Jonathan Cott is een van de redacteuren van'Rolling Stone'. Hij is de schrijver van de biografie 'Dylan' en co-redacteur van 'The Ballad of John and Yoko. Hij woont in New York.
Als de Europese redacteur van 'Rolling Stone', hield Jonathan Cott zich bezig met het interviewen van legendarische muzikanten zoals Mick Jagger en Pete Townshend. Maar in 1968 kreeg hij eindelijk de kans om zijn held te ontmoeten, John Lennon. Cott was nerveus.
'Hij zei,' Er is niets om nerveus over te zijn, 'herinnert Cott zich. 'Het komt goed en we doen het samen, dat is het enige wat echt telt.'
Cott kreeg een werk en vriendschappelijke relatie met Lennon en met Yoko Ono, die meer dan twee decennia zou duren. Hij was bij opname sessies voor het 'White Album' van de Beatles en was de laatste journalist die Lennon zou interviewen — maar drie dagen voordat hij stierf.
Cott's nieuwe boek, ' Days That I'll Remember: Spending Time with John Lennon and Yoko Ono', gaat over zijn jaren in gezelschap van het stel. Hij sprak NPR's Jacky Lyden over het samenzijn met de Beatles in de studio en over de kracht van Lennon's relatie met Yoko.
Interview Highlights
Bij de 'White Album' sessies
'Toen de andere Beatles mij zagen deinsden ze terug. Hier hadden ze echt geen zin in. Ze waren niet ingelicht dat hij - Lennon - iemand mee zou brengen. Ik ging achter een speaker zitten en bleef daar een paar uur en luisterde naar hen terwijl ze aan twee nummers werkten. Een was 'Helter Skelter', wat een Paul McCartney nummer is, een echt proto-heavy metal nummer en niet karakteristiek voor Paul McCartney, het klonk idioot, gek, als het einde van de wereld. Toen ging John Lennon 'Glass Onion' doen, wat teder klonk als een bewustzijns stroom, Beatles mythologische foto's van 'The Fool On The Hill' en 'Lady Madonna' en 'Strawberry Fields'… Dus het was echt een huwelijk tussen de hemel en de hel.'
De laatste keer dat hij Lennon zag
'Ik ben negen uur bij hem thuis geweest en toen naar de opname studio, waar ze Yoko Ono's plaat aan het maken waren, een erg beroemde plaat bleek later, 'Walking On Thin Ice' genaamd. Twee avonden later, toen hij naar huis ging op 8 December, had hij een cassette band bij zich met de uiteindelijke mix van die plaat, net voordat hij vermoord werd. …Wat ik zo frappant vind is dat hun eerste afspraak een muzikale samenwerking was en hun laatste, zeg maar, was dat ook.'
(Bron: npr.org)
(Vert.: Trixvan Twist)
