De campagne van George McGovern in 1972 tegen Nixon veranderde veel levens, inclusief die van John Lennon.
Lennon was naar New York verhuisd in 1971 en het was zijn steun aan McGovern - die stierf op 21 Oktober op 90 jarige leeftijd — die er voor zorgde dat de Nixon administratie probeerde de ex-Beatle het land uit te krijgen.
Het verhaal begint met Jerry Rubin. In 1972 mochten 18 jarigen voor het eerst stemmen, daarvoor was het 21 jaar. Iedereen nam aan dat de jonge stemmers waarschijnlijk tegen de oorlog waren en dus vóór McGovern.
Maar politici wisten dat het van alle leeftijd groeperingen het 't minst aannemelijk zou zijn (en blijven) dat jonge mensen zich zouden registreren en gaan stemmen. Dus het probleem van de McGovern supporters was duidelijk: hoe krijgen we deze jonge mensen, die gedesillusioneerd waren door de heersende politiek, zover om te stemmen.
Jerry Rubin's oplossing: laat John Lennon een hoofdrol spelen in een nationale concert-tour die toevallig zou samenvallen met het kiezers seizoen, een tournee die rock muziek zou combineren met stemmers registratie en antioorlog organisaties. Geen van de ex-Beatles had de laatste 6 jaar 'live' opgetreden in de US, dus het zou flink wat teweeg brengen.
Lennon had 'Give Peace a Chance' gezongen bij antioorlog demonstraties, maar hij wilde meer doen en zijn macht als beroemdheid gebruiken om de oorlog te stoppen. Hij begreep de logica van Jerry Rubin's idee en ging vurig aan de slag, vroeg andere rock sterren om met hem mee te doen op verschillende locaties.
Lennon deed het eerste van de geplande concerten in Ann Arbor in December 1971. Hij kreeg gezelschap op het podium van Stevie Wonder en van Bobby Seale van de Black Panters. 20.000 mensen kwamen erop af. Het was een gedenkwaardige avond en veelbelovend voor de toekomst.
Maar Nixon's 'White House' aanhang begreep de betekenis van Lennon's inspanning en besloten om de geplande tour een halt toe te roepen. 'Als Lennon's visum werd ingetrokken zou dat een strategische tegenmaatregel zijn,' verklaarde een bericht aan Nixon's advocaat John Mitchell. (De memo kwam van Strom Thurmond, de segregatie Republikein van South Carolina, die niet als Beatles fan bekend stond.) Nixon's immigratiedienst begon direct met een uitzetting procedure tegen Lennon, en zijn advocaten adviseerden hem dat hij geen sterke zaak had en verder niets moest doen om Nixon's mensen tegen te werken. Zodoende werd Lennon's plan voor de 'Vote McGovern' tour geannuleerd.
Terwijl McGovern campagne voerde voor het presidentschap, bracht Lennon dagen door bij de immigratie rechtbank, argumenterend dat de uitzetting een poging was om hem de mond te snoeren als tegenstander van de president.
De immigratie autoriteiten gaven aan dat ze de wet van die tijd opvolgden waardoor Lennon geen visum kreeg omdat hij in 1969 in Londen was veroordeeld voor het bezit van cannabis. Tijdens de verkiezingsnacht van november 1972 won Nixon 60.7% van de stemmen. meer dan ooit een Republikeinse kandidaat ooit had gekregen. Lennon had gedacht dat McGovern zou winnen, ondanks dat voorspellingen aangaven dat hij geen kans zou maken. De nederlaag van McGovern betekende niet alleen dat de oorlog zou doorgaan maar ook dat INS in de handen van Nixon zou blijven en dat de kans groot was dat Lennon uitgewezen zou worden.
Ik interviewde Jerry Rubin in 1982, ruim 10 jaar na deze verkiezing. John en Yoko waren naar het huis van Rubin gegaan om daar de uitslag te bekijken. Maar toen ze daar aankwamen was het duidelijk dat McGovern aan het verliezen was
'Hij kwam schreeuwend het huis in' vertelde Rubin mij. 'Hij was gek van woede'.
'Is dit het dan?' schreeuwde Lennon. 'Is dit het dan? Ik kan het toch echt niet geloven. Ik bedoel, hier zijn we dan...en dan moeten deze stomme middenklassers ons tegen hen beschermen?' Iemand op het feest antwoordde: 'John, jij gaat jezelf beschermen. Jij en je vrienden. Verzamel je vrienden, je buren, je buurtwoners! 'En iemand anders zei' JA !! breng alle mensen tezamen en ze zullen naar je luisteren'. 'Naar me luisteren?' schreeuwde Lennon 'Man, waar ben jij geweest? Ze hebben nog nooit naar mij geluisterd!'
Die nacht was het einde van Lennon's betrokkenheid bij de Amerikaanse politiek. Het was ook een keerpunt in zijn persoonlijke leven: kort erna scheidde hij van Yoko, verliet NewYork en verhuisde naar Los Angeles voor zijn 'verloren weekend' met alcohol en drugs
Een jaar hiervoor, toen hij aankwam in New York, zei hij dat hij wilde leven in het land van de vrijheid. Maar hij had geen idee van de macht van de Amerikaanse Staat waarin met name tijdens de Nixon jaren de critici monddood werden gemaakt en de 'vijand'werd gestraft.
Het belang van Lennons steun aan McGovern kan worden gemeten door de zware maatregelen die door Nixon's Witte Huis werden getroffen om hem te stoppen. En natuurlijk eindigde dit verhaal niet bij de verkiezingen van 1972. Want niet lang daarna moest Nixon aftreden vanwege zijn machtsmisbruik. Toen Nixon het Witte Huis had verlaten, kreeg Lennon toestemming om in de USA te verblijven.
(Bron: thenation)
(Vert. Trix van Twist, Danielle de Lignie)
