Merseyside, het was in 1964 — Beatlemania hield de wereld in een wurggreep. Fans hielden uren de wacht om toch maar een glimp op te vangen van de Fab Four. Fans schreuwden zich hees op hun concerten. Journalisten en fotografen volgden elke beweging van de groep.
Maar, ver weg van de spotlights, keerde Paul McCartney terug naar de Wirral, waar zijn vader Jim en zijn stiefmoeder Angie en haar dochter Ruth in een confortabel huis met 4 slaapkamers woonden.
‘We leefden een gewoon en rustig leven als ik daar zo eens over nadenk,’ zegt Angie, 83 jaar. ‘Jim was een rustige conservatieve man die niet van rumoer hield. Ja hoor, wij hadden fotografen en journalisten aan de deur staan, maar binnen in huis was het heel rustig.’
Angie werd aan Jim voorgesteld door een vriend, nadat haar eerste man, Eddie, plots stierf.
‘Ik groeide op in Liverpool, in Norris Green, en toen in die tijd wist iedereen alles van iedereen. Ik was weduwe en ik was alleen met Ruth. Ik moest vechten om mijn werk te kunnen behouden en het was toen zo dat je 5£ per week verdiende. Als ik meer verdiende dan dat moest ik naar de sociale dienst om dat aan te geven en werd mijn weduwenpensioen ingehouden of verminderd. Maar ik was ook eenzaam. Met Ruth ging het niet zo goed — zij moest een nier laten verwijderen — het waren moeilijke tijden.
Op een dag, kwamen mijn zus Joan en ik Mike Robbins tegen. Ik kende hem van vroeger — hij was gehuwd met mijn vriendin Bette. Later belde Bette me op en we spraken af, maar ik wist niet dat ze haar koppel-toverstafje in de aanslag had.
We gingen naar de Wirral en zij had een bezoek geregeld voor ons bij haar oom Jim thuis. Ik dacht er verder helemaal niet bij na. We reisden er samen heen, en toen Jim de deur open deed om ons te begroeten was het alsof ik getroffen werd door een bliksemschicht. Ik weet dat dit zeemzoeterig en ongelooflijk klinkt, maar ik dacht onmiddellijk ‘met deze man ga ik trouwen’.’
Later dat jaar trouwde ze ook met hem.
‘We hebben veel gepraat over onze levens, onze eenzaamheid, over hoe we het nodig vonden een volgende stap te nemen. Terwijl ik aan de piano zat te spelen, kwam Jim achter me staan, legde zijn handen op mijn schouders en zei: ‘Ik wil je iets vragen.’
Ik keek hem aan en zei, ‘Het antwoord is ja,’ en hij lachte en zei ‘Ik heb je zelfs de vraag nog niet gesteld!’ Hij zei: ‘Allebei weten we dat we iets moeten doen, maar wat wil jij graag doen? Wil je mijn huishoudster worden, wil je dat we gaan samen wonen of wil je met me trouwen?’ Ik zei dat ik alleen in overweging wilde nemen om met hem te trouwen, omdat ik niet wilde dat mijn dochtertje zou groot groeien bij een moeder die samen woonde met een man zonder officieel getrouwd te zijn. Ja ik was misschien een beetje ouderwets toen in die tijd.
Jim was heel tevreden, denk ik, en hij zei dat hij Paul ging opbellen om het hem te laten weten. Ik denk dat Mike op tournee was toen met The Scaffold.’
Angie ontmoette Paul die avond voor de eerste keer.
‘Ruth lag te slapen in een bedje in het huis in Heswall dat Paul gekocht had voor Jim. Het was een confortabel huis met 4 slaapkamers — maar het had slechts 1 badkamer — en het was gelegen in een mooie buurt en er was meer luxe dan ik gewend was.
Paul zei dat hij in de auto sprong en zou langs komen. In 1964 was het gewoonlijk 3 uur rijden vanuit Londen. Toen Jim de Aston Martin de oprit hoorde oprijden over de kiezelsteentjes, ging hij door de keuken naar de garage om de garagepoort te openen zodat Paul onmiddellijk kon binnen rijden. Hij kwam binnen langs de achterkeuken. Ik was enkele theetasjes aan ’t spoelen toen hij binnen kwam, en zette de waterketel op het vuur. We hebben toen wat gepraat en toen vroeg hij om Ruth te halen. Ze droeg en roze flanellen pyjama. Ik zette haar op zijn knie, zij wreef in haar oogjes en toen viel het haar op, ze zei, ‘He ik weet wie jij bent. Jij staat op het behangpapier in de kamer van mijn nichtje.
Ruth toonde hem haar litteken waar haar nier verwijderd was vijf maanden eerder. Paul vertelde haar dat Ringo ook en litteken had van een blindedarmoperatie. En al heel snel leek het of we elkaar al vele jaren kenden. Het leek me zo onecht mijn kleine 4-jarige meid die aan ’t praten was met die wereldberoemde man.
Jim en ik wilden snel trouwen. De volgende dag stuurde Jim een auto door de Mersey tunnel om mijn moeder op te halen en bij ons in te trekken als ‘chapperonne’ voor een tijdje. Paul moest terug naar Londen waar hij opnames moest doen, en terwijl we zijn was en strijk deden, pakte hij wat spullen in een koffer. Mijn mama gaf hem marsepeinen snoepjes en een thermos met thee voor onderweg.
Enkele uren nadat hij vertrokken was, telefoneerde hij vanuit een telefooncel in Brownhills (West Midlands) en vroeg om mijn mams aan de telefoon te roepen. Hij bedankte haar voor de snoepjes! Zij had haar bril niet op toen ze ze gepaneerd had en dacht dat het crèmekaas was geweest maar het was echte boter.
Op onze trouw enkele weken later, zond hij ons een telegram met daarin: ‘Wens jullie een lang en gelukkig leven … en heel veel marsepeinen botersnoepjes.’’
Angie, Jim en Paul waren erg gelukkig in het huis, samen met Mike, tot die trouwde.
‘Mike is zo’n lieve man,’ zei ze. ‘Hij is zo zacht en lief. Paul ook. We proberen in contact te blijven.’
Het is soms wel moeilijk omdat ze het beiden zo druk hebben, maar gelukkig is er het internet, en doet altijd deugd om te horen wat ze aan het doen zijn.’
Paul en Linda kwamen geregeld op bezoek.
‘Toen ze op bezoek kwamen en bleven logeren dan nam ik Heather, Mary en Stella mee naar de plaatselijke winkeltjes van Heswall. Stella smeekte altijd voor ‘fokkits’, dat waren chocolaatjes. Ze wilde ook graag ‘peggins’, dat waren wanten. Ze had blijkbaar toen al een goed oog voor mode. Heather hield vooral van paarden en ze maakte een tekening voor me met daarop de tekst ‘Paarden, paarden, wat zouden we zijn zonder paarden?
Mary liep altijd achter haar moeder aan terwijl die aan het fotograferen was, en keek geboeid toe hoe haar moeder dat deed. Zij heeft zeker dat talent van haar moeder gekregen. De jongste James, was toen nog niet geboren.’
Jim stierf thuis in 1976, en Angie woont nu samen met Ruth in Californië.
Angie heeft nu haar eigen autobiografie geschreven, ‘My Long and Winding Road’. Het boek wordt gelanceerd tijdens twee avonden met muziek en ontspanning waarin The Beatles gevierd worden in de Philarmonic Hall. Gastheer is Pete Price, schrijver van colums bij ECHO, en er zullen gastoptredens zijn van Freda Kelly, de assistente van Brian Epstein en secretaresse van de Beatles Fan Club, en van Billy Hatton.
‘Ik ben zo blij en opgewonden omdat ik terug kom naar Liverpool,’ zegt zij. ‘Ik heb de typische humor van Liverpool zo gemist — dat en fish en chips. Ik sta te popelen om terug te komen.’
De viering van The Beatles en het voorstellen van het boek van Angie hebben plaats op 30 en 31 januari in de Philarmonic Hall. Het boek ‘My Long and Winding Road’ wordt uitgegeven bij ROK en kost £14.99
Van Norris Green naar Californië
woont nu samen met haar dochter Ruth en schoonzoon Martin in Californië, waar ze hun eigen bedrijf hebben ‘McCartney Multimedia, Inc’ , een creatief digitaal bedrijf in Los Angeles, en ze heeft haar eigen theehandeltje op het internet, ‘MrsMcCartneysTeas’. Een deel van de opbrengst gaat naar het Linda McCartney Centrum in Liverpool waar men onderzoek doet naar borstkanker.
Angie is ook een beëdigd "Minister of Religion" *), zij mag in alle 50 staten van Amerika huwelijken inzegenen.
Elke woensdag om 13 uur heeft zij een live chat met Peter Price op Radio City.
(bron: liverpoolecho.co.uk)
(vert: janien Nuijten — colans)
*) Is een soort hulppredikant die ere-diensten mag uitvoeren
