Het tijdperk van de rock-and-roll reclameborden op de Sunset Strip begon in de jaren ’60 en eindigde zo’n beetje met de opkomst van MTV begin jaren ’80, toen het promotiebudget werd besteed aan muziekvideo’s. 
Zolang het duurde was ‘the Strip’ de plaats waar platenmaatschappijen hun reclameborden plaatsten om nieuwe albums aan te kondigen voor muziekliefhebbers die de Whiskey Records of Tower Records (vert.: twee platenwinkels in California) bezochten, waar ze de ego’s streelden van artiesten die op bezoek kwamen en waar ze hun concurrenten in de muziekbusiness uitdaagden, die elke week mogelijk ergens over de Sunset Strip konden rondrijden.
De borden waren gigantische, handgeschilderde kunstwerken die slechts een paar weken bleven staan, daarna werden weggehaald en weer overgeschilderd. Ze zouden allemaal voor de geschiedenis verloren zijn geweest als de uit Los Angeles afkomstige fotograaf Robert Landau niet was begonnen met het fotograferen van reclameborden toen hij een tiener was. Hij bewaarde zijn Kodachromes (vert.: een kleurenfilm van Kodak) en zijn herinneringen aan een tijdperk zijn nu uitgekomen in een nieuw boek: Rock ‘n’ Roll Billboards of the Sunset Strip, van mijn uitgever Angel Press in Santa Monica.
En hoe zit het nu met dat ontbrekende hoofd van Paul McCartney op het reclamebord waarmee Abbey Road in 1969 werd aangekondigd? Landau zei dat hij zich altijd had afgevraagd wat er met Paul’s hoofd was gebeurd. In het boek staan foto’s van het reclamebord met en zonder hoofd. Bij de aankondiging van het boek stelde hij de vraag: 'Weet iemand wat er met het hoofd van Paul is gebeurd?' en hij had meteen beet. Robert Quinn meldde zich en zei dat hij het hoofd bij wijze van grap had gestolen op zijn 19e verjaardag in die decembermaand. Hij had het nog steeds in zijn huis in Woodland Hills.
The Man Who Took Paul's Head (Part 1)
