De derde persoon sluit zich op 6 februari 1958 aan bij het groepje dat later de Beatles zou worden. George Harrison kwam bij de Quarry Men, de door John Lennon geleide groep waar, in de voorafgaande zomer, Paul McCartney lid van was geworden als tweede gitarist en zanger.
Harrison, die enkele weken voor zijn 15e verjaardag stond, kende McCartney al ongeveer een jaar. De twee waren leerling aan het Liverpool Institute en namen vaak dezelfde bus naar en van de stad. Een vriendschap bloeide op, en de twee begonnen samen te jammen, ook nog nadat McCartney verhuisde van Speke naar Allerton.
Toen de Quarry Men — genoemd naar de Quarry Bank High School waar de band in jaren daarvoor was opgericht- er eens over nadachten om een derde gitarist binnen te halen ( ze kwamen op dat idee lang voor Lynyrd Skynyrd), noemde McCartney zijn vriend. De auditie vond vreemd genoeg plaats bovenop een dubbeldekkerbus. Op voorstel van McCartney haalde Harrison zijn gitaar tevoorschijn en speelde Raunchy, een R&B instrumentaal nummer van Bill Justis dat nr. 2 stond, op het label van Sun Records.
Lennon was onder de indruk van de tot de laatste noot perfecte uitvoering. Maar de 17 jarige Lennon, die al op het Liverpool Art College zat, had zo zijn bedenkingen om in een groep te zijn met zo’n jochie. Zoals McCartney zei in ’Anthology’ ‘’Het leek heel wat toen. Als we iets volwassens wilden doen, zaten we er over in dat George er zo jong uitzag. We dachten, ’Hij scheert zich niet …kunnen we hem er niet als een volwassene laten uitzien?’’’
En kenmerkend voor hem, zei Lennon, ook in ’Anthology’, het ongezouten. ’’George zag er zelfs jonger uit dan Paul — en Paul zag er uit als een jaar of tien, met zijn babyface.'
Maar Harrisons techniek was te goed om over het hoofd te zien voor Lennon die, ook al was hij de leider van een band , nog steeds heel erg een beginneling was op zijn instrument. ‘’We vroegen George bij ons te komen omdat hij meer akkoorden kende,’’ zei hij. We leerden veel van hem. Paul had een vriend op school die akkoorden uitvond, en die gingen heel Liverpool door. Telkens als we een nieuw akkoord geleerd hadden schreven we een liedje er omheen.’’
Een ander voordeel om Harrison in de groep te hebben was dat zijn moeder er geen bezwaar tegen had dat de jongens langs kwamen om te repeteren. Ze vond het bovendien erg leuk, en gaf de teenagers vaak kleine glaasjes whiskey.
Drie van de vier waren nu op hun plaats. In de vier jaar die volgden zouden ze verschillende namen en bandleden proberen, voortdurend hun kwaliteiten als muzikant en liedjesschrijver vervolmaken,
voordat de onstuitbare kracht die bekend werd als de Beatles de wereld overrompelde.
(bron: ultimateclassicrock.com)
(Vert.: Theo de Wit)
