderij van John en Sean maakte. John had werk van haar gezien in het huis dat hij huurde van haar vriend Rolf Luthi, verklaarde ze. ‘Hij zei: ‘John zou graag een portret van Sean geschilderd willen hebben als cadeau voor Yoko’. Ik zei: ‘O geweldig, dat kan ik wel maken’. Toen hoorde ik dat John er zelf ook bij op wilde.’
Lennon en Sean waren gekleed in korte broeken en t—shirts. ‘Ze zaten beiden op het kleed in de woonkamer waar ik mijn ezel had neergezet. Hun huis lag aan het water dus schilderde ik een buitenscene zodat het leek alsof ze op het strand zaten. Er was een grote piano in het huis. John belde Yoko wel en speelde dan nummers voor haar.’ Die kwamen terecht op Double Fantasy.
‘Hij vertelde over zijn leven en de Beatles en hoe Yoko zijn reddende engel was geweest. Hij was de weg kwijt, flink aangekomen, en Yoko had hem op een dieet van zilvervliesrijst gezet. Hij deed ook imitaties van mensen voor mij. Ik herinner me hoe hij Henry Kissinger nadeed en daarbij wat zong. Een van de liedjes die hij zong was ‘Lucy in the Sky with Diamonds’.
John vertelde haar dat hij moe was een Beatle te zijn omdat hij muziek voor tieners schreef, nu wilde hij muziek voor volwassenen maken. Hij vroeg ook naar de naam van Gosnell's leraar in New York zodat hij schilderles kon nemen. Na zijn terugkeer hing hij het schilderij in zijn Dakota-appartement, boven zijn piano. ‘Achteraf lijkt het bijna te mooi om waar te zijn’, besluit Gosnell.
(Bron: independent.co.uk)
(Vert.: Frank Kremer)
