Er zijn maar enkele dingen waar ik net zo veel van houd als van baseball. Film en muziek zijn er twee van.
Als er een concert was dat heel graag had willen meemaken was het wel het concert van The Beatles in het Dodger Stadium op zondag 28 augustus 1966 om 20.00 uur. The Beatles zijn mijn favoriete band voor eeuwig. Ik heb zelfs even Beatleslessen gevolgd in het middelbaar (ja ja dat bestaat echt hoor). Een paar minder bekende bands zoals Goldfinger en The Toasters, hebben ook een speciaal plekje in mijn leven. Toch is het de muziek van The Beatles die deze band beïnvloedde en nog veel andere muzikanten volgden. De Fab Four zullen voor altijd die typische boysband blijven. ‘A Day in the Life’ is mijn favoriete Beatlesnummer, en ik heb goede herinneringen aan ‘Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band’ omdat mijn moeder mijn platenspeler gebruikte om naar de plaat te luisteren, en ze steeds weer opnieuw draaide en beluisterde. Ik zat toen in het middelbaar. Het voelt aan alsof het beter klonk dan de CD-versie waar ik vandaag naar luister. Misschien ben ik in mijn hart nog steeds dat bloemenkind uit de flowerpower periode.
Een van de meest memorabele momenten uit de geschiedenis van het Dodger Stadium was vast en zeker het optreden 50 jaar geleden van The Beatles. Het zou het voorlaatste concert van de groep worden. 45000 fans waren verzameld in het Dodger Stadium om het viertal uit Engeland, John Lennon, Paul McCartney, George Harrison en Ringo Starr, 30 minuten aan het werk te zien, te horen. Ze brachten 11 nummers: ‘Rock and Roll Music’, ‘She’s a Woman’, ‘If I needed someone’, ‘Day Tripper’, ‘Baby’s In Black’, ‘I Feel Fine’, ‘Yesterday’, ‘I Wanna Be Your Man’, ‘Nowhere Man’, ‘Paperback Writer’ en ‘Long Tall Sally’. De krijsende fans, het publiek bestond overwegend uit tienermeisjes, maakten het moeilijk om de muziek te horen. Er doet zelfs een gerucht de ronde dat je het krijsen en gillen kon horen tot op Sunset Boulevard. Het Dodger Stadium was voor The Beatles hun dertiende stopplaats op hun North Amerika Concert Tour in 1966 dat in totaal veertien plaatsen aandeed. De avond van het concert speelden de Dodgers tegen de Giants, die eerst stonden, in San Franscisco.
Bob Eubanks, die later gastheer zou zijn van Newlywed Game en van de Rose Parade, was de promotor van het concert. Hij betaalde 120.000 dollar aan de groep om een half uurtje op te treden. Inkomtickets voor het concert kosten 3 dollar, 4,5 dollar, 5,50 dollar en 6 dollar voor een loge of zitplaatsen op de eerste rij. Walter O’Malley reserveerde de voorbehouden plaatsen voor de clubleden voor abonnees. Het concert werd geopend door The Ronettes, Bobby Hebb, The Remains en The Cyrkle.
De planning en het logistieke gebeuren van dit allereerste concert in het Dodger Stadium nam maanden in beslag. Veel voorbereidingen hadden te maken met Beatlemaniacs. De brandweer trok een 8-voet hoog hek op rond het hele veld. Het 6-voet hoge podium dat blauw en wit gekleurd was werd op het tweede honk geplaatst.
De grootste zorg ging uit naar een veilige uitgang voor de groep. Het oorspronkelijke plan was om The Beatles in grote limousines het stadion te laten binnenrijden door een grote poort in het midden maar dit zou nooit rimpelloos verlopen door de grote chaos en de op de hekken klimmende fans. In plaats daar van draaide de limousines terug en hielden halt aan de achterkant, aan de kleedkamers van de baseballspelers.
De veiligheidsdiensten brachten hen naar buiten en bedekten het viertal met dekens en ze werden in een ambulance gestopt, en zo reden ze weg van Scott Avenue. Dan moesten The Beatles overstappen in een vrachtwagen van Brink, de radiator van de ambulance die hen vervoerde raakte oververhit en viel uit, raakte een verkeersdrempel in volle snelheid omdat de chauffeur probeerde aan de massa te ontkomen. Tientallen fans raakten gewond, 25 fans werden gearresteerd. Er waren heel veel fans die in het stadion bleven rondhangen nadat het concert was afgelopen.
The Beatles zouden de dag daarop een concert geven in Candlestick Park. Dit zou hun allerlaatste live concert zijn dat ze samen zouden geven.
28 augustus 1966 in Los Angeles ... wat moet dat een fantastische zomeravond geweest zijn!
(Bron: lasordaslair.com)
(Vert: Janien Nuijten-Colans)
