Andrew Grant Jackson, schrijver van ‘Still the Greatest: The Essential Songs of the Beatles' Solo Careers’, heeft ons per e-mail verteld over zijn boek, dat een gedetailleerd werk is van de solocarrières van John Lennon, Paul McCartney, George Harrison en Ringo Starr. 
Het boek, met 327 pagina’s, analyseert elk werk van de afzonderlijke Beatles en richt zich daarbij op de belangrijke releases en gebeurtenissen tijdens hun solocarrières, en brengt ze samen op gefantaseerde albums die werkelijk gemaakt hadden kunnen worden wanneer de Beatles bij elkaar waren gebleven.
Vraag: Als je een belangrijk moment van elk van de solocarrières van de Beatles zou moeten aanwijzen, welke zou dat dan zijn?
Andrew Grant Jackson: 'Voor George zou dat de samenwerking met producer Jeff Lynne zijn, die resulteerde in zijn comebackalbum ‘Cloud Nine’, The Traveling Wilburys, en zijn laatste album ‘Brainwashed’, en natuurlijk ‘The Beatles Anthology’ hits. Voor Paul ‘Flaming Pie’ en verschillende nummers die hij voor Ringo heeft gedaan. Voor Ringo was het eerst nuchter worden, beginnen met de All-Star band, en zijn comebackalbum ‘Time Takes Time’ uit 1992, waarin hij de formule ontdekt die hij de komende twee decennia grondig zou gebruiken: geïnspireerde teksten bij Sixties-achtig schril klinkende popmuziek.'
'Voor John zou het zijn fiasco van zijn publieke politieke album 'Some Time in New York City' kunnen zijn, waarna hij weer terugkeerde naar het schrijven over persoonlijke aangelegenheden en rock covers. Paul heeft altijd het label gehad van de man van de lichte popmuziek, maar toen hij zijn muziek gebruikte om over de dood van zijn eerste vrouw Linda te komen, en later over zijn woelige tweede huwelijk met Heather Mills, leidde dat tot een indrukwekkende serie albums eind jaren ’90 en begin jaren 2000, die de mensen deed realiseren dat hij altijd wel meer in z’n mars heeft gehad.'
Vraag: Wie is er tot 1980 volgens u het meest succesvol geweest?
Andrew Grant Jackson: 'Net nadat de band uit elkaar was gegaan had George enorme hits met 'My Sweet Lord', 'All Things Must Pass' en 'The Concert for Bangladesh', maar aan het eind van de jaren ’70 hadden McCartney en Wings de meeste bestverkochte singles, albums en tournees, alhoewel tot aan 1975 Ringo op de tweede plaats kwam na Paul met de meest opeenvolgende singles in de Amerikaanse top 10. Als er wordt gekeken wie het best beoordeeld werd, geldt dat voor de eerste twee albums van Lennon, en zijn nummer ‘Imagine’ wordt gezien als het beste culturele nummer.'
Vraag: Wie heeft zich in die periode muzikaal het meest ontwikkeld?
Andrew Grant Jackson: 'Hoewel de anderen in de jaren ’70 nieuwe genres als funk en disco uitprobeerden, heeft McCartney absoluut de meeste stijlen verkend: reggae, Philadelphia soul, Nashville country, techno, georkestreerde stukken als 'Back Seat of My Car,' en mini rock opera’s zoals 'Uncle Albert/Admiral Halsey', 'Band on the Run', en 'Venus and Mars/Rock Show'. John heeft wat teksten betreft een enorme reis gemaakt, hij schreef over van alles, van Primal Scream psychotherapie tot politiek tot zijn Lost Weekend-periode tot eindelijk het leiden van een burgerlijk leven als getrouwde man en vader.'
(Bron: examiner.com)
(Vert.: Liesbeth te Boekhorst)
