In de hele muziekgeschiedenis zijn er vele muzikanten geweest die liedjes hebben geschreven over hun liefdes, maar niets kan tippen aan “The Ballad of John and Yoko�, dat niet alleen in drie minuten verslag doet van hun huwelijk, maar ook nog eens in juni 1969 op de eerste plaats stond van de hitlijsten in de UK.
Nadat ze op 20 maart 1969 getrouwd waren in Gibraltar gingen ze op huwelijksreis naar Amsterdam, waar ze een week in het Hilton doorbrachten met hun ‘bed-in for peace’. John schreef het nummer in Parijs en beschrijft daarin het huwelijk, hun ervaringen in Amsterdam, hun ‘bag-ism’ demonstraties en de ophef die de pers er over maakte.
Nadat hij weer terug was in Londen wilde hij het nummer zo snel mogelijk opnemen. Paul McCartney herinnerde zich dat John op 14 april bij hem thuis kwam, het nummer voorspeelde en het als de nieuwe Beatle single uit wilde brengen.
Het probleem was dat de helft van de band niet aanwezig was. De ‘Let it Be’ sessies waren afgerond in januari 1969 waarna George op vakantie was gegaan en Ringo bezig was met de filmopnamen van ‘The Magic Christian’. John was echter zo enthousiast over het nummer dat de twee Beatles besloten het samen op te nemen. Diezelfde nacht gingen ze de studio in. John zong de lead en speelde akoestische- en leadgitaar en percussie. Paul zong de harmonieën en speelde bas, drums, piano en de maracas. Ze vonden het nogal grappig om de andere instrumenten te bespelen, zodat Lennon (op gitaar) tegen Paul zei: “Een beetje sneller Ringo!â€?, waarop Paul antwoordde: “OK George!â€?.
Bij de opname was de geluidstechnicus Geoff Emerick weer aanwezig die gestopt was met het werken voor de groep tijdens de niet altijd prettige sfeer bij de opnamesessies van ‘The White Album’.
Ruim een maand later na de opname werd ‘The Ballad of John and Yoko’ uitgebracht, met op de B-kant ‘Old Brown Shoe’ van George. Op 30 mei werd de single in de UK uitgebracht en op 4 juni in de US. In die tijd deden John en Yoko hun tweede ‘Bed-in’ in het Canadese Montreal waar ze ‘Give Peace a Chance’ opnamen.
De Beatles hadden in de US in 1969 twee nummer 1 hits gehad (‘Hey Jude’ en ‘Get Back’) en zouden er in dat jaar nog twee scoren (Something’ en ‘The Long and Winding Road’). De reden dat de single bleef steken op de achtste plaats kan worden toegeschreven aan de mindere radiopromotie van de single. Veel radiostations weigerden de plaat te draaien vanwege de tekst in het refrein waar steeds ‘Christ’ en 'crucify’ in voorkomt.
Het nummer was ook in Spanje controversieel, maar om een hele ander reden. John zingt dat hij in Gibraltar trouwde ‘near Spain’ en juist in die tijd was er een internationale discussie of Gibraltar een deel van Spanje was of van de UK.
Op 11 juni 1969 stond de plaat op nummer 1 in de UK en was de 17de plaat van de Beatles op die plaats (en tevens de laatste).
(bron: Gibson.com)
(Vert.: Han Hagen)
