Op zondag 17 februari 2013 traden The Cavern Beatles and Revival Band, zoals ze officieel heten, op in De Doelen.
Veel oudere mensen, rustig publiek met grijze haren, waren aanwezig, de zaal was zo goed als vol. De jongste Beatlefan die ik gezien heb was een jaar of tien, hij mocht mee met oma.
Op het podium stond de apparatuur al klaar: oude microfoons, de bekende VOX geluidsboxen, om zo een authentiek geluid te krijgen.
Onder de klanken van Within You, Without You kwamen de vier heren het podium op. Gekleed in de bekende Sgt. Pepper’s pakken, zetten ze in met Sg., Pepper’s Lonely Heart Club Band en meteen er achter aan With A Little Help From My Friends. Bij mijn weten door de Beatles nooit live uitgevoerd, maar een kniesoor die daar op let. Een aantal nummers uit dezelfde tijd, ook A day In The Life,
Dat nummer brachten ze er redelijk goed van af, maar een live uitvoering komt bij mij vreemd over. Een verrassing was de uitvoering van Hey Bulldog,toch een redelijk onbekend nummer van de Beatles. Met dezelfde kleren aan schakelde het viertal over op enkele nummers van het White Album.
Je kijkt toch vreemd op wanneer je Back In The U.S.S.R. hoort uitgevoerd worden. John en Paul, de echte dan, hebben samen The Ballad Of John And Yoko op plaat gezet. Hier werd het door alle vier gespeeld. Ob-La-Di, Ob-La-Da en aangespoord door Paul stond het publiek en masse op en zong mee, deinde mee en klapte mee.
De Cavern-George speelde zijn nummer en de anderen gingen van het toneel af om zich om te kleden in ‘’gewone’’ kleren. Inmiddels was ook het costuum van George omgewisseld en gingen de heren door met hun repertoire, al of niet met vocale en andere medewerking van het publiek. Hey Jude met publiek, When my guitar gently weeps zonder. Dat laatste nummer bracht George er niet gek van af, maar de uitvoering was kenmerkend voor de hele show. Leuk, aardig, redelijk goed, hier en daar ietwat slordig werd er gezongen en gespeeld, maar het raakte mijn Beatle-hart niet.
Het publiek was tevreden, applaus bij het einde. En maar liefst drie toegiften. Eindelijk eens
nummers uit de beginperiode van onze Fab Four: She loves You, Can’t Buy Me Love. En goed. Als laatste kwam Yellow Submarine, met een enthousiast publiek. Dit was de derde Beatles revival groep die ik heb gezien, en het was, helaas, niet de beste. Een aardig Zondagochtendconcert. Het jongetje van tien vond het leuk. En daar gaat het om…
(Verslag: Theo de Wit)
